Wojciech Drzyzga: Fabian i Antiga? Nie ma żadnego konfliktu. Trenerzy to nie są panienki

Mateusz Lampart 27 Grudnia 2015, 08:00

- Jakoś te 10 meczów podczas Pucharu Świata nasza reprezentacja wygrała. Ktoś ograł te Stany Zjednoczone, Iran, słabszą Rosję. Jak byśmy oceniali cały sezon kadrowy - choć nie satysfakcjonował nas wynikowo - to porównując to do lat poprzednich, był to jeden z najlepszych sezonów pod względem skuteczności gry. Oni mieli jeden z najwyższych współczynników zwycięstw do rozegranych meczów. Oczywiście, czasami nie przekłada się to na końcowy wynik, bo nikt się nie cieszy z ćwierćfinału mistrzostw Europy i tego nieszczęsnego brązowego medalu na Pucharze Świata. Jeśli ktoś profesjonalnie zajmuje się siatkówką, to musi to docenić. Nie mając czterech podstawowych zawodników na kluczowych pozycjach równocześnie, żadna reprezentacja się nie obroniła. Polska to zrobiła. Nasza reprezentacja w 2015 roku grała ładnie, a przede wszystkim skutecznie.

• Daniel Pliński: Brak Polaków na igrzyskach olimpijskich byłby ogromnym ciosem dla siatkówki

System kwalifikacji do igrzysk olimpijskich też nam nie pomógł. Bądźmy szczerzy, był on śmieszny.

- Wejdźmy w szczegóły - nawet nie chodziło o spotkanie, tylko nam zabrakło jednego seta i sprawa awansu byłaby załatwiona. Można mówić, że nie trzeba było przegrywać seta z Wenezuelą, ale to już jest karkołomne. Taka sytuacja na dużych turniejach zdarza się raz na kilkadziesiąt lat. Byliśmy o krok od najlepszego wyniku w historii na Pucharze Świata, a pod względem liczby wygranych spotkań, był on najlepszy. Niestety, w tym systemie nic nam to nie dało, bo chłopaki nie lecieli do Japonii po brązowy medal. To był ten okrutny regulamin, który zafundowały nam FIVB i CEV. Taki jest układ. Nie można się z nim zgodzić, ale nic nie można zrobić.

Ja doceniam szczególnie Ligę Światową. Moim zdaniem ona została bardzo źle oceniona przez fachowe media. Kibic ma prawo oceniać jak chce, ale ludzie zajmujący się siatkówką nie spojrzeli na Ligę Światową przychylniejszym okiem. Trochę było w tym wszystkim hipokryzji. Nie można mówić jednego dnia, że "nasza reprezentacja zaczyna Ligę Światową w nowym składzie i może warto byłoby ją potraktować ulgowo" i wyznaczać celu sportowego na awans do Pucharu Świata, a potem narzekać na przegraną walkę o finał Światówki z Francją o jedną czy dwie piłki. Nie można przed sezonem ustawiać akcentów w miarę logicznie, po czym w jego trakcie zmieniać zdanie.

Wracając do 2015 roku - jestem rozczarowany efektem końcowym. Jest mi żal zawodników. Słowo "żal" jest jedynym, które idealnie oddaje stan moich emocji. Żal chłopaków i trenerów, bo oni dali z siebie wszystko i zrobili dużo, dużo więcej, niż ja oczekiwałem. Wcale by mnie nie zdziwiło, gdybyśmy mieli podobną wpadkę jak Serbowie czy Rosjanie. Mogliśmy się przejechać na różne sposoby. Ktoś mnie ostatnio pytał o życzenia dla siatkarzy i powiedziałem: "puśćcie sobie nagrania, jak ogrywaliście Iran i Stany Zjednoczone". Od strony sportowej to wojsko walczyło.

Wróćmy do Fabiana Drzyzgi - nie trudno zauważyć, że jego tempo wystawy jest wolniejsze. Marko Ivović i Jochen Schoeps dostawali przyśpieszone piłki. Bartosz Kurek i Olieg Achrem niekoniecznie takie lubią.

- Zgadzam się. To są już niuanse, tak zwana wyższa szkoła jazdy. Trzeba to dopracowywać. Rozgrywający odpowiada za wystawę. Jeszcze raz powtórzę - nie można go oceniać tylko za to, że zgubi blok, czy tego nie zrobi. Nawet za to, że obsługuje kogoś większą lub mniejszą liczbą piłek. Jeśli utrzymuje się skuteczność, to rzecz jasna może to nie być miłe dla oka, ale ma to sens. Ale nie ma sensu piękna, szybka gra, gubiąca blok i wyglądająca super efektywnie, skoro atakujący nie może się spotkać z piłką. To jest mądrość rozgrywającego i atakującego. Ten drugi musi się doprosić o piłkę, jaką sobie życzy. Oni mają kilka systemów grania. Zespół musi reagować na wydarzenia na boisku. Nie można powiedzieć, że: "gramy wszystko środkiem, bo oni nie mają dobrych środkowych", co potem jednak nie funkcjonuje i trzymać taką blokadę w grze. To jest zabawa na taktykę i technikę. Rozgrywający ma w tym 80-90 proc. udziału. On dotyka piłki w każdej akcji.

Nie martwi pana, że w mediach znów pojawią się doniesienia o spięciach Fabiana ze Stephane'em Antigą?

- Dyspozycja Fabiana, ale także reszty reprezentantów jest taka, że oni mają problem z utrzymaniem koncentracji i jakości gry - twierdzi Wojciech Drzyzga

- Fabian w dwóch czy trzech meczach nie wypełnił jakiegoś zadania, został zdjęty z boiska, wracał i grał, chyba nie najgorzej. Nawet na Pucharze Świata były momenty, że częściej zaczynał Grzegorz Łomacz, ale Fabian grał 80 procent całego turnieju. Rozumiem, że Grzesiek podkręcił staw skokowy i miał problem, ale tu nie chodzi o pech jednego i szczęście drugiego. Nie uważam, żeby między Fabianem Drzyzgą a Stephane'em Antigą był jakiś konflikt. To, że trener od zawodnika wymaga - słuszne. Gracz musi się dostosowywać. Z drugiej strony, zawodnik nie może być ślepym wykonawcą i posłusznym graczem. Wielu trenerów wręcz żąda od nich takiego zęba i charakteru boiskowego. On nieraz pomaga, ale często też może być w sprzeczności z ideą trenera. Tylko dobrzy lub bardzo dobrzy zawodnicy mają w sobie coś niepokornego. Jeśli ktoś mi powie, że Paweł Zagumny jest pokornym rozgrywającym, to... To jest jeden z najlepszych rozgrywających w naszej historii, a do pokory mu daleko.

Fabian ma charakter?

- Za parę dni kończy 26 lat. To już nie jest chłopczyk zaczynający w MOS-ie Wola, który stawia pierwsze kroki w dorosłej siatkówce w Częstochowie. To jest dojrzały zawodnik, który ma prawo być oceniany surowo i rzetelnie, ale też sprawiedliwie. Wiele rzeczy potrafi bardzo dobrze, ale kilka rzeczy robi trochę słabiej. Ma swoje walory, ale ma jakieś tam wady. Rozmawiamy o graczu ukształtowanym, z pewną renomą sportową. Wymagania w stosunku do niego są bardzo wysokie. On stara się na tyle, na ile wystarczy mu talentu, zdrowia, siły i urody siatkarskiej.

• Stephane Antiga: W ogóle się nie martwię o Bartka Kurka

Grzegorz Łomacz również zrobił duży postęp. W Lubinie dojrzał?

- Na jego temat mam wyrobione zdanie. On bardzo dobrze funkcjonuje w zespołach, w których trener ma ściśle ustalony system gry.

Gheorghe Cretu ma?

- Myślę, że tak. To jest trener, który pilnuje pewnego systemu gry. Grzesiek potrafi być bardzo dobrym realizatorem założeń taktycznych, możliwości zespołu i dostosowania się do pewnego stylu. W tych klubach, w których oczekiwano od Grześka kreowania gry, moim zdaniem on się gubił. Nie grał źle, ale nie do końca był liderem, kreatorem gry. Raczej woli grać w zespole, w którym jest pewna myśl i wypracowany styl. Umie to powtarzać i w tym funkcjonować. On ustabilizował pewien poziom jakości, powtarzalności zagrań. Aktualny system gry tej ekipy jest ciekawy i dopasowany do możliwości zawodników. Cuprum potrafi to realizować i Grzesiek jest jednym z zawodników, którzy bardzo dobrze wpisują się w ten system.

Rozmawiał Mateusz Lampart