Męska rzecz. O Gosi, która chciała być aktorką, ale wybrała konie mechaniczne

Gosia Rdest jest jedną z nielicznych Polek w wyścigach samochodowych. Wygląda bardziej na licealistkę niż kogoś, kto z ogromnymi prędkościami ściga się na torach z dorosłymi mężczyznami jak równy z równym. A często nawet z nimi wygrywa.

Ola Piskorska 02 Października 2015, 22:46

/ archiwum własne

Jak doszło do tego, że mała dziewczynka zamiast na przykład uprawiać gimnastykę artystyczną zaczęła się ścigać? - To był czysty przypadek, Cała moja przygoda ze światem wyścigów zaczęła się od kartingu, kiedy miałam 11 lat. Mama poszła na zakupy, a my z tatą pojechaliśmy sobie na gokarty. Pierwsza przejażdżka bardzo mi się nie podobała. Nie, nic mnie nie bolało, tylko przegrałam z tatą! On jest dla mnie największym wzorem i jednocześnie też największym rywalem, na każdej płaszczyźnie. Od kiedy pamiętam, to ze sobą we wszystkim rywalizujemy, i sportowo, i intelektualnie. Przegrałam oba przejazdy z tatą tamtego dnia i oczywiście w następny weekend go namówiłam, żebyśmy znowu poszli. I tak jeździliśmy sobie od czasu do czasu, aż nam powiedzieli na hali, że zawiązuje się liga kartingowa amatorów. Postanowiliśmy z tatą, że wezmę udział. Wszyscy startujący to byli mężczyźni, pod trzydziestkę, ja byłam jedyną dziewczyną. Miałam 14 lat i w pierwszym starcie byłam w dziesiątce - wspomina z przyjemnością Gosia Rdest. - Nie czułam się niekomfortowo ścigając się z samymi mężczyznami, bo przywykłam do ich towarzystwa. Jak przyjeżdżałam na tor, to rzadko była tam jakakolwiek inna dziewczyna poza mną.

Gosia Rdest - jedyna Polka w Volkswagen Cup

Gosia Rdest - jedyna Polka w Volkswagen Cup

Czas decyzji

Gokarty były bardzo ekscytującym hobby w życiu nastoletniej Gosi, ale jednym z wielu. Jej wielką pasją było aktorstwo i starała się wszystko łączyć, razem oczywiście ze szkołą, ale w którymś momencie zrozumiała, że dłużej nie da tak rady. - Były takie zawody w Radomiu, kiedy miałam tego samego dnia przesłuchanie do konkursu recytatorskiego w Warszawie. Tata mnie przetransportował, z Warszawy do Radomia i zaliczyłam obie rzeczy, ale to było bardzo trudne i męczące. Te zawody to były moje pierwsze mistrzostwa Polski i od razu wbiłam się na podium. Miałam prawie 17 lat i podjęłam decyzję, że od teraz już tylko ściganie - opowiada zawodniczka. Oczywiście wtedy jej największym marzeniem był udział w Formule 1. - Dla każdego młodego to jest szczyt szczytów. Nie jest jeszcze spaczony przez życie i przez rzeczywistość. Ale to nie jest tak, że sobie wymarzymy i hop, za cztery lata będziemy w Formule 1. To się udaje tylko bardzo nielicznym. I nie jest to tylko kwestia talentu, ale również koneksji czy wsparcia finansowego. To chyba nawet jest ważniejsze niż talent w tym środowisku - mówi Gosia z lekkim rozgoryczeniem.

Formuła 1

Ona sama dwa lata temu zrozumiała, że raczej nie zdoła dotrzeć na ten wymarzony szczyt szczytów. - Ścigałam się wtedy w Mistrzostwach Wielkiej Brytanii F4. Większość zawodników spędzała cały czas na testach na kolejnych torach albo na symulatorach. A ja przyjeżdżałam tylko na zawody, jeden trening, "czasówka" i już wyścig. To był ten moment, że moje marzenia zostały zweryfikowane. Zrozumiałam, że mój budżet jest całkowicie niewystarczający na ich realizację. Czasem przez kilka lat trzeba tylko wydawać pieniądze, a zawodnik walczy na tym trudnym rynku wyścigowym o przetrwanie. Musi się pokazywać i być coraz lepszym, a może kiedyś się uda. Okrojone możliwości finansowe oznaczają okrojone możliwości treningów, co przekłada się na gorsze wyniki na torze i trudno się wtedy pokazać. I w 2013 wystartowałam pierwszy raz w samochodach. Pojechałam gościnnie wyścig w Pucharze Volkswagen Castrol Cup na Red Bull Ringu jako kierowca VIP, gość. Wykręciłam piąty czas, mając po raz pierwszy w życiu styczność z tym autem. Po Formule 4 to była duża ulga, tam walczyłam o każdą sekundę, a tu bez wysiłku byłam w czubie. I wtedy zdecydowałam się na start w Pucharze Volkswagen Golf Cup, bo taką propozycję dostałam od firmy Castrol. Akurat wdrażali nową politykę marketingową i ich hasłem było "pushing the boundaries" (przekraczamy granice). Jako jedna z nielicznych kobiet w wyścigach idealnie im się wpasowałam - uśmiecha się Gosia.