Jacek Magiera 15. w historii. Co dali Legii trenerzy-legioniści?
Jacek Magiera jest 42. trenerem w historii Legii Warszawa, a 15. byłym zawodnikiem Wojskowych w tym gronie. Co stołecznemu klubowi dali szkoleniowcy-ekslegioniści?
PAP
/ Bartłomiej Zborowski
Jacek Magiera to człowiek Legii. 39-latek jest związany z Łazienkowską 3 przez blisko połowę życia. Najpierw w latach 1997-2006 był zawodnikiem stołecznemu klubu, a następie przez dziewięć sezonów pracował w nim jako trener. Teraz wrócił - jak sam to określił - do swojego piłkarskiego domu, by dźwignąć I zespół Wojskowych z kryzysu, w jakim ten nie znajdował się od pół wieku.
"Magic" jest 15. w historii trenerem-ekslegionistą, który został szkoleniowcem Legii. Jak radzili sobie jego poprzednicy? Co dali Wojskowym z ławki trenerskiej jej byli piłkarze? Co czwarte trofeum i co trzeci medal mistrzostw Polski.
Trener, który się nie wtrącał
Spośród wszystkich byłych piłkarzy Legii, którzy po zakończeniu kariery piłkarskiej pracowali przy Łazienkowskiej 3 jako trenerzy, największy sukces odniósł Paweł Janas. Najpierw był asystentem Rudolfa Kapery (1989-1990), a następnie Janusza Wójcika (1992-1994), by w przerwie zimowej sezonu 1993/1994 przejąć Legię po ekscentrycznym szkoleniowcu, który zdecydował się na wyjazd do Zjednoczonych Emiratów Arabskich.
Legia zakończyła sezon z trzecim w historii, a pierwszym od czterech dekad dubletem, by za rok powtórzyć to osiągnięcie. Mało tego, pod wodzą "Janosika" Wojskowi zdobyli też Superpuchar Polski, a przede wszystkim jako pierwszy polski zespół w historii awansowali do fazy grupowej Ligi Mistrzów i dotarli aż do ćwierćfinału edycji 1995/1996. Co było tajemnicą sukcesu Janasa? On sam tłumaczy, że - mówiąc delikatnie - nie wtrącał się w życie szatni.
ZOBACZ WIDEO: Jacek Magiera: Nieprawdopodobna zmianaTytuły w stolicy, upokorzenia w Krakowie
Poza Janasem mistrzostwa Legii dali jeszcze Edmund Zientara i Dariusz Wdowczyk. Pierwszy prowadził warszawian latach 1969-1971 i nie tylko sięgnął z nimi po mistrzostwo Polski (1970), ale też dotarł do półfinału Pucharu Mistrzów 1969/1970. Biorąc pod uwagę, że to najważniejsze rozgrywki UEFA, to Zientara poprowadził Legię do największego sukcesu w europejskich pucharach.
W sezonie 1970/1971 Legia straciła tytuł na rzecz Górnika Zabrze, a wicemistrzostwo przyjęto przy Łazienkowskiej 3 z niedosytem. Apetyty były większe, ale nikt nie mógł przewidzieć, że na złoty medal Wojskowi będą czekali nie sezon albo dwa, lecz aż ćwierć wieku.
Mistrzostwo dla Legii odzyskał dopiero w 1994 roku zespół wspomnianego Janasa, a ósmy w historii tytuł stołeczna drużyna wywalczyła pod wodzą Wdowczyka w sezonie 2005/2006. Zientarę i "Wdowca" łączy jeszcze coś innego - kilka lat po opuszczeniu Legii obaj podjęli pracę w Wiśle Kraków, a ich zespoły ustanowiły rekordy krakowskiego klubu pod względem kolejnych porażek. Wisła Zientary w sezonie 1984/1985 przegrała pięć meczów z rzędu, a Wisła Wdowczyka na początku trwającej kampanii przegrała siedem kolejnych spotkań.
