Rajd Paryż - Dakar: Tu śmierć jest jednym z zawodników

Maciej Rowiński 14 Stycznia 2017, 10:16

Getty Images / Rajd Dakar

Po trzech dniach ścigania w piekielnym upale w samochodzie załogi Anne-Charlotte Verney i jej pilota Marka Thatchera pękła tylna oś. Stanęli na środku pustyni w południowej Algierii. Nie znali swojego położenia, przez pięć dni czekali na pomoc przy temperaturze sięgającej 40°C w cieniu. Tracili siły i nadzieję na odnalezienie. Pili wodę z chłodnicy. Do Afryki wyruszył zrozpaczony ojciec Marka, szukać syna na własną rękę. Załogę uratowali algierscy żołnierze. - Dwa dni dłużej na pustyni i znaleźliby nasze ciała - wspomina Verney.

Zawody dla szaleńców

W 1977 roku francuski motocyklista Thierry Sabine zgubił się na libijskiej pustyni podczas rajdu z Abidżanu do Nicei. Zanim odnalazł drogę przez kilka dni błądził po pustyni. Podobno wtedy wpadł na pomysł zorganizowania zawodów, w których to natura będzie rozdawała karty, a zawodnicy będą ryzykowali życiem, aby przeżyć niezapomnianą przygodę.

• Krzysztof Hołowczyc: Brakuje mi Dakaru

Trasa była podzielona na 600-kilometrowe odcinki. Po dotarciu do mety etapu, uczestnicy spali na wspólnym biwaku, który nie był zamkniętą twierdzą, jak teraz. Każdy musiał zatroszczyć się o siebie. Zorganizować posiłki, zaopatrzyć w wodę i kupić wystarczającą ilość paliwa od miejscowych. Nie było służb ratunkowych, więc na Saharze każdy był zdany na siebie.

Ze 181 uczestników, tylko 74 minęło metę rajdu. Zawody okazały się wielkim sukcesem, chociaż pochłonęły jedną ofiarę. W wypadku zginął motocyklista, który jechał bez kasku.

Zawsze wygrywa pustynia

Kolejne edycje przyniosły imprezie rozgłos we Francji, a dzięki szczęśliwemu odnalezieniu syna premier Wielkiej Brytanii o rajdzie dowiedział się cały świat. Sabin nie przejmował się opiniami, że rajd jest zbyt niebezpieczny i na edycję w 1983 roku przygotował jeszcze trudniejszą trasę.

Odcinki specjalne prowadziły przez pustynię Tenere o powierzchni 400 tys. km². To tam miały miejsce najbardziej dramatyczne chwile zawodów. W trakcie rywalizacji nadciągnęła burza piaskowa. Zrobiło się ciemno, kierowcy nie mieli żadnego punktu odniesienia, a wydmy był tak wysokie, że mogły pochłonąć całe miasto. 40 uczestników zgubiło się na pustyni, a ci, którzy znaleźli drogę do mety, dziękowali Bogu, że wydostali się z burzy piaskowej.

Sytuacja 40 zaginionych zawodników była beznadziejna, szukano ich przez cztery dni. Były wśród nich dwie kobiety, które uratował przypadkowo spotkany tuareg, wędrujący z wielbłądami. Przez trzy dni podróżowały z nim, aż doprowadził je do miasta. Pozostałych też udało się odnaleźć.

Pytany później przez dziennikarzy, o to, kto w takich warunkach ma największe szanse na zwycięstwo w rajdzie, Sabin odpowiadał: "To pustynia zawsze wygrywa".