Toni Nieminen - powrót legendy
Toni Nieminen idzie za ciosem. Po starcie na mistrzostwach Finlandii coraz głośniej mówi o chęci startu na igrzyskach. Oto sylwetka człowieka, który przebojem wskoczył do grona najlepszych skoczków świata i równie szybko to grono opuścił.
PAP/EPA
/ GINDL BARBARA
Nieminen przemknął przez świat skoków niczym meteor, już jako nastolatek został okrzyknięty legendą. U progu swojej kariery w ciągu jednego sezonu wygrał praktycznie wszystko, co było do zdobycia, by nigdy później nie powrócić do wielkiej formy.
Urodzony w 1975 roku skoczek zaliczył debiut w zawodach Pucharu Świata w sezonie 1990/91. Był to epizod, bowiem Nieminen wystąpił jedynie w zawodach w Lahti, gdzie zajął 48 miejsce. 16-latek w lecie 1991 roku opanował styl V, a już wkrótce całkowicie zdominował rywalizację na skoczniach świata.
Wygrał już w pierwszych zawodach sezonu w kanadyjskim Thunder Bay (w drugim konkursie był szósty). Reprezentant Finlandii odpuścił daleką wyprawę do Sapporo, by podszlifować formę przed Turniejem Czterech Skoczni. Nastolatek był bliski historycznego wyczynu, jakim byłoby wygranie wszystkich konkursów prestiżowego turnieju (ta sztuka udała się jedynie Svenowi Hannawaldowi w sezonie 2001/2002). Do pełni szczęście zabrakło triumfu w Garmish-Partenkirchen, gdzie zajął drugie miejsce.
Wisienką na torcie był występ na igrzyskach olimpijskich w Albertville. 9 lutego Nieminen zajął trzecie miejsce na skoczni normalnej, stracił 5,8 pkt. do Austriaka Ernsta Vettoriego. Pięć dni później wziął udział w zawodach drużynowych. Finowie w składzie: Nieminen, Ari Pekka Nikkola, Mika Laitinen, Risto Laakkonen, sięgnęli po złoto, wyprzedzając Austriaków (w składzie których byli m.in. Heinz Kuttin i Martin Hoellwarth) o 1,5 punktu. Wielki sukces w triumfie miał Nieminen, który oddał skok na 122 metrów.
16 lutego 1992 roku rewelacyjny nastolatek wywalczył drugie olimpijskie złoto, tym razem w konkursie indywidualnym na dużej skoczni. W pierwszej serii Fin skoczył 122 metry, co dawało mu pierwsze miejsce z 2,1 pkt. przewagi nad Hoellwarthem. W decydującej próbie Nieminen postawił kropkę nad "i". Wspaniały lot na 123 metry dał mu zwycięstwo (12,2 pkt. przewagi nad Austriakiem). W momencie triumfu miał 16 lat, 8 miesięcy, 16 dni i był nie tylko najmłodszym mistrzem olimpijskim w skokach narciarskich, ale najmłodszym złotym medalistą w całej historii zimowej olimpiady.
MICHEL PORRO / AFP
Fantastycznie rozpoczęta kariera miała być preludium do kolejnych sukcesów. Tak się nie stało. Kolejny sezon był dla Fina fatalny, w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata zajął dopiero 50 miejsce, rok później był 52. Światełkiem w tunelu były starty w sezonie 1994/95. Nieminen kilkakrotnie plasował się w czołowej dziesiątce zawodów, w Kuopio nawet wygrał i ostatecznie zajął 11 miejsce w "generalce".
Niestety nie był to zwiastun rosnącej formy. W kolejnych trzech sezonach mistrz olimpijski niewiele startował. Trochę lepiej było na początku XXI wieku, gdy kończył sezon na miejscach 21 (2000/01) i 31 (2001/02), choć oczywiście nie były to wyniki na miarę jego talentu. Później był jeszcze dziesiąty w Neustadt. Ostatnie podejścia zaliczył na ojczystej ziemi, ale nie przebrnął kwalifikacji w Lahti, Kuusamo i Kuopio. W 2002 roku udało mu się wystąpić jeszcze raz na igrzyskach olimpijskich, w Salt Lake City zajął 16 miejsce.
Treningi, kwalifikacje i wyścig 2016 FORMULA 1 PIRELLI CHINESE GRAND PRIX na żywo tylko w Eleven Sports. SPRAWDŹ, gdzie oglądać kanał.
