Paweł Fajdek. Rówieśnik wolnej Polski

Kamil Kołsut 03 Czerwca 2019, 21:37

Newspix / MAREK BICZYK / Na zdjęciu: Paweł Fajdek

• Aniołki na Księżycu. Sztafeta, która może wszystko

Paweł Fajdek (mistrz świata w rzucie młotem): Cieszę się, że moje urodziny przypadły akurat na ten dzień, choć nie powiem, żeby mi na tym specjalnie zależało. 5 lat temu w moim rodzinnym Żarowie odbyła się uroczystość z okazji 25-lecia pierwszych wolnych wyborów i zaproszono osoby, które akurat tego dnia przyszły na świat. Było nas dwanaścioro, dostaliśmy fajny tort. Miła sprawa, zwłaszcza że zbiegło się to z otwarciem nowej rzutni do młota i konkursem pokazowym.

4 czerwca pana ojciec pędził od urny do szpitala?

Nie, w tamtych czasach to wyglądało trochę inaczej. Nikt nie biegł do szpitala, ojcowie o narodzinach dziecka dowiadywali się przez okno. Nie było telefonów, po prostu ktoś podchodził pod szpital, krzyczał, a po chwili wychodziła kobieta z dzieckiem i mówiła: "To pana syn, to pana córka". A czy był przy urnie, to nie wiem. Nigdy go o to nie pytałem.

Monika Pyrek: Dopingowicze do więzienia -->

Po pierwszym złotym medalu mistrzostw świata, w 2013 roku, miał pan na temat urodzin rozmowę z prezydentem Bronisławem Komorowskim.

Byłem jeszcze w Moskwie, jechałem metrem i nagle dostałem telefon. Na początku myślałem, że to żarty. Mam 24 lata i dzwoni do mnie głowa państwa! Byłem pod ogromnym wrażeniem. Pan prezydent od razu zauważył, że urodziliśmy się tego samego dnia, tylko ja w dużo fajniejszym roku.

Czasem, kiedy ktoś pyta mnie o datę urodzin, odpowiadam: "Wtedy, kiedy urodziła się wolna Polska". To taki sprawdzian wiedzy. Większość go zdaje, ale trafiają się też jednostki, które nie załapią żartu.

Dorastał pan razem z wolną Polską. Dało się to w Żarowie zobaczyć?

Komunizmu nie znam, ale z opowieści rodziców wiem, że po jego upadku wszystko zaczęło się zmieniać. Przede wszystkim zniknęły kartki na żywność, w sklepie na półkach zaczęło pojawiać się coraz więcej produktów. Lepiej pamiętam 2004 rok, wtedy sporo się działo. Kiedy przystępowaliśmy do Unii Europejskiej, było duże zamieszanie: strach przed zmianą waluty, obawy, że wszystko zaraz padnie. Tak naprawdę byłem jednak wówczas skupiony na grze w piłkę. Spędzałem w domu niewiele czasu.

Jeździł pan z wujkiem TIR-em.

Głównie po Polsce. Miałem wtedy siedem albo osiem lat, dziś już niewiele pamiętam. To były takie podróże, w których największą frajdę sprawiało spanie na łóżku za siedzeniami. Trzy razy byłem na wakacjach za granicą: dwukrotnie w Niemczech, raz w Luksemburgu. Aż zaczął się sport. Na obozy jeżdżę od 14 lat, nie zdążyłem odczuć żadnych problemów.

Pokolenie Milenialsów zna tylko Europę bez granic.

Dorastaliśmy w czasach, kiedy tak naprawdę wszystko już było albo zaczynało być. Walkmany, discmany, telefony komórkowe, telewizja, komputery. Rozwijaliśmy się w niesamowitym tempie, ale było to tak naturalne, że nawet nie zwracaliśmy na pewne rzeczy uwagi.

Interesuje się pan polityką?

Każdy wie o polityce tyle, ile musi i chce. Staram się skupiać na sporcie.

Maria Andrejczyk: Mam twardy tyłek -->

Był pan na wyborach?

Startowałem w zawodach, reprezentowałem nasz kraj we Francji. Tym razem nie miałem możliwości głosować, ale jeśli tylko jestem w kraju, zawsze chodzę na wybory. Uważam siebie zarówno za Europejczyka, jak i za Polaka. Jestem dumny ze swojego pochodzenia, ale doceniam też bezpieczeństwo i wszystkie inne korzyści, jakie przynosi nam Unia.

"Strasznie mnie kręciło, że mogę nosić kadrowe ciuchy, że mam dres z orzełkiem na piersi, że jadę reprezentować kraj. Byłem megadumny" - napisał pan w swojej książce o pierwszym powołaniu do reprezentacji.

W tamtych czasach stroje z orzełkiem dostawało się dopiero wtedy, kiedy zdobywało się miejsce w kadrze na duże zawody. To był niesamowity prestiż. Zawsze mnie jarało, że mogę startować i walczyć o medale dla Polski. Jestem patriotą i mówię o tym otwarcie. Warto być dumnym z naszej historii, z tego jak dochodziliśmy do wolności, z tej polskiej zaciętości. Trzeba o tym otwarcie mówić, nie wolno się wstydzić.

Z drugiej strony w "Petardzie" czytamy, że "Dziś młodzi podchodzą do tego inaczej, liczy się tylko hajs".

Nie jestem pewien, czy młodzież wciąż rozumie, co to patriotyzm. Mieliśmy w Polsce dziwny czas, pojawiło się pokolenie ludzi młodszych ode mnie zaledwie kilka lat, którzy nie przywiązywali wagi do swojego pochodzenia, szkodzili wręcz wizerunkowi Polski. Mam wrażenie, że patriotyzm w pewnym momencie był dla wielu czymś dziwnym. Dziś znowu zmienia się to na lepsze. Nie trzeba być fanatykiem, ale warto znać historię i warto być z niej dumnym.

Autor na Twitterze: