Mistrzostwa Europy siatkarek. Włochy - Polska: medal pozostał w sferze marzeń. Italia z brązem

Krzysztof Sędzicki 08 Września 2019, 17:49

PAP/EPA / TOLGA BOZOGLU / Na zdjęciu: siatkarki reprezentacji Polski

• Mistrzostwa Europy siatkarek. Serbia może obronić złoto. "Cały czas ewoluujemy"

Jeden i drugi zespół po raz ostatni na podium mistrzostw Europy znalazł się w 2009 roku i z utęsknieniem wspomina te czasy. Oczywiście od tego momentu upłynęło bardzo wiele wody zarówno w Wiśle, jak i w Padzie. Po przegranych sobotnich półfinałach zarówno Polki, jak i Włoszki miały jeszcze coś do udowodnienia, nie tylko sobie.

- Nie można porównywać meczu grupowego z meczem o medal. Będzie trudno się pozbierać, ale nie mamy nic do stracenia - po prostu wychodzimy, gramy na maksa, to jest nasz ostatni mecz. Nie możemy się zastanawiać, co będzie i jak to będzie. Trzeba po prostu wyjść i grać na maksa - mówiła w sobotę po spotkaniu Zuzanna Efimienko-Młotkowska (cała rozmowa TUTAJ).

Czytaj też: Włoszki podłamane porażką w półfinale. "Przepraszamy kibiców"

Kolejna część gry rozpoczęła się bardzo źle dla polskiego zespołu, który cały czas borykał się z kłopotami w przyjęciu. Gdy Włoszki wyszły na prowadzenie 3:0 w hali pojawiły się problemy z oświetleniem. Ponoć światło było zbyt jasne i przeszkadzało rozgrywającym. Po kilku minutach przerwy sytuację udało się opanować i gra została wznowiona. Liczyliśmy, że po przerwie ekipa trenera Jacka Nawrockiego ruszy do walki, ale tak naprawdę niewiele się zmieniło. Italia dalej strzelała zagrywką i uciekła już na prowadzenie 10:2.

Dzięki temu siatkarki z Półwyspu Apenińskiego mogły sobie pozwolić na spokojną grę punkt za punkt. Tym razem już nie miały problemów z atakiem jak dzień wcześniej w starciu z Serbkami. Nie myliła się Paola Egonu, a i Miriam Sylla dołożyła kilka ważnych punktów na lewej stronie. Pod koniec seta trener Jacek Nawrocki wprowadził jeszcze m.in. Martynę Grajber i Katarzynę Zaroślińską-Król, ale udało się jedynie odrobinę przypudrować wynik. Tego seta Polska przegrała do 20.

Trzeba było dokonać szybkiego resetu, bo w tym momencie margines na błędy się skończył. Na placu gry pozostała Grajber, a po przekątnej z nią grała Magdalena Stysiak. Zaczęło się nieco podobnie jak w premierowej odsłonie, choć tym razem to Polki dyktowały tempo i były minimalnie z przodu. Aż do momentu, kiedy stery przejęła Paola Egonu. Nie robiło jej różnicy, czy atakuje z pierwszej czy drugiej linii, ani jak bardzo liczebny był polski blok po drugiej stronie.

Zaczęła się nerwowa walka punkt za punkt, a skórę Polkom ratowała Malwina Smarzek-Godek, która stała się podstawową opcją w ataku. Biało-Czerwone miały nawet piłkę setową, ale Marlena Kowalewska zaserwowała ją w aut. A potem w polu serwisowym pojawiła się Sylla, posłała dwie trudne zagrywki, w tym ostatnią po taśmie i zakończyła spotkanie.

Włoszki po dziesięciu latach sięgnęły więc po upragniony medal europejskiego czempionatu. Dla reprezentacji Polski to także najlepszy wynik od dekady. Szkoda tylko, że cały optymizm, jaki pojawił się po meczach w grupie i polskiej części fazy pucharowej nieco przygasł tymi dwoma ostatnimi spotkaniami.

Włochy - Polska 3:0 (25:23, 25:20, 26:24)

Włochy: Malinov, Sorokaite, Folie, Egonu, Sylla, Chirichella, De Gennaro (libero) oraz Parocchiale, Fahr.

Polska: Wołosz, Stysiak, Alagierska, Smarzek-Godek, Mędrzyk, Kąkolewska, Stenzel (libero) oraz Grajber, Łukasik, Kowalewska, Zaroślińska-Król, Maj-Erwardt (libero)