Historia MŚ w lotach w Harrachovie
13 marca 2014 roku rozpoczną się czwarte w historii mistrzostwa świata w lotach narciarskich w Harrachovie. Poprzednio czempionat odbył się tam w 2002 r.
Pierwszy raz o medale mistrzostw świata w lotach w Harrachovie rywalizowano w 1983 roku. Była to siódma edycja tej imprezy (pierwszą rozegrano jedenaście lat wcześniej w Planicy). Zwycięzcą został Klaus Ostwald. Najdłuższy skok oddał jednak srebrny medalista - Pavel Ploc. Reprezentant Czechosłowacji lądował na 181. metrze i ustanowił rekord świata. Na trzecim stopniu podium stanął Matti Nykaenen. Dwunasty był Piotr Fijas, który jest jedynym polskim medalistą MŚ na mamucim obiekcie (trzecie miejsce z 1979 roku).
W 1992 r. zawody rozegrano kilkanaście dni po zakończeniu zimowych igrzyskach olimpijskich w Albertville. Na czeskim mamucie nie pojawili się wtedy mistrzowie olimpijscy - Toni Nieminen i Ernst Vettori. Zwycięzcą został 19-letni wówczas Noriaki Kasai. Na "pudle" stanęli także Andreas Goldberger oraz Roberto Cecon.
W 2002 roku rywalizacja odbyła się po ZIO w Salt Lake City. Jedynym zawodnikiem, który przekroczył 200 metrów był Sven Hannawald. Niemiec zarówno w pierwszym, jak i w drugim skoku lądował na 202. metrze. Srebrny medal zdobył Martin Schmitt, brązowy zaś - Matti Hautamaeki. Adam Małysz uplasował się na osiemnastym miejscu, choć po pierwszej rundzie był piąty.
Planowano rozegrać również trzecią i czwartą serię, ale nie udało się ich przeprowadzić z powodu silnego wiatru. Pozostali Polacy uplasowali się w czwartej dziesiątce. 31. był Tomasz Pochwała, a 33. - Tomisław Tajner. Tuż za synem Apoloniusza Tajnera sklasyfikowany został Robert Mateja.
Kibicuj polskim skoczkom w Pilocie WP (link sponsorowany)
