Lotto Ekstraklasa: znani trenerzy czekają na pracę

Maciej Skorża 

45-latek jest najbardziej utytułowanym polskim trenerem w historii, a na ten tytuł zapracował trzema mistrzostwami Polski, trzema Puchary Polski, Pucharem Ekstraklasy oraz Superpucharem Polski. Sięgnął po te trofea z Groclinem Dyskobolią Grodzisk Wielkopolski, Wisłą Kraków, Legią Warszawa i Lechem Poznań. Bułgarska 17 to jego ostatni przystanek w karierze - pracował w Poznaniu od września 2014 do października 2015 roku.

Maciej Skorża w ekstraklasie:

Paweł Janas 

Były selekcjoner reprezentacji i drugi trenerski mistrz Polski, który czeka na powrót do elity. Najbardziej owocny czas spędził w Legii Warszawa, którą w styczniu 1994 roku przejął po Januszu Wójciku. W sezonach 1993/1994 i 1994/1995 sięgnął z Wojskowymi po dublety, a w sezonie 1995/1996 doszedł warszawianami aż do ćwierćfinału Ligi Mistrzów.

Z Legią rozstał się w czerwcu 1996 roku, by objąć młodzieżową reprezentację Polski, którą prowadził do 1999 roku. Potem był wiceprezesem Amiki Wronki, a pod koniec sezonu 2000/2001 zastąpił na ławce trenerskiej Stefana Majewskiego. W grudniu 2002 roku został selekcjonerem reprezentacji Polski, z którą awansował na MŚ 2006.

Potem był dyrektorem sportowym Korony Kielce, krótko prowadził GKS Bełchatów, a w sezonie 2009/2010 wywalczył z Widzewem Łódź awans do ekstraklasy. We wrześniu 2010 roku został wiceprezesem Polonii Warszawa, by po kilku dniach wskoczyć w dres i przejąć drużynę po Jose Marii Bakero.

Z Czarnymi Koszulami pożegnał się po trzech miesiącach, a przed sezonem 2011/2012 objął GKS Bełchatów, z którego odszedł jeszcze w sierpniu 2011 roku. Ostatnim klubem, który prowadził w ekstraklasie, była w rundzie wiosennej sezonu 2011/2012 Lechia Gdańsk. Potem bez sukcesów pracował w I-ligowej Drutex-Bytovii Bytów (2013-2015)

Paweł Janas w ekstraklasie:

Mariusz Rumak 

Młody, bo niespełna 40-letni szkoleniowiec ma już bogate doświadczenie w ekstraklasie. Od lutego 2012 roku, gdy zadebiutował w najwyższej lidze jako trenera Lecha, pracował też w Zawiszy Bydgoszcz i Śląsku Wrocław. Poprowadził te zespoły w 143 meczach ekstraklasy.

Lech w okresie jego pracy był słabszy tylko i wyłącznie od Legii Warszawa, tworząc z Wojskowymi ligowy duopol. Rumak stracił pracę w Poznaniu nie ze względu na grę w lidze, a przez kompromitujące wpadki w rozgrywkach UEFA. W żadnej z trzech prób za jego kadencji Lechowi nie udało się awansować do fazy grupowej Ligi Europy. Ekipa z Bułgarskiej 17 odpadała kolejno ze szwedzkim AIK-iem Solna, litewskim Żalgirisem Wilno i islandzkim i Stjarnan FC.

Z Lecha został zwolniony 12 sierpnia 2014 roku, a już niespełna trzy tygodnie później był trenerem Zawiszy. Nie udało mu się utrzymać niebiesko-czarnych w ekstraklasie, ale zadecydował o tym fatalny start sezonu pod wodzą Jorge'a Paixao, kiedy Zawisza zdobył jedynie trzy punkty w siedmiu meczach. Za kadencji Rumaka bydgoszczanie wykręcili 10. wynik w lidze, ale to nie uchroniło ich przed spadkiem do I ligi.

Rumak został w Zawiszy, ale na początku września 2015 roku opuścił bydgoski klub za porozumieniem stron. Do pracy wrócił w marcu 2016 roku, przejmując Śląsk Wrocław. WKS pod jego wodzą zdobył 44 punkty w 31 meczach, co było szóstym wynikiem w lidze, ale 19 grudnia podziękowano mu za współpracę i powierzono zespół Janowi Urbanowi.

Mariusz Rumak w ekstraklasie:

Wojciech Stawowy 

Krakowianin zaistniał w ekstraklasie, gdy w sezonie 2003/2004 wprowadził Cracovię do tej klasy rozgrywkowej po 20 latach nieobecności. Pasy, które jeszcze w 2002 roku występowały w trzeciej lidze, były jedną z rewelacji kampanii 2004/2005, którą ukończyły na 5. miejscu, awans do Pucharu UEFA tracąc dopiero w ostatniej serii spotkań. W kolejnym sezonie Cracovia spisywała się równie dobrze, ale w lutym 2006 roku Stawowy podał się do dymisji, a kierował nim konflikt z władzami krakowskiego klubu. Szkoleniowiec odszedł z Pasów miesiąc po złożeniu podpisu pod 10-letnim kontraktem.

Cztery miesiące po opuszczeniu Kałuży 1 Stawowy przejął Arkę Gdynia, z którą w sezonie 2006/2007 zajął 11. miejsce w ekstraklasie. Klub został jednak zdegradowany do II ligi za stare grzechy korupcyjne. Stawowy został w Gdyni, ale został zwolniony przed końcem sezonu 2007/2008.

Potem bez sukcesów prowadził w I lidze Górnika Łęczna i GKS Katowice, a latem 2012 roku wrócił do Cracovii, która w sezonie 2011/2012 spadła z ekstraklasy i po raz drugi w historii wprowadził Pasy na salony. Z Kałuży 1 pożegnał się w maju 2014 roku. Potem bez powodzenia prowadził Miedź Legnica i Widzew Łódź. Tego drugiego klubu nie udało mu się uratować przed spadkiem z I ligi.

Aktualnie prowadzi akademię piłkarską w podkrakowskim Sieprawiu, a niedawno został dyrektorem sportowym Escoli Varsovia, ale nie ukrywa, że chętnie wróciłby do pracy z seniorami.

Wojciech Stawowy w ekstraklasie:

Piotr Mandrysz

W sezonie 2014/2015 poprowadził Bruk-Bet Termalicę Nieciecza do historycznego awansu do ekstraklasy i był to jego trzeci awans karierze: w 2001 roku do elity wprowadził RKS Radomsko i siedem lat później Piasta Gliwice.

Z Radomska został zwolniony po 28 kolejkach, a jego następcy nie udało się utrzymać beniaminka w ekstraklasie. Mandrysz szybko, bo w sezonie 2002/2003 znalazł pracę w Ruchu Chorzów, ale z Niebieskimi spadł do I ligi. Dopiero w Niecieczy przepracował pełny ekstraklasowy sezon, ale choć utrzymał Słonie w lidze, w czerwcu zastąpiono go Czesławem Michniewiczem.

W październiku ubiegłego roku został trenerem I-ligowego Zagłębia Sosnowiec, ale osiem tygodni później odszedł z klubu w wyniku konfliktu ze starszymi zawodnikami, na czele z Sebastianem Dudkiem.

Piotr Mandrysz w ekstraklasie:

Leszek Ojrzyński

Zaistniał w ekstraklasie jako trener Korony Kielce, którą prowadził w latach 2011-2013. W sezonie 2011/2012 zajął ze złocisto-krwistymi piąte miejsce, w kolejnej kampanii bez nerwów utrzymał ich w elicie, ale po ledwie trzech kolejkach następnego sezonu został zwolniony.

Szybko znalazł pracę, bo jeszcze w sezonie 2013/2014 objął Podbeskidzie Bielsko-Biała i zajął z Górami 10. miejsce, czyli najwyższe w historii ich występów w ekstraklasie. W kolejnej kampanii z grupy mistrzowskiej bielszczanie wypadli dopiero po 29. kolejce, a na zakończenie sezonu zasadniczego przegrali 0:2 z Lechem Poznań. Porażka Podbeskidzia z późniejszym mistrzem Polski nie była niespodzianką, ale dla zespołu Ojrzyńskiego był to piąty kolejny mecz bez zwycięstwa, więc szkoleniowcowi podziękowano za współpracę.

W minionym sezonie jego zadaniem było utrzymanie Górnika Zabrze w ekstraklasie, ale nie dane mu było prowadzić 14-krotnych mistrzów Polski do końca kampanii - po 25. kolejce zastąpił go Jan Żurek, pod wodzą którego zabrzanie spadli do I ligi. Na powrót do ekstraklasy czeka od marca 2016 roku.

Leszek Ojrzyński w ekstraklasie:

Robert Podoliński

41-latek zapracował na swoje nazwisko, prowadząc I-ligowy Dolcan Ząbki. Przed sezonem 2014/2015 jego pracę docenił Piotr Burlikowski, który był wówczas dyrektorem sportowym Cracovii, zatrudniając go przy Kałuży 1. Pierwsza praca Podolińskiego w ekstraklasie to pasmo niepowodzeń. Co prawda jego Pasy wygrały derby z Wisłą i tego kibice pięciokrotnych mistrzów Polski nigdy mu nie zapomną, ale pod jego skrzydłami krakowianie grali nieefektownie i przede wszystkim nieefektywnie.

Z Cracovii zwolniony został w kwietniu 2015 roku, a już we wrześniu tego samego roku został trenerem Podbeskidzia Bielsko-Biała. Miał utrzymać Górali w ekstraklasie ale jego misja zakończyła się niepowodzeniem. Do ostatniej kolejki sezonu zasadniczego bielszczanie bili się o awans do grupy mistrzowskiej, by ostatecznie wylądować w grupie spadkowej. Zespół Podolińskiego przegrał sześć z siedmiu spotkań fazy finałowej, a jedno zremisował i z hukiem spadł do I ligi.

Robert Podoliński w ekstraklasie: