Było to dla mnie kolejne doświadczenie - rozmowa z Grzegorzem Sandomierskim, zawodnikiem Jagiellonii Białystok
Grzegorz Sandomierski jeszcze niedawno miał znakomitą serię w Ekstraklasie. Mimo to, zamiast w pierwszej drużynie, w poniedziałek grał w drużynie Młodej Ekstraklasy, która zremisowała w Gdańsku 1:1. Bramkarza Jagiellonii pokonał Maciej Osłowski.
Michał Gałęzewski: Czy według ciebie remis w meczu Młodej Ekstraklasy w Gdańsku był zasłużonym wynikiem?
Grzegorz Sandomierski: Na pewno jest zasłużony, bo mieliśmy więcej z gry. Co prawda nie stworzyliśmy dużej ilości sytuacji, ale prowadziliśmy to spotkanie, graliśmy bardzo dobrze piłką. Lechia Gdańsk stworzyła sobie 2-3 klarowne sytuacje. Z przebiegu spotkania remis jest jak najbardziej zasłużony.
Można powiedzieć, że mecz miał trochę kuriozalny przebieg. Na początku drugiej połowy przeważaliście i Lechia strzeliła bramkę, następnie gdańszczanie ruszyli do przodu i wyrównaliście...
- Dostaliśmy że tak powiem kopa w tyłek i jakoś się obudziliśmy. Szkoda, że strzeliliśmy gola dopiero po tym, jak straciliśmy, a nie na odwrót, bo wtedy sytuacja potoczyłaby się zupełnie inaczej.
Jak byś ocenił bramkę zdobytą przez Macieja Osłowskiego?
- Byłem troszkę zasłonięty i zobaczyłem piłkę w ostatniej fazie lotu. Poszła mi po ręce, szkoda że jej nie obroniłem. Na szczęście strzeliliśmy bramkę wyrównującą i cieszę się, że Michałowi Fidziukiewiczowi wyszedł strzał życia. Oby więcej takich.
Mogłeś też stracić bramkę pod koniec meczu, kiedy nogami wspaniale obroniłeś strzał Łukasza Andrychowskiego...
- Czy obroniłem? Trafił we mnie. Ja się położyłem i Andrychowski mógł zrobić wszystko. Na nasze szczęście trafił mnie w nogi i jestem mu za to wdzięczny.
Dlaczego grałeś w Gdańsku, a nie w meczu pierwszej drużyny w Białymstoku?
- Proszę zapytać o to trenera Probierza (śmiech, dop.red.).
Liczysz na szybki powrót do składu?
- Staram się z treningu na trening robić postępy i sporo zasuwam. Generalnie będę się starał, a jak będzie? Zobaczymy w przyszłości.
Kibiców masz chyba jednak za sobą. Jesteś w końcu młodym zawodnikiem, wychowankiem klubu z Białegostoku, do tego miałeś znakomitą serię...
- Cieszę się z tego, że jest poparcie. Jeżeli broni Grzegorz Szamotulski, to trzeba kibicować Grzegorzowi Szamotulskiemu. Jeżeli broni ktoś inny z naszej trójki, to trzeba kibicować właśnie jemu. Wiadomo, że liczy się dobro zespołu i utrzymanie.
Co sądzisz o doświadczonym Grzegorzu Szamotulskim?
- Można się od niego dużo nauczyć. Widać po nim doświadczenie, ustawia się dobrze w bramce, jest pewny siebie, pokrzykuje na obrońców. Na pewno można wyciągać z tego same plusy.
Czy w niedalekiej przyszłości to właśnie ty będziesz grał w pierwszej drużynie?
- Na pewno będę się starał do tego dążyć, bo taki jest mój cel. Nie złożę łatwo broni i z treningu na trening, z meczu na mecz będę chciał czynić postępy i zapewnić sobie miejsce w wyjściowej jedenastce.
Miałeś bardzo długą serię bez straty bramki. Spodziewałeś się tego?
- Nie spodziewałem się, ale każda seria ma swój koniec. Ta już się skończyła i można o niej zapomnieć.
Koniec musiał być bardzo bolesny...
- Na pewno był bolesny. Usłyszałem jednak teorię, że lepiej w jednym meczu wpuścić pięć bramek, niż w pięciu meczach po jednej bramce. Było to dla mnie kolejne doświadczenie i cieszę się, że zbieram je już w wieku 20 lat. To naprawdę może zaprocentować.
