Jest zdrowie, ale brakuje jeszcze siły - Obradović walczy o powrót na szczyt

Michał Michalak 10 Listopada 2018, 08:30

Newspix / Krzysztof Cichomski / Na zdjęciu: Nemanja Obradović (z piłką)

Jak przekonuje rozgrywający, po urazie nie ma już śladu i jest w 100 procentach gotowy do gry. - Czuję się bardzo dobrze i wiem, że mogę w wydatny sposób pomóc zespołowi, i to nie tylko w obronie, ale też w ataku. Brakuje mi jeszcze trochę mocy, ale ciężko nad tym pracuję na siłowni. Może na razie nie jest dokładnie tak samo jak przed kontuzją, bo na to potrzebuję jeszcze od 6-12 miesięcy, ale tylko niuanse, które nie mają prawie żadnego przełożenia na moją grę.

• Orlen Wisła osłabiona. Jose de Toledo nie zagra z Elverum

Po tak długiej przerwie Serb chce nie tylko pokazać wysokie umiejętności, ale i udowodnić, że upatrywanie w nim następcy Rosjanina, który odszedł do MOL-Pick Szeged, nie było przypadkowe.

- Jestem gotowy na to wyzwanie - zapewnia Obradović. - Jeśli tylko pozwoli na to zdrowie, to nie będę bał się wziąć odpowiedzialności nie tylko za moją grę, ale i całej drużyny, którą chcę pchnąć do przodu. Z drugiej strony nasz nowy system sprawia, że dużo więcej niż wcześniej zależy w nim od zawodników ustawionych nominalnie na środku rozegrania, a ja jestem na ten moment wykorzystywany na lewej połówce. Oczywiście nie zmienia to nic w moim podejściu, bo choć na tej pozycji czuję się lepiej niż środku, to zagram tam, dając z siebie wszystko, gdzie zdecyduje trener. Na szczęście w tym sezonie mamy większe pole manewru, bo są Marko Tarabochia, Ondrej Zdrahala, Ignacio Moya czy Dan Racotea, a przecież czekamy jeszcze, aż do pełnej sprawności wróci Tomek Gębala, więc daje to trenerowi całkiem sporo wariantów do wykorzystania w ataku.

O rosnącej formie Serba świadczy chociażby ostatnie spotkanie w Lidze Mistrzów przeciwko Dinamo Bukareszt, gdy dał popis gry w obronie. - Na pewno pomogłem, ale mogłem dać drużynie jeszcze więcej - mówi skromnie. - Popełniłem kilka błędów, gdy zamiast poddawać powinienem był oddać rzut i odwrotnie, bo były też sytuacje, gdy wypadało znaleźć lepiej ustawionego partnera. Mam w głowie zwłaszcza jedną, gdy wyszedłem w górę, by rzucić na bramkę, ale usłyszałem Renato Sulicia i podałem mu piłkę - niepotrzebnie, bo akcja była przygotowana pode mnie, ale mam teraz nauczkę, by nigdy nie wahać się w takich momentach. Na takie rzeczy ma ponadto niebagatelny wpływ utrata sił, a co za tym idzie - obniżenie koncentracji, ale przynajmniej wiem, gdzie mam jeszcze rezerwy.

Miejsca na zawahanie nie będzie na pewno przeciwko Elverum Handball, bo Orlen Wisła, chcąc utrzymać się w czołowej dwójce grupy D Ligi Mistrzów bez oglądania na rywali, musi to spotkanie wygrać.

- I bardzo dobrze, bo przynajmniej nie ma żadnego kalkulowania - mówi Obradović. - Sprawa jest prosta: wygrywamy wszystkie spotkania do końca i jesteśmy w kolejnej fazie bez zaglądania w tabelę. Presja ze strony kibiców? Jest, ale każda porażka to przede wszystkim rozczarowanie dla nas, dla trenerów, w końcu po co tu jesteśmy? Każdy chce wygrywać, osiągać jak najlepsze wyniki i nie inaczej jest z nami. Przeciwko Norwegom spodziewam się bardzo trudnego starcia, m.in. dlatego, że uważam ich za drużynę bardziej kompletną niż np. Rumuni. W piłce ręcznej wszystko zaczyna się i kończy na obronie, dlatego jeśli damy z siebie wszystko, nie odpuszczając ani na chwilę, to ułatwimy pracę naszym bramkarzom i samym sobie, bo mamy wtedy więcej szans na zdobycie większej liczby bramek z kontry, co powinno trochę ujarzmić naszych rywali – kończy.

Początek meczu z Elverum w sobotę o 18.