Marko Mamić: Przychodzę do Vive po tytuły

Maciej Szarek 16 Maja 2017, 08:00

Getty Images

Maciej Szarek, WP SportoweFakty: Dzwoni Bertus Servaas. Pierwsza reakcja?

Marko Mamić, rozgrywający Dunkerque HB: Przyjemne podniecenie. To normalne, gdy dowiadujesz się, że chce cię tak dobry zespół. Negocjacje nie trwały długo, zajął się nimi mój menadżer. Z prezesem rozmawiałem za to podczas poprzedniego Final Four. Było bardzo miło, bo to fajny facet.

W podjęciu decyzji pomogły znajomości z zawodnikami Vive?

Z pewnością. Znam Manuela Strelka i Filipa Ivicia, tego drugiego jeszcze z czasów młodzieżówki. Vive od zawsze jest otwarte na graczy z Bałkanów. Widać, że lubią i rozumieją tutaj graczy z naszych stron, co sprawia, że łatwiej jest nam się odnaleźć w nowej sytuacji.

Jeszcze będąc w Dunkierce mówił pan, że marzenie to gra w Bundeslidze.

Owszem, lubię tę ligę. W Vive dostrzegłem jednak świetną okazję do rozwoju. To młody i głodny sukcesów zespół, który ma bardzo dobrego trenera. Miałem inne oferty, ale tak naprawdę nie zastanawiałem się zbyt długo.

Rzucił się pan na głęboką wodę. Z zespołu środka ligi francuskiej do mistrza Europy. Lubi pan wyzwania?

Sport to głównie wyzwania. A ja jestem typem, który uważa, że jeżeli spotyka się na swojej drodze dobrych ludzi i wkłada się w coś serce, to nie ma miejsca na strach. Jestem gotowy na wielki klub i wielkie mecze.

ZOBACZ WIDEO Napoli gromi, gol Zielińskiego. Zobacz skrót meczu z Torino [ZDJĘCIA ELEVEN]

Sprawia pan wrażenie bardzo pewnego siebie.

Nie. Zawsze są jakieś wątpliwości, wahania. Przecież nie ma decyzji idealnych. Traktuję je jednak raczej jako dodatkową motywację. Czeka mnie masa pracy, ale się opłaci.

Zaczął pan już naukę polskiego?

Tak, uczę się przez internet. Mówią, że polski jest trudnym językiem. Dla mnie jest bez porównania prostszy niż francuski czy niemiecki. Na pewno to pierwsze zderzenie z językiem w praktyce będzie trudne, ale nie mam obaw. Mam nadzieję, że dzięki temu aklimatyzacja pójdzie sprawnie.

Na pewno orientuje się pan w sytuacji kadrowej Vive: na pana pozycji są już Karol Bielecki, Michał Jurecki, a może grać także i Mariusz Jurkiewicz. Doborowe towarzystwo i silna konkurencja.

Sezon jest długi. Na ilu frontach gra Vive? Na trzech, i to raczej do końca. Jestem więc spokojny o szanse na grę. To dobry ruch ze strony działaczy Vive, że będziemy mieć tak szeroką ławkę. Zresztą, gdyby Vive mnie nie potrzebowało, nie podpisałoby ze mną kontraktu.

Do którego z nich jest pan najbardziej podobny?

Trochę do Bieleckiego, bo też lubię rzucać z dystansu, i trochę do Jureckiego, bo często gram z obrońcami na kontakcie. Ale oni są w swoim fachu mistrzami.

A pan?

Lubię grę zespołową, kolektywną. Realizowanie taktyki. Dużo łatwiej jest wygrać mecz drużynowo niż za sprawą indywidualnych akcji. Znam też swoje słabości. Wiem, że muszę poprawić motorykę i technikę.

Któregoś z nowych kolegów ceni pan szczególnie?

Nie ma jednego konkretnego zawodnika. Lubię Strleka za jego szybkość i elegancję, Zormana za wizję i rozumienie gry oraz Jureckiego za niesamowitą pasję i siłę fizyczną.

Pana wielką zaletą jest za to uniwersalność. Dobrze spisuje się pan w ataku, ale gra w obronie też panu nie obca.

Tak, to dla mnie ważne. Piłka ręczna ewoluuje, staje się coraz szybsza. Właściwie już nie ma czasu na zmiany. Uniwersalność to dziś klucz do sukcesu.

To atak czy obrona?

Nie umiem się określić, bo to dwa zupełnie różne światy. Kiedy grasz w obronie, musisz umieć czytać grę przeciwnika, utrudniać mu życie do maksimum, być dla niego przeszkodą. To wymaga przewidywania. W ataku jest odwrotnie. Chodzi o zaskakiwanie rywala, szukanie luk, błędów. Liczy się kreatywność. Uwielbiam odgrywać obie role.

Tytułów - mam nadzieję, że co roku będziemy walczyć o Ligę Mistrzów oraz grać o dublet w polskiej lidze - oraz nauki.

Gdzie będzie pan za cztery lata?

Mam nadzieję, że nadal w Kielcach. Chciałbym zostać zawodnikiem robiącym różnicę, mającym realny wpływ na grę drużyny. Wiem, że to nie będzie łatwe i będzie wymagało ode mnie ogromu pracy, ale wierzę, że wybrałem najlepsze miejsce do tego, by spełniać swoje cele, ambicje i marzenia.

Czy transfer Marko Mamicia to dobry ruch Vive Tauronu? Tak Nie

zagłosuj, jeśli chcesz zobaczyć wyniki