Niewierni. Dlaczego żużlowcy zmieniają kluby jak rękawiczki?

Rune Holta po raz pierwszy podpisał kontrakt w polskiej lidze w roku 1993, kiedy to związał się Morawskim Zielona Góra. Wtedy nie było mu jednak dane zadebiutować w rozgrywkach ligowych. Do tego doszło dopiero w kolejnym sezonie w barwach GKM-u Grudziądz. Później był Tarnów (1997-1998) oraz Częstochowa (1999-2000 i 2002-2005). Działacze spod Jasnej Góry zrobili dla Holty coś, co znacząco wzmocniło jego pozycję na rynku - załatwili mu polskie obywatelstwo. W czasach, gdy starty obcokrajowców w lidze były limitowane, posiadanie Holty-Polaka w składzie było dodatkowym bonusem.

Holta przyzwyczaił kibiców, że potrafi zmieniać kluby bez sentymentu. W roku 2006 ostry bój o niego stoczyła Marta Półtorak, która potrzebowała wzmocnień w związku z awansem rzeszowskiej drużyny do Ekstraligi. Tyle, że Holta wytrzymał na Podkarpaciu zaledwie rok. Pod koniec sezonu prezes Stali chciała obniżyć stawki czołowych zawodników w związku z ich kiepską jazdą. Holta się na to nie zgodził i w Rzeszowie więcej go nie widziano. W dodatku, na odchodne, nazwał panią prezes "wielką kłamczuchą" i zrobiło się niesmacznie. Swoją drogą to Holta nie miał racji, bo pani Marta jedynie wykorzystała kontraktowe zapisy. Rune sądził, że do tego nie dojdzie. Przeliczył się.

Na kolejny klub Holta wybrał Tarnów, bo "jego serce zawsze biło dla Tarnowa". Po jednym sezonie zabiło dla Gorzowa, później znowu dla Częstochowy. Były też epizody w Toruniu i Zielonej Górze. - Zawodnicy zmieniają kluby, jak rękawiczki, żeby zarobić. Z klubu do klubu skaczą głównie żużlowcy zagraniczni, bo oni nie do końca czują klimat danego środowiska. Mieszkają daleko, nie wiedzą co piszą lokalne media, tak naprawdę nie ma dla nich znaczenia, gdzie jeżdżą - analizuje Krzysztof Cegielski.

Holta niejednokrotnie tracił na swoich decyzjach. W sezonach 2013-2014 ponownie startował we Włókniarzu Częstochowa, gdy ten przeżywał kłopoty finansowe. 43-latek nie odzyskał wielu z zarobionych na torze pieniędzy. Rok później miał się odbudować w I-ligowym Ostrowie i wpadł z deszczu pod rynnę, bo w trakcie sezonu klub wpadł w finansowe tarapaty. I znowu zawodnik nie zobaczył obiecanych pieniędzy. Po rocznym, udanym pobycie w Rybniku, ponownie zawita pod Jasną Górę, bo "podążył za głosem serca". I pieniędzy.

ZOBACZ WIDEO: "Złote Kolce" dla złotej Anity Włodarczyk (Źródło: TVP S.A.)

{"id":"","title":""}

Podobnie było w przypadku Grega Hancocka. Ten od 2010 roku zdążył reprezentować barwy pięciu klubów. Najbardziej stracił na jeździe w Bydgoszczy i Rzeszowie, gdzie działacze nie dotrzymali zapisów zawartych w kontraktach. Żużlowiec w sumie stracił blisko milion złotych. - Cudzoziemcy zbierają doświadczenia i już wiedzą, że nie warto zmieniać klubu na siłę. Taki Greg Hancock został jeden i drugi raz oszukany, co dało do myślenia jemu, ale i też innym - twierdzi Cegielski.

Również wśród polskich zawodników można znaleźć przykłady takich, którzy bardzo często zmieniają kluby. W ostatnich sezonach często na to decydowali się Sebastian Ułamek, Robert Miśkowiak czy Grzegorz Walasek. - Jeśli chodzi o Polaków, to wszystko zależy od człowieka. Są tacy, którzy sondując klub najpierw interesują się tym, czy tor będzie im pasował, czy atmosfera jest fajna, jaki jest prezes i trener, a dopiero na końcu pytają o pieniądze - ocenia Cegielski.

Cegielski zwraca uwagę na fakt, że żużel stał się sportem niezwykle kosztownym, co wymusza na zawodnikach częstą zmianę pracodawców. - Niektórzy zaczynają od kasy. Jednak nie należy się im dziwić. Żużel to sport zawodowy wymagający wielu inwestycji. To też wymusza kadrowe zmiany. Każdy szuka miejsca, gdzie będzie mu lepiej. Niektórzy, jak choćby Bartek Zmarzlik, mają szczęście, bo od początku kariery są w topowym klubie, który na dokładkę jest na fali i ciągle o coś walczy. Pewnie Bartek mógłby znaleźć miejsce, gdzie będzie mu troszkę lepiej, ale po co mu to - podsumowuje.

Lista zawodników często zmieniających kluby:

KUP BILET NA 2024 ORLEN FIM Speedway Grand Prix of Poland - Warsaw -->>