Na taki gest mógł zdecydować się tylko on. Złoty medal olimpijski wyrzucił do rzeki na znak protestu

Piotr Jagiełło 01 Listopada 2016, 10:11

Od połowy lat sześćdziesiątych popularność Alego była nadzwyczajna, trudno do opisania i wyobrażenia. Z powodzeniem można było stawiać go w jednym szeregu z zespołem "The Beatles" i innymi ikonami kultury masowej tamtych dekad.

O rozpoznawalności "Największego" opowiadał Ferdie Pacheco, człowiek z narożnika Alego, który współpracował z nim od 1960 roku. I ponownie wracamy do kulisów "Grzmotów w Dżungli", czyli potyczki rozgrywanej w sercu Afryki.

- Obserwowanie Alego w Zairze było wspaniałe. Chadzał na spacery i zaglądał w różne miejsca, gdzie ludzie nie mieli prądu, nie mówiąc o telewizji, a wszyscy go znali. Czułem, jak ciarki przechodzą mi po plecach, kiedy widziałem, jak na widok Alego ich twarze zaczynają wyrażać miłość i siłę - wspominał.

Uratował 15 zakładników

• Skandal na ringu w Portoryko. Wściekłość kibiców, zadyma po walce

Najlepsze swoje lata w boksie stracił przez zakaz pracy, musiał pałać się innymi zajęciami, występując m.in. w musicalach na Broadwayu. Wątek wojenny niespodziewanie wrócił w jego życiu w 1990 roku. Spotkał się wtedy w Iraku z dyktatorem Saddamem Husseinem i negocjował uwolnienie piętnastu Amerykanów przetrzymywanych na terenach Iraku i Kuwejtu.

Te działania ponownie nie spodobały się rządzącym, a krytyki nie szczędził m.in. George H. W. Bush. Najważniejsza była jednak efektywność - cała grupa została zwolniona i mogła wrócić do kraju.

Na następnej stronie przeczytasz o walce Alego z Parkinsonem. "Bóg dał mi chorobę, by przypomnieć, nie jestem numerem 1."