Mam wiarę w ten zespół - wywiad z trenerem Ruchu Chorzów, Marcinem Księżykiem
- Na pewno bardzo dużo od niej zależy. Viktoria indywidualnie jest niezwykle groźną zawodniczką. Ciągle pracujemy nad tym, by drużyna za nią nadążyła i dopasowała się do jej stylu gry, bazującego na szybkości, dynamice. Jeśli to się uda, to wartość całego zespołu wzrośnie. Jest bardzo poważnym zagrożeniem dla rywali, co wiąże się też z tym, że przeciwnik może ją kryć indywidualnie i próbować od początku wyłączać z gry. W drugiej połowie Zagłębiu to się udało. Ale wiem, że ona jest w stanie sobie z tym poradzić.
Nie chcę przymuszać do wystawiania laurek, zwłaszcza ze sezon jeszcze trwa. Ale można chyba powiedzieć, że odkryciem - nie całego sezonu, ale jego końcówki - jest Zuzanna Ważna.
- Zuza do tej pory była zawodniczką bez przydzielonej pozycji. Grała na rozegraniu, na kole, ale na dobrą sprawę na żadną z pozycji nie była trenowana z założenia. Postawiliśmy na to, żeby zrobić z niej rozgrywającą i powolutku nam się to udaje. Jeśli nadal tak szybko będzie się uczyć, to w przyszłym sezonie powinna być dla rywala jeszcze większym zagrożeniem, a w przyszłości nawet powołana do kadry. Bo możliwości na pewno ma duże.
W bramce niepodważalna jest pozycja Moniki Ciesiółki. Udowodniła już w tym sezonie, że potrafi wygrać Ruchowi mecz.
- Niedawno przeczytałem na jakimś portalu, że Monik to nasz najmocniejszy punkt. Mnie akurat trudno wymienić ten jeden, najmocniejszy, bo sądzę, że takowego nie ma. Ale na pewno zgodzę się, że Monika jest bardzo ważna w tym zespole. To zresztą wynika z jej statystyk obron. Do tego potrafi dobrze rozpocząć szybki atak i potrafi nakręcić resztę drużyny.- To nie do końca tak. Liderki w tym zespole nie ma, to fakt. I często, w pewnych kryzysowych momentach to widać. Brakuje zawodniczki, która zbierze cały zespół, "uderzy pięścią w stół" i poderwie do walki w trudnym momencie. To czasami powoduje, że przegrywamy końcówki meczów. Brakuje kogoś takiego jak Iwona Niedźwiedź, która potrafiła pociągnąć grę Vistalu w Chorzowie.
To co będzie w kolejnym sezonie? Będziecie liczyć, że liderka sama, naturalnie wykreuje się na boisku, czy raczej spróbujecie liderkę "zaimportować"?
- Zobaczymy. Czasu nie zostało już wiele, bo wiele zawodniczek kończy rozmowy kontraktowe. Ale prowadzimy rozmowy, może uda nam się namówić do gry w Ruchu jakąś doświadczoną zawodniczkę. Jeśli, to albo rzeczywiście lider wyrośnie w obecnym zespole, albo tak jak dotąd, będziemy te akcenty starali się rozkładać na cały zespół.
Sezon wprawdzie trwa, ale rundę zasadniczą można już podsumować. Czy trener Ruchu ma prawo czuć się usatysfakcjonowany?
- Satysfakcja jest, zwłaszcza patrząc przez pryzmat ostatnich "chudych" lat w wykonaniu Ruchu. Przed sezonem powiedziałem, że zawodniczki, według moich schematów, założeń i zasad zaczną grać dopiero w rundzie rewanżowej, a może nawet dopiero w kolejnym sezonie. I to nie jest asekuracja, tylko pragmatyczne podejście do ciężkiej pracy z zespołem. Cieszę się, bo postęp już widać, choćby porównując nasz styl gry w pierwszej i drugiej rundzie sezonu. I to nie tylko moje zdanie, bo dochodzą do mnie takie pozytywne opinie. Dlatego uważam, że można dziewczyny za ten rozwój i wykonaną pracę pochwalić. Zwłaszcza, że niektórzy dziennikarze skazywali nas na walkę o utrzymanie, a nawet 11. miejsce i spadek! Udało się tych ludzi zaskoczyć, bo dziewczyny pokazały że są w stanie walczyć z każdym, a przecież ciągle grają o 5. miejsce. Poza tym niewiele brakowało, żeby awansować do Final Four Pucharu Polski. Minimalną różnicą bramek odpadliśmy w dwumeczu z Pogonią, która jest przecież w półfinale Challenge Cup! To o czymś świadczy. Musimy perspektywicznie popatrzeć na kolejny sezon biorąc pod uwagę potencjał i możliwości zespołu.
Czyli spojrzenie na ten zespół jest długofalowe?
- Układ jest bardzo dobry, bo trzymam rękę na pulsie i jestem na bieżąco z grą najmłodszych wychowanek chorzowskiego UKS-u. Dzięki temu będzie o wiele łatwiej monitorować te najzdolniejsze i stopniowo wprowadzać je do gry. Do tego są nasze juniorki i zespół rezerw, dobrze skoordynowane z pierwszą drużyną. Kto wie, w perspektywie Ruch może składać się z samych wychowanek i wcale na tym nie stracić.
Widzi pan, oczyma wyobraźni, niekoniecznie odległą przyszłość i mecze z Ruchem na arenie międzynarodowej? Nie twierdzę od razu o najwyższych laurach, ale przede wszystkim o medalu w Polsce i wynikającej z tego możliwości pokazania się poza granicami kraju.
- Jakaś nieśmiała wizja jest, to naturalne. W tym sezonie wejście do najlepszej czwórki było moim marzeniem i byliśmy od tego o krok. Przed kolejnymi rozgrywkami jest wiara w zespół, wiara w to, że najwyższe miejsca są dla nas jak najbardziej osiągalne. Jeżeli cały przyszły sezon zagramy z taką ambicją jak w ostatnim czasie, jeśli zespół uwierzy w siebie, to na pewno każdy będzie musiał się z nami liczyć.
Kończąc, proszę spróbować opisać zespół Ruchu, takim, jakim jest tu i teraz.
- Jest nieprzewidywalny. To pokazał ten sezon. Na pewno nie można odmówić zawodniczkom woli walki, ambicji. Czasami brakuje doświadczenia, zimnej krwi, dawki umiejętności. To wynika z tego, że mamy wiele młodych zawodniczek które dopiero co wchodzą do zespołu, do tego czasami są zawodniczki powracające po kontuzjach. Jeśli wszystko "zaskoczy", zespół się bardziej zgra i ominą nas kontuzje, to za te kilka miesięcy możemy być naprawdę o wiele lepsi.
Rozmawiał Maciej Madey
