Kim Tiilikainen nowym trenerem Michała Przysiężnego

okolice. W końcu przezwycięży ten swój czas "smuty" i słabości, i wróci w rejony bardziej odpowiadające jego talentowi. Ten, kto pamięta , jak grał i co potrafił zagrać w roku 2012, 13. i 14-tym, ten wie, o czym mówię. Jest nadzieja, bo z nie takich dołów wydobywali się ludzie, a ci tutaj, wyczynowi sportowcy mają walkę we krwi. Zwłaszcza ten mijający rok obfitował w przykłady, jak zawodnicy będący "w kwiecie wieku" osiągali swoje szczyty kariery, bili swoje życiowe rekordy rankingowe. Dal jednych był to powrót do Top 10, ale innych pokonanie Top 50. Dla jeszcze innych Top 100 - ale już po trzydziestce, gdy się już traci nadzieję, i są tysiące, któym to się nie udało . To są pasjonujące historie. Każda inna , ale wszystkie miały jeden wspólny mianownik - ci wojownicy podnosili się po kontuzjach, seriach porażek, wznosili się z dołów, niektórzy z nich czekali na to całe lata. Śledziłem ich zmagania i stopniowy ruch w górę , aż do osiągniącia magicznego czerwonego tryumfalnego " Carreer High"- tych dwóch liter CH przy numerze, przy ich nazwisku. Bardzo trzymam kciuki za naszego przedstawiciela, jedynego, który wdarł się do światowej elity, z nadzieją, że i przy jego nazwisku zobaczę ten piękny czerwony i magiczny znak.