Piękny widok z workiem śmieci na plecach

Mateusz Skwierawski 06 Grudnia 2022, 06:00

WP SportoweFakty / Na zdjęciu: Samuel z Kenii

• Griezmann porównał Polaków do innej reprezentacji. Zaskoczeni?

Z Kataru Mateusz Skwierawski

Wieczorem wielki telebim rozbłyska, a w sektorze skórzanych puf mieszają się języki z różnych części świata. Czuć zapach kebaba. W innej budce przypieka się kurczak. Większa kolejka ustawiła się po napoje. Gdy słońce kończy swój dyżur, miasteczko kontenerów nabiera barw. Do zmroku widać w zasadzie tylko ich - snujących się ze zmęczenia panów w uniformach i kobiety z zakrytymi głowami.

Samuel przyjechał z Kenii. Pośrednik obiecał mu dwuletni kontrakt, ale najpierw musi się sprawdzić w pracy przy mundialu. To dla niego test, czy się nadaje. Po mistrzostwach dostanie zwrotkę, czy wypełni umowę do końca. Ma 44 lata i zajmuje się tu sprzątaniem. Bo - jak pyta - co innego miałby robić?

Gdy rolety zasłaniają okna, a na zewnątrz suszą się wyprane w ręku skarpetki, Samuel ciągnie za sobą długi czarny worek i zbiera to, co znalazł z wieczora. Tylko dyskretnie, bo kibice odsypiają jeszcze poprzedni dzień.

Samuel z Kenii

Nie widać go z ulicy prowadzącej do miasteczka. Wysiadamy na ostatniej stacji zielonej linii metra Al Riffa. Droga z peronu kieruje nas bezpośrednio do ogromnej, ekskluzywnej galerii handlowej Mall of Qatar. Żeby obejść ją całą, potrzeba pewnie i pół dnia. Jest wielkości stadionu, a może i większa. Ma trzy piętra, a w środku roi się od drogich butików i sklepów z biżuterią.

Po wyjściu na zewnątrz wzrok przykuwa kolejny kolos. To jedna z aren mistrzostw - Ahmad Bin Ali Stadium. Gdy odwrócimy głowę w drugą stronę, jest pusto. Za mniej więcej piętnaście minut dojdziemy do wioski kontenerów. Powstała na czas turnieju specjalnie dla kibiców z całego świata.

Jesus i Francisco z Meksyku

Miasteczko od frontu pięknie się mieni. W środku są boiska do gry w piłkę nożną i siatkówkę, jest siłownia na świeżym powietrzu i spory teren przeznaczony do oglądania meczów na dużym ekranie. Wchodzimy, a na wejściu machają nam pracownicy food trucków. Zapraszają na posiłek.

Samuel widzi ten obrazek, gdy ciągnie śmieci na miejsce skupu pozostałych odpadów. Między workami siedzą jego koledzy z pracy, odpoczywają. Samuel też przemieszcza się głównie pomiędzy kontenerami. Gdzie się da, tam łapie skrawek cienia.

Prem się uśmiecha. - Ładna - zagaja. Do Kataru przyjechał z Indii, już dawno. Zarabia więcej od Samuela, ale i dłużej jest na nogach. Za dwunastogodzinny dzień pracy otrzymuje dwa tysiące riali miesięcznie (ok. 2,5 tys zł.). Pełni trochę inną funkcję - dba o czystość wewnątrz domków z blachy. Do tej pory nie oglądał żadnego meczu mistrzostw.

Kibicuje Argentynie, ale nie było kiedy rzucić okiem na wydarzenia boiskowe. A po pracy? Mówi, że szybko zasypia.

- Wstaję o 4 rano. O 4.30 mam busa, jadę prawie pięćdziesiąt kilometrów z trzeciej strefy - mówi. - Zmianę zaczynam o 6 rano. Trzeba przygotować mopy, miotły, wypakować papier toaletowy, bo dużo go schodzi. Kończę o 6 wieczorem. Wsiadam w podstawiony autobus, wracam i za chwilę otwieram oczy. Zaczyna się nowy dzień - opowiada.

Prem z Indii

Daleko za miastem jest naprawdę ładnie. Tylko dlaczego nie można niczego filmować? Przecież Katar ma się czym pochwalić. W bramie do miasteczka stoi patrol policyjny, a porządkowi spokojnie przechadzają się alejkami w środku. Nie zaczepiają, ale też dają odczuć, że po coś tu są. Gdy dłużej trzymam aparat, słyszę: "Co robisz?". - Zdjęcia? Ok, ale tam nie chodź - grzecznie sugeruje strażnik.

Chodzi mu o teren na końcu miasteczka. Mniej przyjazny, surowy. Na filmach takie miejsca kojarzą się z gangsterskimi porachunkami. Pusta przestrzeń, wystające rury, porzucone kartony.

Wodopój dla pracowników na tyłach miasteczka

Jest praca w Polsce?

Ogromna sensacja! Brazylia w szoku

Czesław Michniewicz odpiera krytykę. "Zasłużyliśmy na nagrodę"