Grand Prix nie pomogło żużlowi w naszym kraju - rozmowa z Bradleyem Wilsonem-Deanem, żużlowcem z Nowej Zelandii

Michał Gałęzewski 20 Kwietnia 2015, 09:08

Michał Gałęzewski: Kiedy rozpoczęła się twoja kariera i jak wspominasz swoje początki?

- Przyznam szczerze, że poziom żużla w moim kraju jest bardzo niski, aczkolwiek jest sześciu zawodników, którzy prezentują zbliżony poziom do mnie. Jak można zobaczyć, nie jest tak że wygrywam wszystkie wyścigi w Nowej Zelandii.

Ilu zawodników łącznie uprawia żużel w twoim kraju?

- Aktualnie regularnie startuje może szesnastu żużlowców z Nowej Zelandii. Okazjonalnie ściga się około czterdziestu zawodników. Spośród nas wszystkich, najwyżej dziesięciu prezentuje konkurencyjny poziom. Ponadto szkoli się u nas dzieci. Jest około trzydziestu adeptów w wieku od pięciu, do szesnastu lat.

Jak wygląda kwestia torów w Nowej Zelandii? Ile ich macie i jakie są różnice między nimi?

Jeszcze w ubiegłym sezonie w Nowej Zelandii odbywały się turnieje z cyklu Grand Prix

- Według mnie, organizacja Grand Prix w Nowej Zelandii nie zmieniła kompletnie nic w sprawie żużla w naszym kraju. Za każdym razem dziką kartę otrzymał Brytyjczyk Jason Bunyan. Rezerwowymi byli Andrew Aldridge i Grant Tregoning, którzy jeździli wcześniej w Anglii - w Rye House oraz w Newport. Myślę, że któryś z młodych zawodników startujących w Nowej Zelandii mogłoby otrzymać wówczas szansę na start, choćby jako rezerwa, by nabrać doświadczenie i pomóc w wypromowaniu się.

Tej zimy zacząłeś notować dużo lepsze wyniki, niż w poprzednich latach. Co się zmieniło?

- Mój ojciec zainwestował w lepszy sprzęt dla mnie. Dzięki temu nie miałem problemów ze sprzętem, jak do tej pory. Ponadto dysponowałem szybszymi silnikami.

Od niedawna w Nowej Zelandii po raz kolejny istnieje liga. Czy to duży krok do przodu?

- Liga nowozelandzka to bardzo dobry pomysł, ale należy zmienić w niej wiele. Przede wszystkim uważam, że należy zreformować jej format na taki, jak w Wielkiej Brytanii, by w każdym zespole było po siedmiu zawodników, którzy jechaliby w piętnastu biegach. Na ten moment mamy tylko pięciozespołowe drużyny w formacie dwunastobiegowym. Oczywiście potrzebujemy więcej pieniędzy, czy też większych sponsorów. W lidze są trzy drużyny i jeździmy ze sobą tylko po razie u siebie oraz na wyjeździe. Myślę, że lepiej by było, gdyby meczów ligowych było dwa razy więcej. Jeśli liga nie będzie się rozwijać, nie przyciągnie sponsorów i trudno nam będzie o jakiekolwiek sukcesy.

Jesteś młodzieżowym mistrzem Nowej Zelandii. Którzy młodsi od ciebie zawodnicy mogą odnosić sukcesy?

- Jedyne nazwisko, które przychodzi mi do głowy w kontekście obfitującej w sukcesy kariery jest Jake Turner. Mamy też kilku innych ciekawych zawodników, jak choćby Hayden Sims, czy Dylan Hancock. Jake jest spośród nich najlepszy. Dodatkowo otrzymuje dużą pomoc ze strony swojej rodziny i sponsorów. To grzeczny, ułożony młody chłopak, który ma dopiero 18 lat. Myślę, że przed nim sporo sukcesów.