Korespondencja z Neapolu: Arkadiusza Milika bitwa o powrót do miasta chorego na piłkę

Paweł Kapusta 19 Października 2017, 18:15

PAP/EPA / FILIPPO VENEZIA / Na zdjęciu: Arkadiusz Milik cieszy się po zdobytej bramce dla Napoli

• Arkadiusz Milik: W czerwcu lecimy po marzenia

Okazuje się, że Neapol piłki nie kocha, Neapol jest nią obłąkany, przesiąknięty do suchej nitki. Najsłynniejszy bar w mieście - Nilo - jest tego idealnym wyjaśnieniem. To malutki lokal, przy ladzie spokojnie stanąć tu może pięć osób. Dwa stoliki ustawione wzdłuż wąskiej uliczki pozwalają sączyć kawę także na świeżym powietrzu.

To jednak miejsce niesamowite, jakby właścicielowi udało się zamknąć w czterech ścianach ducha neapolitańskiego klubu. Z prawej strony od wejścia - kapliczka ku czci Diego Maradony. Boskiego, natchnionego przez Stwórcę. Diego, który w Neapolu stał się legendą za życia. Bliżej - oprawiona pierwsza strona lokalnej gazety "Il Matino". Wydanie z 10 maja 1987. Pożółkłe, traktowane jak relikwia, bo wciąż głośno krzyczące o zdobytym wówczas przez klub scudetto.

Zdjęcia możesz robić, ale jak kupisz kawę. Ostrzeżenie, że "byłoby bardzo przykro, gdyby z powodu braku zamówienia popsuł ci się aparat" to ponoć nie jest tylko żart.

Słynny bar "Nilo"

- Będę! - powiedział nam zdecydowanie. To ważna deklaracja, bo w ostatnich tygodniach pojawiało się wiele różnych opinii. Niektórzy wieszczyli mozolną rehabilitację i powrót do grania dopiero tuż przed mistrzostwami.

Piłkarz, który zerwał więzadła krzyżowe przed kilkoma tygodniami, zaszył się w zaciszu swojego domu, kilkadziesiąt kilometrów od Neapolu. Stara się kursować tylko między ośrodkiem treningowym, w miarę potrzeby lekarskim gabinetem i salonem w swoim domu. Całe jego życie kręci się teraz wokół rehabilitacji kolana. Maści, chłodzenie, do tego ćwiczenia na specjalnym urządzeniu poszerzającym zakres zgięcia.

- Najtrudniejszy jest pierwszy miesiąc po operacji. Jeśli to minie, później jest już z górki, bo zaczynają się zajęcia na siłowni, wzmacnianie nogi, wszystko dzieje się w szybszym tempie - mówi Milik.

Równie ważna jest psychika, szczególnie w przypadku zawodnika, który tak poważnej kontuzji doznaje drugi raz na przestrzeni roku. Na szczęście Milik jest w dobrej kondycji psychicznej, również dzięki wsparciu kibiców.

- Chciałbym podziękować wszystkim, którzy mnie wspierali. Za to, że ze mną byliście, za wszystkie wiadomości, zdjęcia. Miłym dla mnie przeżyciem było, gdy usłyszałem, jak 60 tysięcy ludzi na Stadionie Narodowym skanduje moje imię i nazwisko. Byłem wtedy przed telewizorem, wszystko słyszałem. Fantastyczne uczucie - przyznaje.

Z Neapolu,
Paweł Kapusta