AO: Głodny sukcesu Murray atakuje pozycję Federera

Dawid Tarasewicz 24 Stycznia 2013, 23:00

Roger Federer (Szwajcaria, 2) - Andy Murray (Wielka Brytania, 3)

W dotychczasowych spotkaniach to Szkot minimalnie częściej wygrywał (prowadzi 10-9), ale bilans ten nie znalazł jeszcze ani razu zastosowania w ich grach podczas najważniejszych imprez w sezonie. We wszystkich trzech takich meczach górą był Roger Federer, oddając rywalowi tylko jednego seta. Jutrzejszy pojedynek będzie ich pierwszym w wielkoszlemowym półfinale. Wszystkie trzy wcześniejsze stanowiły bezpośrednią rywalizację o główną nagrodę w turnieju. Na US Open 2008 i Australian Open 2010 Szwajcar zdeklasował swojego przeciwnika, a na ostatnim Wimbledonie Szkot wprawdzie nawiązał poważniejszą walkę, choć i tak poległ wyraźnie.

Jedyny mecz w formule do trzech wygranych setów, jaki w tej rywalizacji padł łupem Szkota, to finał ostatnich igrzysk olimpijskich. Wówczas bardzo dobrze dysponowany Murray rozniósł niewyraźnego Federera. Wprawdzie nie był to mecz w turnieju wielkoszlemowym (gdzie Roger zawsze motywację ma podwójną), ale niewątpliwie przełamał pewną barierę psychologiczną w tej rywalizacji – Murray pokazał, że potrafi wygrać trzy sety z Federerem podczas tego samego popołudnia. Ten zastrzyk pewności siebie i siły mentalnej na pewno zawodnikowi z Wysp nie zaszkodzi, powinien pomóc.

Bilans ich gier wzajemnych wskazuje niemal kapitalny remis, a historia tych meczów prowadzi do dwóch bardzo zauważalnych wniosków i prawidłowości, które można łatwo wyprowadzić ze specyfiki tenisa obu graczy.

Optymalnie dysponowany Federer, grający pewnie i agresywnie z głębi kortu, błyskawicznie przechodzący do ofensywy, cały czas posiadający inicjatywę i wywierający nieustanną presję na Szkocie – szwajcarski mistrz ubrany na korcie w te cechy to dla Murraya prawdziwe przekleństwo. Wystarczy rzucić okiem na końcowe sekwencje finałów w Melbourne (2010), ostatniego Wimbledonu czy listopadowego półfinału Finałów ATP World Tour w Londynie. Tam Szwajcar skracał wymiany, nieustannie atakował Andy'ego, który nie potrafił znaleźć skutecznej recepty na ofensywne poczynania Federera. Jeżeli w piątek 31-letni geniusz dyscypliny będzie potrafił narzucić swój styl gry rywalowi i podeprze to świetnie funkcjonującym podaniem, to będzie miał bardzo duże szanse na sukces. Pierwsze podanie jest szczególnie istotne w grze Federera – świetnie plasowany serwis to prawdziwa kopalnia punktów, jeżeli nie bezpośrednio, to poprzez ofensywne poprawki zazwyczaj desperackich i krótkich returnów przeciwników. Arsenał ofensywny Federera jest tak bogaty, że po skutecznym pierwszym podaniu bardzo ciężko jest rywalowi nie dopuścić, by Szwajcar udanie skończył wymianę.

Z kolei Murray ma sposób na ogrywanie Federera pasywnego, trochę mniej skoncentrowanego i dalekiego od tak koniecznej dla zawodników atakujących (ostatnimi laty określenie może trochę na wyrost, ale na tle najpoważniejszych rywali, Roger wciąż jawi się jako zawodnik ofensywny) pewności zagrań. W takich meczach regularny Murray bezlitośnie punktuje niepewnego Federera, szczególnie obnażając jego niedoskonałości z lewej strony, posyłając nieprzyjemne piłki w tamtym kierunku i cierpliwie czekając na błędy bądź krótsze piłki.

Biorąc pod uwagę tegoroczną drogę do półfinału, to dużo spokojniej pokonał ją Murray, który nie tylko korzystnie losował, ale i mógł liczyć na potknięcia najgroźniejszych rywali w trakcie trwania turnieju. Do piątkowego meczu przystąpi świeży i wypoczęty. Z kolei Federer miał dużo więcej problemów, szczególnie w środę, kiedy walczył przez pięć setów z Jo-Wilfriedem Tsongą. Wcześniejsze rundy, choć wygrane łatwo, musiały go kosztować trochę więcej koncentracji i pokładów mentalnych, bowiem Dawidienko, Tomic i Raonic, to tenisiści, przeciwko którym nie wystarczy grać na 50 proc.

Za Murrayem przemawia fakt łatwej drogi do półfinału, duże pokłady zaoszczędzonej energii (na tym etapie rywalizacji w Wielkim szlemie to fundament do walki o tytuł) i z roku na rok coraz lepsza gra w Melbourne. Federer to z kolei gigantyczne doświadczenie, umiejętność przygotowania formy na najważniejsze spotkania i solidne przetarcie w drodze do piątkowego meczu, czego akurat Szkot nie miał (żaden z rywali ani przez moment nie zmusił go do specjalnego wysiłku).

Australian Open, Melbourne (Australia) Wielki Szlem, kort twardy (Plexicushion), pula nagród 30 mln dolarów piątek, 25 stycznia

półfinał gry pojedynczej mężczyzn:

Rod Laver Arena:

nie przed godz. 9:30 czasu polskiego
Roger Federer (Szwajcaria, 2) - Andy Murray (Wielka Brytania, 3)

Polub i komentuj profil działu tenis na Facebooku, czytaj nas także na Twitterze!

Pomóż nam ulepszać nasze serwisy - odpowiedz na kilka pytań.