Niegdyś uciszył trybuny w Szwecji, dziś ostrzega. "To oni powinni studzić emocje kolegów"

Szymon Mierzyński 23 Czerwca 2021, 09:07

WP SportoweFakty / Tomasz Fąfara / Na zdjęciu: Ryszard Tarasiewicz

• Euro 2020. Co się musi stać, by Polska wyszła z grupy? Oto wszystkie scenariusze

Szymon Mierzyński, WP SportoweFakty: Ma pan dziewięć bramek w reprezentacji Polski, w tym cudowne trafienie z rzutu wolnego w spotkaniu eliminacji mistrzostw świata 1990 ze Szwecją, niestety przegranym 1:2. To ten gol był dla pana najważniejszy w drużynie narodowej?

Ryszard Tarasiewicz: Najważniejszy nie, ale z pewnością najładniejszy. Jeśli chodzi o najważniejszego gola w kadrze, to zdobyłem go w debiucie, zresztą też z rzutu wolnego. To był towarzyski mecz na wyjeździe z Norwegią w 1984 roku, za kadencji Antoniego Piechniczka. Jako młody chłopak bardzo się z tego cieszyłem.

Po spotkaniu ze Szwecją ówczesny trener kadry Wojciech Łazarek miał do pana pretensje. O co poszło?

Nie pamiętam dokładnie tej sytuacji, ale były zastrzeżenia o stratę piłki na 45. metrze od bramki. Tylko że miałem jeszcze ośmiu kolegów z zespołu za plecami. Próbowałem wygrać pojedynek jeden na jeden. Gdyby mi się udało, pobiegłbym od połowy boiska sam na sam z bramkarzem. Szwedzi musieli z nami wygrać i się odkryli. Niestety nie udało się tego wykorzystać, choć w tamtej akcji zdążyłem wrócić i zatrzymałem ich akcję faulem na 30. metrze od bramki. Po tym stałym fragmencie straciliśmy gola na 1:2 w samej końcówce.

Gdy po latach wspominano pańską bramkę w telewizji, żartowano, że bramkarz Szwedów mógł się zachować lepiej, a pan odpowiedział, że powinien stać przy słupku.

Odległość była większa niż 30 metrów i czasem mówi się, że w takiej sytuacji bramkarz zawsze może więcej zrobić. Uderzyłem jednak nie tylko celnie, ale też bardzo mocno. O żadnym błędzie nie było mowy.

Dlaczego pańskie pokolenie tak rzadko jeździło na duże turnieje? Między mistrzostwami świata w Meksyku w 1986 roku a awansem kadry Jerzego Engela na mundial w Korei Południowej i Japonii czekaliśmy 16 lat.

To były zupełnie inne czasy. W finałach Euro występowało zaledwie osiem drużyn i dopiero w latach 90. zaczęto powiększać stawkę. To nie kwestia pokolenia, a po prostu zasad kwalifikacji. Dzisiaj awans na taką imprezę można wywalczyć nawet z 3. miejsca w grupie eliminacyjnej. Wtedy nie mieliśmy żadnego marginesu błędu. Jeden nieudany mecz mógł przekreślić wszystko. Gdyby w tamtym okresie na mistrzostwa Europy jeździły po 24 reprezentacje, gralibyśmy na nich regularnie.

Szwedzi są dla nas piekielnie trudnym rywalem. W siedmiu spotkaniach o stawkę pokonaliśmy ich zaledwie raz - na mundialu w 1974 roku. Skąd aż takie problemy? Polacy nigdy nie radzili sobie z przeciwnikami preferującymi siłowy futbol?

Przez ten długi okres mieliśmy kłopoty nie tylko ze Szwedami, ale ogólnie z drużynami ze Skandynawii. One często zmuszały nas do prowadzenia gry, a atak pozycyjny nigdy nie był dla nas łatwy. Futbol skandynawski nie jest wylewny jeśli chodzi o ofensywę. Na boisku jest mało miejsca, te zespoły mają bardzo dobrą mentalność. Znają swój potencjał i wiedzą, że nawet przy brakach sportowych, dobrym przygotowaniem motorycznym, naturalną fizycznością i dyscypliną mogą osiągnąć korzystny wynik.

Czy teraz to się zmieni? Nas w środę interesuje wyłącznie zwycięstwo.

Myślę, że nasz występ przeciwko Hiszpanii dał Szwedom do myślenia. Już wiedzą, że muszą być bardziej czujni i odpowiedzialni, gdy przyjdzie im z nami zagrać. Przekonali się, że umiemy dobrze bronić, potrafimy nawet grać w ataku pozycyjnym. Im dłużej jednak będzie się utrzymywać niekorzystny dla nas wynik, tym bardziej będą liczyć, że poniesie nas brak opanowania i nadgorliwość, a ona może się przerodzić w chaos. Z tego Szwedzi zapewne spróbują skorzystać. Uważam, że może nie będziemy mieć posiadania piłki na poziomie 70 procent, ale rywale oddadzą nam inicjatywę i będziemy prowadzić grę.

Na Euro 2020 nie pojechał Zlatan Ibrahimović, lecz Szwedzi doskonale sobie bez niego radzą.

Tę absencję można rozpatrywać dwojako. "Ibra" jest zawodnikiem o bardzo ugruntowanej jakości i pozycji. Nie wiemy jednak, czy z nim w składzie Szwedzi byliby jeszcze lepsi. Trudno powiedzieć, jak on funkcjonował w kadrze. Być może wywierałby presję na kolegach i w każdej akcji próbowaliby podawać do niego. Na pewno byłby dla nich wzmocnieniem, ale jak widać, jego brak to żaden problem dla reprezentacji.

Nasi najbliżsi rywale mają już pewny awans do 1/8 finału. Jak to wpłynie na przebieg meczu?

Gdybyśmy mieli się kierować logiką, należałoby założyć, że Hiszpania wygra ze Słowacją i przy naszym remisie ze Szwedami zajmie 1. miejsce. Szwecja też ma jednak o co walczyć, bo jeśli sama zwycięży, to ona wygra grupę. To nie jest taka błaha sprawa, bo 1. pozycja daje znacznie łatwiejszą drogę w fazie pucharowej. Dlatego nie sądzę, by Szwedzi jakkolwiek kalkulowali. Być może zrobią zmiany w składzie i trener oszczędzi dwóch, trzech piłkarzy, którzy mają jakieś drobne urazy. Może sobie na to pozwolić.

Wygramy to spotkanie i awansujemy do 1/8 finału Euro?

Musimy zaatakować, ale mądrze. Na strzelenie bramki mamy 90 minut. Można to rozstrzygnąć nawet w końcówce. Nie wolno panikować, potrzebny jest zdrowy rozsądek. Mamy zawodników, którzy byli na kilku dużych imprezach i są naprawdę doświadczeni. Jest kręgosłup zespołu, z Wojciechem Szczęsnym w bramce, Kamilem Glikiem w roli szefa obrony. W środku pola moim zdaniem znów pojawi się Grzegorz Krychowiak, a w ataku mamy Roberta Lewandowskiego. To oni powinni studzić emocje kolegów, jeśli zacznie się dziać coś niepokojącego.

Czytaj także:
Lech Poznań fabryką reprezentantów Polski. Wielkie talenty i trudne historie