Wielka kasa za wielkim murem. Fortuna za Lewandowskiego. Wykonać!

Jacek Stańczyk 12 Stycznia 2017, 11:42

Duże pieniądze płaci się za trenerów. Mało tego, Azjaci robią też ekspansję w Europie, podpisali umowę z II ligą portugalską. Finansują ją, w zamian mogą umieszczać w klubach swoich piłkarzy, mogą podpatrywać, jak kształcić młodzież, mogą w zasadzie wszystko. Cel - 100 tysięcy solidnych piłkarzy za kilka lat.

Zainteresowanie dyscypliną wzmagają gwiazdy. Ulubionym piłkarzem przewodniczącego komunistycznej partii jest Argentyńczyk Sergio Aguero. Gdy polityk przyglądał się, jak funkcjonuje Manchester City, zrobił sobie z zawodnikiem selfie. - I teraz wszyscy, którzy interesują się Chinami, zadają sobie pytanie, dlaczego próbowano ściągnąć Ronaldo, a nie Aguero. Przecież gdyby udało się zakontraktować Argentyńczyka, to Xi Jinpin byłby najszczęśliwszym człowiekiem na świecie - mówi Ślazyk.

Skąd oni mają tyle kasy?

Właścicielami klubów piłkarskich są prywatne konsorcja. Jednak myli się ten, kto myśli, że takie firmy mają pełną swobodę działania. Artykuł 10. Konstytucji Chińskiej Republiki Ludowej mówi, że wszystko jest państwowe. Dosłownie wszystko. Posiadanie majątku jest więc pewną formą dzierżawy od państwa. Oczywiście partii nie zależy, aby utrudniać dobrym firmom zarabianie ogromnych pieniędzy. I miliarderów nie brakuje. W 2014 roku ponad pół tysiąca biznesmenów miało majątki szacowane na miliard dolarów.

Jeden z polskich dyrektorów pewnego azjatyckiego banku (nie chce występować pod nazwiskiem) mówi nam: - Już mnie nudzi to ciągle tłumaczenie ludziom w naszym kraju, że Chiny to nie tylko biedni ludzie na rowerach. Przez lata ciężko pracowali, wyciągnęli kilkaset milionów ludzi z biedy, powstały fortuny, jest większa siła nabywcza. Chińczycy mają największą liczbę milionerów. Zupełnie nie rozumiem zdziwienia, że płacą za piłkarzy takie pieniądze jak szejkowie z Dubaju.

Leszek Ślazyk: - To zupełnie inna skala. Jest sieć sklepów, która tylko w jeden Dzień Singla (są wtedy wyprzedaże) ma dwa miliardy przychodu. Deweloper w Polsce buduje cztery domy i nazywa to osiedlem. A tam taki przedsiębiorca buduje na kilkunastu ulicach budynki na 30-50 pięter. Na każdym piętrze jest 4-8 mieszkań po sto metrów. Każde kosztuje 1-1,5 mln złotych. Taki biznesmen sprzeda tysiąc mieszkań i zarabia niewiarygodne kwoty.

Chińskie kluby należą w dużej mierze właśnie do firm działających na rynku nieruchomościami. Firma R&F Properties rządzi klubem Guangzhou R&F. Podobnie jest też z byłym klubem Miroslava Radovicia, Hebei China Fortune - należy do magnata budowlanego Wanga Wenxue. Drugim najbogatszym Chińczykiem z majątkiem szacowanym na 20,5 miliardów dolarów (33. miejsce na liście Forbesa za 2016 rok) jest z kolei Jack Ma - twórca e-commerce’owej firmy Alibaba, która utrzymuje klub Guangzhou Evergrande. Sam Ma jest nauczycielem, pochodzi z małej miejscowości. Najbogatszym Chińczykiem z majątkiem wartym 28,7 mld dolarów jest Wang Jialnin, prezes deweloperskiego konsorcjum Wanda Group. Firma ma 20 procent udziałów w Atletico Madryt.

Skoro wszystko jest państwowe, a jednocześnie prywatne, to nic dziwnego, że biznes i polityka to w zasadzie jedność. I skoro najważniejszy polityk rzucił hasło piłkarskiego marzenia, to biznes je realizuje, oczywiście dużo wydając, ale też z perspektywą sporego zarobku. Takim działaniem można sobie tylko pomóc. Ale też po prostu to się w końcu opłaci. Pamiętajmy, Chiny to jedno wielkie konsorcjum rządzone przez ludzi mających głowy na karkach. Nie pozwoli sobie na straty.

Pewnie dlatego ministerstwo sportu zapowiedziało jednak, że przyjrzy się temu szastaniu kasą przez właścicieli klubów i w pewnym stopniu je ukróci stosując limity zarobków. Choć i tak pewnie będą one nieosiągalne do klubów z Europy. - Nadal będą kupować, ale już będą robić to bardziej gospodarnie. Przecież za kilku zawodników ewidentnie przepłacono - mówi nam polski dyrektor.

Świat przeskakuje za Wielki Mur?

I dodaje: - Piłka będzie tam, gdzie będą pieniądze. A w XXI one znajdą się przede wszystkim na Pacyfiku.

Marek Jóźwiak to były reprezentant Polski, grał w Chinach. Teraz zajmuje się szukaniem piłkarskich talentów. On na razie nie boi się, że środek ciężkości światowego futbolu przeniesie się za Wielki Mur. - Nie można ot tak, szybko przenieść historii europejskiej piłki. Fakt, Chińczycy poszli szeroko, kupują piłkarzy, zatrudniają trenerów, kluby budują własne akademie i trzeba temu przyklasnąć. Jednak to Europa jest kolebką futbolu, tutaj gra się o najważniejsze klubowe trofeum - Ligę Mistrzów.

Nie uważa też, że szalonymi zakupami Azjaci psują piłkarski rynek. - Ten w Europie też robi się zamknięty. Dzięki nim powstaje nowy, silny rynek dla piłkarzy, menadżerów, klubów, które przecież z tych chińskich dobrodziejstw korzystają. To są kwoty, których nikt tu nie płaci. Nie sądzę, aby za Oskara ktoś zapłacił 60 mln euro.

Poza tym trzeba pamiętać, że na razie ci najwięksi piłkarze skutecznie chińskim finansowym czarom się opierają. Tak jak Robert Lewandowski czy Cristiano Ronaldo. Choć Jóźwiak wyobraża sobie polskiego snajpera biegającego po chińskich stadionach.

- Tak, ale za 4-5 lat. Robert jest nie tylko piłkarzem, ale też światowym produktem marketingowym. Przy podejmowaniu decyzji o wyjeździe, nie sama piłka będzie kluczowa, ale też względy biznesowe, promocja własnej marki. Wątpię, żeby Carlos Tevez o tym myślał decydując się na grę Chinach. A Robert to zrobi - dodaje Jóźwiak.

Teraz się nie udało, ale w końcu azjatyccy bogacze pewnie ściągną Polaka do siebie. Jak Ronaldo czy Leo Messiego. Mają czas. Leszek Ślazyk: - Chińczycy jak to oni. Podeszli do całego zadania strategicznie i systemowo.

Był rozkaz. Trzeba go wykonać.

Jacek Stańczyk

Obserwuj @Jacek_Stanczyk