El. MŚ 2019: rozstanie w powietrzu. Niewykonalna misja przed Polkami

jeśli Kudi ogłosi koniec reprezentacyjnej kariery, to jesienią KONIECZNIE zorganizujmy dla niej (a także dla Grzyb) specjalny pożegnalny mecz towarzyski. Nieobecność na MŚ 2019 nie strąca nas na razie do niższego koszyka w rankingu EHF, tym bardziej że jak dotąd rewanżowe mecze eliminacji nie przyniosły żadnych niespodzianek (Czarnogórki zrewanżowały się Czeszkom, wygrywając 25:23 i awansując dzięki bramce więcej rzuconej na wyjeździe, Niemki również wygrały z Chorwatkami 25:21, a Norweżkom, Dunkom i Węgierkom pozostawało tylko postawić kropkę nad "i" po rozgromieniu odpowiednio Białorusinek, Szwajcarek i Austriaczek). Dziś oprócz nas grają jeszcze Słowenki z Macedonkami (w pierwszym meczu 33:30), Słowaczki ze Szwedkami (w pierwszym meczu 18:33) i Islandki z Hiszpankami (w pierwszym meczu 26:35).

H. Thomsen, dało się zauważyć TREND w którym podąży kobiecy handball w najbliższych latach. U nas praktycznie każdy trener przespał ten moment (może poza Tetelewskim), a polegało to na szybkiej czy bardzo szybkiej grze zespołu. Przy takiej grze błędy/straty są wpisane w taktykę, ale przeciwnik grający inaczej z reguły zawsze przegrywa. Szybka gra ewoluowała i obecnie każdy szanujący się zespół tak gra (narodowy czy klubowy), a o sukcesie decyduje w zasadzie liczba niewymuszonych strat bo przewaga fizyczna czy techniczna zawodniczek niweluje się w momencie gdy ,,odcina prąd''. Najlepsze zawodniczki ewoluują oczywiście z trendem, ale kluczem zawsze jest trening. U nas młode zawodniczki zatrzymały się w treningu na systemie z poprzedniego wieku (sorry ale tak to właśnie wygląda gdy ogląda się mecze naszych juniorek np. z ich rówieśniczkami z Rumunii, Węgier czy Holandii), i niestety nie widać zwiastunów poprawy (a powinny płynąć odgórnie z ZPRP). ZPRP to temat na oddzielny artykuł, ale chyba nie ma w tym kraju dziennikarza z ,,jajami'', który wstrząsnąłby opinią publiczną, bo bez prawdziwego wstrząsu nic nie skruszy tego betonu

mistrzowskie/turnieje towarzyskie/sparingi ''zasłużonych'' zawodniczek i ich dalsza ,,eksploatacja'' 2. w związku z powyższym brak ogrywania młodych/czy nowych twarzy w kadrze, które niejednokrotnie lepiej fizycznie czy motorycznie wyglądały od tych zasłużonych (zajeżdżanych ciągła grą w klubach i kadrze) 3. powoływanie do kadry A zawodniczek rekonwalescentek, czy tych których aktualna forma była wręcz pośmiewiskiem (brak mi tu słów bo bym się mógł popłakać nad listą nazwisk) 4. ogromne błędy TAKTYCZNE podczas meczy czy też popełniane już przed nimi (dla mniej zorientowanych przypomnienie z ostatniego meczu gdzie mierząca ok. 1,90 m Ola Rosiak grała na skrzydle!), czy też BIERNOŚĆ na wydarzenia boiskowe 5. zawodniczki w klubach grały na innych pozycjach niż w kadrze, czy też pełniły inne funkcje (mnóstwo przykładów można by wymienić, ale z ostatniego meczu np. Rossi w Lublinie w ogóle nie gra w obronie, a LK uczynił z niej filara obrony!) 6. w zasadzie mógłbym 20-30 punktów stworzyć, ale i ja wymiękam bo nie widzę światła w tunelu...

niż mężczyźni, a za 5-10 lat te szanse wydają się co raz większe. Praktycznie każdy z trenerów kadr narodowych drużyn europejskich zwraca uwagę na fakt młodego wieku naszych zawodniczek i świetnych warunków fizycznych; my trochę zorientowani w polskich realiach młodzieżowych możemy dodać nazwiska dodatkowych kilku zawodniczek młodego pokolenia które za 5 lat mogą pojawić się w kadrze A (a te młode mają jeszcze lepsze warunki fizyczne) i odgrywać ważne, a być może kluczowe role - potencjał jest, a co ważne czołowe kluby naszej ekstraklasy walczą o te młode zawodniczki!'' a m.in. użytkownik JIIIS odpisał: ,,Dokładnie tak ! Potencjał jest. o czym świadczą wyniki osiągane przez młode zawodniczki byle tylko tego nie zmarnować. Na szczęście, tak jak napisano poniżej - czołowe klubu interesują się tymi zawodniczkami a w niektórych klubach już są ważnymi postaciami. Ręczna kobiet wydaje się, ze zaczyna małymi krokami wychodzić z ogromnego dołka. Od dna już się odbiliśmy teraz pora na kolejne postępy!'' W tym czasie pod wodzą Rasmussena nasze Panie wywalczyły 2 razy czwarte miejsce na MŚ, więcej nie mogły bo związek, czyli PZPR nie ,,walczył'' o tego trenera, widząc chyba że każdy z tą kadrą da sobie radę, jak on. Brutalna rzeczywistość jest taka, że po Kimie i jego ,,warsztacie'' w Polsce nie ma już śladu, a nasza żeńska reprezentacja jest de facto europejskim pośmiewiskiem (proszę sobie sprawdzić wyniki kadr młodzieżowych i przez kogo one są rozgramiane), tak samo zresztą jak męska. Natomiast koryto w PZPR było i chyba jest nadal pełne bo zmiany na kluczowych stanowiskach są KOSMETYCZNE! Przykre, ale ja osobiście uważam, że w perspektywie 3-5 lat nasze kadry NIC nie ugrają, a żeńską czeka dalsza jazda po mieliźnie