Sam Deroo: Mam poczucie straconej szansy

Krzysztof Sędzicki 08 Maja 2018, 12:00

WP SportoweFakty / Tomasz Kudala / Sam Deroo w ataku

• Srećko Lisinac: Myślicie, że PlusLiga jest słaba? Mylicie się!

Krzysztof Sędzicki, WP SportoweFakty: Kiedy przegrywa się cztery z sześciu setów różnicą dwóch punktów, to można powiedzieć, że się było blisko pokonania rywala?

Sam Deroo, ZAKSA Kędzierzyn-Koźle: Uważam, że było naprawdę blisko. Zdominowaliśmy pierwszego seta, ale później bełchatowianie zaczęli grać lepiej zagrywką, czego się spodziewaliśmy. W miarę upływu meczu też podbijali coraz więcej piłek.

Ale kiedy sety zbliżały się do końca, bełchatowianie odpalali dodatkowe pokłady energii.

Trzeba przyznać, że w końcówkach, w których decydowały niuanse, oni byli lepsi. A to boli, bo już dociera się do tej fazy seta i za każdym razem rywal wygrywa. Mieliśmy swoją szansę w końcówce seta czwartego, ale musimy być szczerzy, lepiej nam wyszedł finał przed rokiem.

Druga partia meczu w Kędzierzynie-Koźlu była przełomowa?

Uważam, że kiedy prowadziliśmy 1:0 i 6:2, PGE Skra zaczęła naprawdę naciskać. I mówię celowo "PGE Skra", bo wywarli na nas presję całą drużyną - od zagrywki począwszy na kontrach skończywszy. Uważam, że mogliśmy lepiej na to zareagować. Ale ten, kto wygrywa, jest mistrzem i zasługuje na tytuł.

W tym sezonie pobiliście rekord - siedemnaście ligowych wygranych z rzędu, lecz to nie dało złota.

PGE Skra była lepsza w finale, ale my w przekroju całego sezonu udowodniliśmy, że jesteśmy stabilną drużyną, którą stać na wiele i już mamy motywację na kolejny sezon. Uważam, że nasz cały sezon nie wyglądał tak, jak mecze finałowe. Trochę mi za nie wstyd.

A może po prostu starliście się ze znacznie silniejszym przeciwnikiem niż w ubiegłorocznym finale?

W poprzednim sezonie nie daliśmy im żadnej szansy i nic nas nie było w stanie wytrącić z równowagi. Nawet to, że jedno spotkanie rozgrywane było w dużej hali w Łodzi. To jednak chyba zadziałało na niekorzyść PGE Skry, bo dopiero w tym roku pokazali, co potrafi zrobić na zagrywce w swojej hali w Bełchatowie.

Po dekoracji zdjął pan medal. Boli to srebro?

Tak, srebrny medal w tym sezonie to dla mnie porażka. Ja zawsze chcę wygrywać, postawiłem sobie za cel zwycięstwo w finale. Znam już smak wygranej w PlusLidze, więc tym bardziej źle mi z tym drugim miejscem. Mam poczucie straconej szansy, ale muszę się z tym pogodzić. Wiem, że srebro to też spore osiągnięcie, ale nie do tego dążyłem.

Macie jeszcze szansę przekuć tę sportową złość w medal Ligi Mistrzów.

Zrobimy wszystko, żeby powetować to sobie w turnieju finałowym Ligi Mistrzów. Nie obawiam się o motywację. Jeśli nie potrafisz skoncentrować się na kluczowe mecze w Champions League, nie powinieneś być profesjonalnym siatkarzem. Ja zagram tam po raz pierwszy, kto wie, być może ostatni. Dlatego zależy mi na tym, żeby wrócić z Kazania z medalem.