Wimbledon: Roger Federer w II rundzie po kreczu rywala. Dramat Adriana Mannarino na korcie centralnym

uradowałem, gdyż tak zwany "French Open" to turnieik równy challengerowi. To bardzo dobrze, iż Maestro pokazał światu gdzie ma ten śmiesziutki turnieik i ile warte są oszukane tytuliki miernotek, które na nim wygrywały. "French Open" to tylko korty treningowe dla Maestro, a nie poważny turniej, oby został usunięty jak najprędzej z listy wielkich szlemów, a oszukane nic nie warte tytuliki Hiszpanika i Serbucha zostały wykreślone. Jednakże wracając do tematu formy Maestro - z wypiekami na twarzy oczekiwałem mojej ukochanej świętej nawierzchni. Niestety Maestro narobił apetytu, lecz brutalnie odebrał mi wszystkie nadzieje. W ukochanym Halle w bardzo nędznym stylu przegrał z kanadyjską miernotką Auger-Aliassime. Mocno to mną wstrząsnęło, gdyż nie spodziewałem się takiego obrotu spraw. Dotąd Maestro na trawie był jak monolit, nawet grając średnio zawsze wyciągał mecze z amatorami, z którymi przyszło mu grać. Byłem zrozpaczony, gdy kanadyjska miernotka odebrała nam marzenia o 11 rekordowej glorii w Halle. Nikt dotąd tyle razy nie wygrał jednego turnieju i Maestro biłby swój własny rekord, zapisując na wieczność swe wspaniałe nazwisko w tenisowych księgach. Niestety to się nie stało i musimy się cieszyć ,,tylko'' rekordem 10 wygranych. Po niezbyt udanym występie Maestro w Halle, moje nadzieje na #21 i #9 były nikłe, lecz po dzisiejszym meczu z Francuzikiem Mannarino nie mam już ani iskierki wiary, iż Roger może wywalczyć ten upragniony tytulik. To bolesne pisać coś takiego o człowieku, którego karierę uważnie obserwuję od ponad 20 lat. Lecz zawsze byłem obiektywny i merytoryczny, nawet wobec mojego wielkiego mistrza, wzoru i inspiracji. Roger gra źle, wciąż widać po nim problemy związane z przebytymi kontuzjami i brak ogrania, również widać po nim starość. Dotąd smukły i zwinny, teraz nabrał nieco ciała i jest bardzo powolny. Szczęście, iż Mannarino doznał kontuzji w czwartym secie i skreczował, gdyż boję się wyobrazić jak skończyłoby się to spotkanie, gdyby Francuzik był w pełni sił. Gdy Roger przegrywał secikami 1:2, myślałem że to już koniec i stanie się niemożliwe. Postanowiłem sobie, iż będę teraz oglądał mecze Maestro bez żadnych oczekiwań, cieszył się z pięknej i technicznej gry Mistrza. Tylko to mi pozostało. Roger, byłeś wspaniały i dla mnie zawsze będziesz najwspanialszy! Jedyny słuszny GOAT! ^_- Zaś jeśli chodzi o pozostałe mecze, które oglądałem w tegorocznej edycji świętego turnieiku, to jestem mocno zniesmaczony porażką greckiego maestro z amerykańskim przebijaczem Tiafoe. Stefanek Tsitsipas nie odnajduje się na trawie, próbował plugawić świętą nawierzchnię stylem gry znanym z obrzydliwych kartoflisk. To jest godne pogardy i zganienia. Mam nadzieję, iż Stefanek w przyszłości nauczy się szacunku do świętych trawników i wreszcie zagra na nich dobry mecz. Mocno mnie ostatnio zawodzi Stefanek w szlemach. Daje nadzieje, a potem brutalnie ją odbiera, tak było w Australii, gdzie pognębił skończonego Hiszpanika, ale w kolejnej rundzie uległ bez walki ruskiemu psychopacie, w kurniku paryskim w pięknym stylu doszedł do pierwszego w swej karierze finaliku, gdzie pięknie grał przez dwa seciki, aby dać się nabrać na oszukańcze sztuczki nakoksowanego oszusta z Chorwacji czy innej Bośni, a teraz haniebna porażeczka w 1 rundzie z mierniutkim Tiafoe. Stefanek powinien przemyśleć swoją karierkę, gdyż nie idzie ona w dobrą stronę i jak na razie stał się marniutkim celebrytą pokroju Zvereva.