siedemnastu latach zwolnili mnie jak psa dając pół godziny na opuszczenie miejsca pracy. Nie było to zwolnienie dyscyplinarne, bo sumiennie wykonywałem swoje obowiązki, ale jakieś ich widzimisię. Wszystko odbyło się zgodnie z przepisami, wiem jednak, że wobec swoich nigdy by tak nie postąpili. Znalezienie nowej pracy było dla mnie olbrzymim wyzwaniem, bo jestem już po pięćdziesiątce, udało się jednak i obecnie jest ok. Znam biegle niemiecki, ale nie widzę powodów dla których miałbym się z Niemcami bratać. Szefowi zdarzało się wrzucać uwagi, że w aktualnej sytuacji najlepszy byłby podział świata z czterdziestego roku ubiegłego stulecia.