PGNiG Superliga. Adam Morawski zamurował bramkę. Azoty Puławy nie zatrzymały Wisły Płock

Marcin Górczyński 30 Sierpnia 2019, 19:47

Materiały prasowe / www.pgnig-superliga.pl / Na zdjęciu: Niko Mindegia

• Nowa czołówka i nowa oprawa w PGNiG Superlidze

Panowie tak bardzo stęsknili się za batalią o meczowe punkty, że momentami ponosiły ich emocje. Raptem trzy minuty i podwójne wykluczenie po stronie Azotów. Szybko dwie kary dla filara obrony Wisły, Philipa Stenmalma. Zostawiając zupełnie z boku analizę decyzji sędziowskich, temperatura rosła. Szkoda, że tylko z tego powodu.

Walki wręcz było dużo, wirtuozerii niewiele. Kibicom szerzej przedstawił się przede wszystkim Niko Mindegia. Hiszpan, nowy dowódca Nafciarzy, regulował tempo, gra kręciła się wokół 31-latka i dawał lekcję przeciętnie dysponowanym środkowym rywali. Od razy w oczy rzucało się, że rozgrywający Wisły nie do końca poznali swoje ścieżki poruszania, dlatego Mindegia nie pozwalał nudzić się skrzydłowym.

W Azotach co innego, ale można rzecz, że to standard, klubowy gen. W poprzednich sezonach skrzydłowi nieraz statystowali. W Płocku na palcach jednej ręki można policzyć, ile mieli okazji przez pierwsze 30 minut. Statystyka wyglądałaby jeszcze gorzej, gdyby nie próby Mateusza Seroki z karnych. Dopiero po przerwie coś się ruszyło.

"Loczek" i jego paczka

Uwagę obrony Wisły (i dobrze dysponowanego Adama Morawskiego) skupiali głównie rozgrywający. Wracający do Superligi Michał Szyba był główną nadzieją na bramki, trzy razy wypalił z daleka tak mocno i dokładnie, że Morawskiemu pozostało rozłożyć ręce. To reprezentant Polski ożywił Azoty, które przez kwadrans uzbierały raptem... dwie bramki. Jak na tak słaby początek, to wynik 10:7 do przerwy nie wyglądał źle.

Wytrzymałość obrońców na przepychanki sprawdzał ściągnięty z Zagłębia Dawid Dawydzik. Rosły obrotowy zostawił kawał zdrowia, pod swoją bramką łapał rywali w pół i nie pozwalał na wielkie harce. Mając jednak po swojej stronie Morawskiego, Wisła nie musiała martwić się o powodzenie ataków pozycyjnych. Po prostu Lovro Mihić i reszta biegali do kontr, uruchamianych przez "Loczka".

Przewaga urosła do takich rozmiarów (19:11), że mniej więcej od 45. minuty kibice w Orlen Arenie mogli swobodnie się rozsiąść, by podziwiać Mindegię, Alvaro Ruiza i znakomitego Morawskiego. Pomruk zachwytu spowodowały kapitalne bramki Philipa Stenmalma, w którego trochę powątpiewano po słabszych latach we Francji. Ciśnienie podnosiły liczne kary, ale zagrożenie ze strony Azotów było niewielkie. Antoni Łangowski i Rafał Przybylski przypominali o sobie zbyt rzadko.

Wisła zrobiła swoje, bez odpalania fajerwerków odprawiła kandydatów do podium. Azoty, jeśli chcą wrócić do walki o medale, muszą zdecydowanie popracować nad konstruowaniem akcji. Od środkowych z reprezentacyjnymi aspiracjami trzeba wymagać zdecydowanie więcej.

Orlen Wisła Płock - KS Azoty Puławy 25:17 (10:7)

ORLEN Wisła: Morawski - Stenmalm 3, Matulić 2, Ruiz 5/3, Piechowski, Szita 2, Krajewski 2, Źabić 1, Mihić 6, Mindegia 2/1, Mlakar 2
Karne: 4/5
Kary: 18 min. (Ruiz - 6 min., Źabić, Stenmalm - po 4 min., Piechowski, Szita - po 2 min.)

Azoty: Bogdanow, Borucki, Koszowy - Skwierawski, Łangowski 3, Podsiadło, Przybylski 5, Szyba 5, Rogulski, Grzelak, Moryń, Kowalczyk 1, Dawydzik 1, Gumiński, Seroka 1, Jarosiewicz 1/1
Karne: 1/3
Kary: 6 min. (Łangowski, Rogulski, Dawydzik - po 2 min.)