Robert Lewandowski i jego droga do gwiazd. Historia jak z filmu

Marek Wawrzynowski 08 Stycznia 2022, 22:59

Lewandowski w Zniczu Pruszków się odrodził. Zdobył dwa kolejne tytuły króla strzelców. Najpierw w III, potem w II lidze (w obecnym nazewnictwie II i I). Legia mogła go wtedy pozyskać. Ale wybrała inaczej. Słynne są już słowa Mirosława Trzeciaka do prezesa Znicza: "Możecie sprzedawać Lewandowskiego, mamy Arruabarrenę".

Mikel Arruabarrena okazał się niewypałem, Lewandowski został gwiazdą - najpierw ligi polskiej, potem idolem młodych piłkarzy z całego świata. I największym wyrzutem sumienia warszawskiej Legii. Jej wiecznym wstydem.

Zresztą przy Łazienkowskiej szybko zrozumieli błąd. Mirosław Trzeciak jeszcze latem 2008 roku mówił w wywiadzie z dziennikiem "Polska The Times": "Byliśmy dogadani z Arru, dlatego pozycja napastnika nie była priorytetem. Trener chciał wzmocnić obronę. W pewnym momencie podjęliśmy negocjacje z Lewandowskim, ale nie mogliśmy się na pewne rzeczy zgodzić. Pojawiły się problemy, o których nie chcę mówić. Powiem tak: podjęliśmy wspólną decyzję, że nie będziemy się bić o Lewandowskiego. Z perspektywy czasu to był błąd".

Walka o Lewandowskiego

Tym bardziej że było jasne, że ma szansę na dużą karierę. Wiele klubów Ekstraklasy chciało go pozyskać. Gdy był w Zniczu, jego ówczesny menedżer i architekt jego kariery Cezary Kucharski, poprosił trenera Bogusława Kaczmarka o obserwację Lewandowskiego podczas meczu Arka - Znicz. Niby nic wielkiego na tym meczu się nie wydarzyło, ale Kaczmarek zadzwonił oczarowany: "Czarek, to będzie dziewiątka kadry na lata".

Po dwóch sezonach w Lechu przeszedł za 4,5 mln euro do Borussii Dortmund. Miał oferty z Genoi czy Blackburn Rovers, ale trafił najlepiej jak mógł. Borussia zaczynała marsz na szczyt po okiem Juergena Kloppa wschodzącej gwiazdy zawodu trenerskiego. Wtedy jeszcze nie wiedzieli, że jeden z nich zostanie najlepszym piłkarzem świata, a drugi najlepszym trenerem.

Zresztą droga Lewandowskiego pokazuje jego wielkość. Klopp potrafił z zawodnikami czynić cuda, ale bez niego nie byli już tacy sami. Przepadali naprawdę świetni zawodnicy, którzy opuszczeni przez Kloppa byli bezradni. Sahin, Kagawa, Goetze, Coutinho... a Lewandowski był lepszy.

Idealne miejsce dla Lewego

- Dortmund był dla Roberta idealny. Nauczył się tam dobrej gry na małej przestrzeni. To była katapulta. Największy przeskok w karierze. Pasował do stylu gry Kloppa w tamtym momencie. W Dortmundzie byli młodzi, szybcy zawodnicy, głodni sukcesu, którzy błyskawicznie reagowali. Zrobił wielki postęp w krótkim czasie - opowiadał Juskowiak.

Według Rafaela Honigstena, niemieckiego dziennikarza i biografa Kloppa, obaj sporo sobie zawdzięczają. - Klopp, można powiedzieć, ma "złoty dotyk". Brał często zawodników, o których nikt nie słyszał i robił z nich wielkie gwiazdy - mówi i dodaje: - Co ciekawe, wielu zawodników już nigdy albo długo potem nie było w stanie osiągnąć takiego poziomu jak u Kloppa. Jednym z wyjątków jest tu Lewandowski.

Ale przecież i w Dortmundzie Lewandowski przechodził trudny okres. Na początku zawodził. Nie trafiał dokładnie z taką regularnością, jak dziś trafia. Dziś Niemcy piszą o nim Lewangoalski a wtedy pisali Lewandoofski, w związku z tym, że "Doof" znaczy po niemiecku "głupi". Kręcono nawet filmy satyryczne, w których Lewandowski wstając nie może trafić w zegarek, a potem załatwiając potrzeby fizjologiczne... nie trafia do klozetu.

Piłkarz przeszedł przemianę. Jesienią 2011 roku Borussia przegrała wyjazdowy mecz w Lidze Mistrzów z Olympique Marsylia (0:3), a Polak miał dosyć ciągłych pretensji Kloppa. Poprosił trenera o rozmowę, jeszcze we Francji. Ze szkoleniowcem dyskutował ponad półtorej godziny. - Zaczęliśmy od razu po meczu. Dużo było sytuacji niewyjaśnionych, ja też do końca nie rozumiałem, nie wiedziałem, o co trenerowi chodzi i stwierdziłem, że trzeba to wyjaśnić - opowiadał nam Lewandowski.

- Dowiedziałem się w końcu, czego Klopp ode mnie wymaga, czego oczekuje. Sam powiedziałem, jak to wygląda z mojej perspektywy. Męczyło mnie kilka rzeczy, których nie byłem świadomy. Między innymi presja i poczucie, że nie jest tak, jak sobie tego życzyłem - mówił.

"Lewy" miał pretensje do Kloppa, że ten uczynił z Polaków kozły ofiarne. Jeśli coś nie szło, od razu pretensje były do Polaków. Raz nawet zapędził się i zaczął krzyczeć na Jakuba Błaszczykowskiego. Zapomniał, że... ten siedzi na ławce rezerwowych.

Wielka przemiana Polaka

Szczera rozmowa i wyjaśnienie różnic zmieniły wszystko. W kolejnym meczu, z Augsburgiem, Lewandowski strzelił trzy gole i zaliczył asystę, a BVB wygrał 4:0. - Od tego momentu poszło, wszystko ruszyło. Dziś jestem przekonany, że ta rozmowa była mi potrzebna. Czasem nie zdajemy sobie sprawy, ile takie proste rzeczy mogą znaczyć, bardzo mi to pomogło. Po tej rozmowie zrozumiałem, co muszę zmienić, jak muszę myśleć - twierdził piłkarz.

W 2014 roku dziennik "Bild", który nakręcił nagonkę na Lewego, przeprosił Polaka. A przecież dostawało mu się też w Polsce. W tym samym czasie. Po tym jak odmówił gry w reklamie sponsora kadry, firmy telekomunikacyjnej, był regularnie obsmarowywany w mediach przyjaznych PZPN. Dla wszystkich było oczywiste, że za atakami stoi związek. Sprawa z czasem rozeszła się po kościach. Lewandowski zaczął grać. I to jak.

W 2013 roku dostał od Borussii znaczną podwyżkę, która dała mu rocznie kwotę 5 milionów euro rocznie. Było to ogromne osiągnięcie, bo przecież wcześniej dyrektor klubu, Hans Joachim Watzke, zapowiedział, że polski zawodnik nie może zarabiać najwięcej w klubie.

Najlepiej poinformowany człowiek w Borussii tym razem się pomylił. Rok później Lewandowski był już w Bayernie. I choć początkowo ludzie w większości byli sceptyczni co do tego ruchu, to właśnie w Bayernie, u Pepa Guardioli, rozwinął się najbardziej.

W tym samym czasie nastąpiła jego całkowita zmiana w kadrze narodowej. Przeobrażenie Lewandowskiego było nieprawdopodobne. Z solidnego, ale często zawodzącego napastnika nagle stał się prawdziwym "potworem".

Eliminacje Euro 2016 a potem MŚ 2018 były w jego wykonaniu nieprawdopodobne. Można powiedzieć, że od kiedy Adam Nawałka powierzył mu opaskę kapitańską i zaczął budować drużynę wokół niego, ten stał się piłkarzem z innego świata.

Jak mówi nam jeden z członków sztabu Nawałki, selekcjoner "badał Lewego" przed meczem z Gibraltarem, powiedział mu, że zastanawia się, czy nie zrobić z niego kapitana. Potem w pierwszym meczu eliminacji "Lewy" latał. Był wszędzie, strzelił 4 bramki. Oczywiście rywal był słaby, ale zawodnik wykorzystał swoją szansę.

Po 2016 roku Lewandowski ustabilizował formę. Chyba już wszyscy pogodziliśmy się z tym, że będzie postrzegany jako jeden z najlepszych napastników swoich czasów. Nagle, w 2020 roku, przebił szklany sufit. Zaczął strzelać z niewiarygodną skutecznością. Pokazał, że ciężka praca może doprowadzić do niesamowitego przeobrażenia zawodnika.

Nagle, jakby z dnia na dzień, stał się najlepszym piłkarzem świata. Oczywiście widać gołym okiem, że stała za tym ciężka praca nad techniką, grą jeden na jednego, Lewandowski cofa się, dużo widzi, świetnie rozgrywa, eksperymentuje z piłką. Zaliczył skok do gwiazd.

Co dalej? W przypadku Lewandowskiego nauczyliśmy się, żeby zachować umiar z przepowiadaniem przyszłości.