Matteo Martino - bez pracy nie ma kołaczy

Marcin Górczyński 04 Marca 2015, 13:30

Od powrotu do Włoch rozpoczął się stopniowy regres gracza. Martino szukał zatrudnienia w zespole Marmi Lanza Verona, trenował z Maceratą, wiele mówiło się o jego powrocie do Polski i występach w AZS Politechnice Warszawskiej. Kiedy pojawiła się informacja o zainteresowaniu Zenitu Kazań, wydawało się, ze Matteo powoli wychodzi na prostą. Nic bardziej mylnego - w czasie testów w rosyjskim zespole nie pokazał pełni talentu i nadal pozostawał bez pracodawcy. - Martino trenował w Zenicie, ale sztab trenerski nie był zadowolony z jego postawy - informowali przedstawiciele klubu.

Większą część sezonu w Jastrzębskim Węglu spędził w kwadracie dla rezerwowych

Kariera Matteo Martino może być przestrogą dla przyszłych pokoleń graczy. Wielka nadzieja dyscypliny o ogromnym potencjale zamiast siatkówki na najwyższym poziomie wybrała petrodolary w Arabii Saudyjskiej. Po podpisaniu umowy z arabskim Al-Ahli peryferia wielkiej siatkówki stoją dla Włocha otworem. Z dużą dozą prawdopodobieństwa w lidze arabskiej lenistwo Martino nie pozbawi go tytułu jednego z najlepszych graczy rozgrywek. Przeciwnie w Europie. Brak odpowiedniego zaangażowania oraz czerpania przyjemności z gry sprawiają, że sam niebanalny talent Włocha nie jest w stanie zapewnić mu miejsca w czołowych drużynach kontynentu. Parafrazując aforyzm Thomasa Edisona "Geniusz to 1 procent natchnienia i 99 procent wypocenia", w odniesieniu do Martino należałoby stwierdzić, iż sukces to tylko 1 procent talentu i 99 procent ciężkiej pracy. Przed Włochem kilka lat gry w siatkówkę i tylko od niego samego zależy czy dołączy do grona niespełnionych talentów czy też wróci na właściwą ścieżkę kariery. Włoch skończył niedawno 28. rok życia, jednak wątpliwe wydaje się, by bez miłości do siatkówki, był w stanie zmusić się do katorżniczej pracy na treningach, której owoce zbierałby podczas spotkań w lidze bądź reprezentacji.

Marcin Górczyński