MŚ Seefeld 2019: efektowna końcówka skiathlonu. Sjur Roethe ze złotem, Kamil Bury zdublowany

pracę albo skończyć z bieganie i oszczędzić sobie wstydu.

Harvey Sztafeta: 1. Norwegia, 2. Rosja, 3. Francja

więcej sił to nie dałby sobie uciec na ostatnich podbiegach. Równie głupia taktyka Ustiugova, w chwili gdy przestał się liczyć w walce o medal powinien odpuścić - jutro biegnie sprint drużynowy. Dla takiego zawodnika to czy będzie 6 czy 15 nie ma znaczenia, a może mieć znaczenie jutro. Klaebo też miał kryzys, ale jak stanął to momentalnie puścił. Zresztą po co go tutaj wystawiono - chłopak bez większych szans na medal, jutro sprint drużynowy, a zabrakło miejsca dla mistrza olimpijskiego w biegu łączonym. Kamila i Dominika Burych mi osobiście szkoda, bo chłopcy nie wyrwą się przy tych trenerach z granic tzw. "polskiej myśli szkoleniowej", która od lat neguje AW i JK i jak widać mają rację, bo nikt poza nami jej nie stosuje i jakoś nikt przez lata nie wychował zawodniczki choćby na 20 Pucharu Świata w tej myśli. Panowie mieli jedną wielką szansę (jeszcze jak Burych nie było w kadrze) w 2016 roku, kiedy pracował z nimi Mirosław Petrasek - człowiek, który prowadził medalistów olimpijskich i miał owszem wymagania, kazał ostro pracować, był polecony przez AW. I co? Klisz, Antolec, Staręga i inne orły doprowadziły do jego odejścia - bunty, narzekania, opowieści o zajeżdżaniu. Zamiast podziękować zawodnikom podziękowano trenerowi (to samo wiele lat temu spotkało AW, ale JK z nim odeszła, bo wiedziała, że tylko pracą się do czegoś dojdzie). Teraz co roku zmieniamy trenera, co roku od 2018 mamy blamaż na docelowej imprezie, jakieś idiotyczne wyjazdy do Norwegii, gdzie trenują z amatorami, narzekanie na trenera, wychwalanie poprzednich itd. Błędne koło. Żeby coś osiągnąć trzeba z danym trenerem przepracować jednak pewien okres. Mówi się, że wychowanie mistrza to 8 lat. Do wyników też potrzeba czasu, do poprawy też. Osobiście mam nadzieję, że Staręga niedługo powie do widzenia, a panom - Burym, Haratykowi i młodym (po selekcji) da się szanse z trenerem z zagranicy. Rosjanie tak zrobili i mają efekt - wzięli norweskiego trenera dla pań i z tego co pisało Niepryjewa narzekała strasznie, że ją zajeżdża, związek rozsądnie postawił ultimatum, albo słucha i pracuje, albo odchodzi. U nas by jak zwykle wyleciał trener. I proszę, Rosjanka w metody nie wierzyła, ale słucha, pracowała i są efekty medalowe.