Szesnaście razy Wagner. Ten turniej to znacznie więcej niż sparingowe zawody

Idea

Pierwszy Memoriał Huberta Jerzego Wagnera rozpoczął się 22 sierpnia 2003 roku, jak wylicza fundacja im. Huberta Jerzego Wagnera, dokładnie 527 dni po jego niespodziewanej śmierci. Nie byłoby tej imprezy, gdyby nie zaangażowanie i determinacja Jerzego Mroza, wieloletniego przyjaciela Wagnera, od lat zaangażowanego w rozwój siatkówki w Olsztynie. To właśnie tam do 2008 roku rozgrywano spotkania tego turnieju.

Pierwsza edycja okazała się wielkim sukcesem frekwencyjnym, dlatego organizatorzy poszli za ciosem i mimo różnych trudności na przestrzeni lat doprowadzili do tego, że Memoriał Wagnera śmiało nazywa się najlepszym towarzyskim turniejem siatkarskim na świecie. Dotychczas grało w nim 27 reprezentacji, w tym te należące do światowego topu, a polscy kibice mogli obserwować na żywo grę absolutnie najlepszych graczy (spośród których wystarczy wymienić Gibę, Dmitrija Muserskiego, Samuele Papiego, Nikolę Grbicia, Georga Grozera czy Saeida Maroufa).

Od trzech lat Memoriał gości w Krakowie, gdzie gromadzi w nowoczesnej Tauron Arenie tysiące kibiców. Fundacja Huberta Jerzego Wagnera ma się czym chwalić: łącznie spotkania Memoriału obejrzało ponad 240 tysięcy fanów siatkówki, a jego mecze potrafiły przyciągać przed telewizory miliony widzów. W 2011 roku rozgrywany w Katowicach mecz Polska - Rosja oglądało przed ekranami TV 4,5 miliona osób.

Turniej na cześć trenera mistrzów olimpijskich z 1976 roku wyznacza standardy organizacji imprez siatkarskich i jest uwielbiany nie tylko przez kibiców i zawodników, ale i dziennikarzy, którzy mogą liczyć na doskonałe warunki pracy. Organizatorzy co roku dbają o to, by dostarczać sportowej rozrywki, ale i kultywować pamięć o wybitnych postaciach polskiej siatkówki i pomagać potrzebującym.

Okres olsztyński

- Początki były trochę na wariackich papierach, jak to w Polsce. Poza tym sam byłem zielony, nie wiedziałem, gdzie mam z tym pójść, poruszałem się trochę jak dziecko we mgle. Ale spotkałem przyjaznych ludzi w Polskim Związku Piłki Siatkowej, kancelarii prezydenta, PKOl-u. Turniej pierwotnie miał się odbywać co dwa lata, ale przekonano mnie, że Jurek zasłużył, żeby grać dla niego co roku - opowiadał Jerzy Mróz w wywiadzie dla "Rzeczpospolitej". Okazało się, że wysiłki się opłaciły: turniej był chwalony nie tylko przez zaproszone kadry Holandii, Niemiec i Hiszpanii, ale przede wszystkim przez ówczesnego prezesa PKOl Stanisława Stefana Paszczyka. To dało organizatorom dodatkową energię do działania.

Przez kolejne lata Memoriał szukał idealnej formuły i zbierał kolejne doświadczenia. Mecze rozgrywano nie tylko w olsztyńskiej Uranii, ale także w Iławie, Ostródzie i Elblągu. Zmieniała się liczba uczestniczących drużyn i format turnieju, ale cel był niezmienny: stworzenie najlepszej siatkarskiej imprezy w Polsce. Turniej zaczął być transmitowany przez Polsat, zaczęto organizować sprzedaż biletów przez internet (co kilkanaście lat temu nie było tak oczywiste jak teraz), rozdawano też nagrody w specjalnej loterii dla kibiców. W 2008 roku Memoriał stał się jednorazowo imprezą pod egidą CEV, czyli turniejem kwalifikacyjnym do mistrzostw Europy 2009.

Biało-Czerwoni musieli czekać na triumf w Memoriale do jego czwartej edycji, wcześniej regularnie zajmowali drugie miejsca. Powtórzyli ten sukces cztery lata później, w ostatniej edycji Memoriału rozgrywanej w Olsztynie. Turniej nie zawsze był łaskawy dla naszych rodaków: w 2007 roku w trakcie zawodów kontuzji nabawili się Mariusz Wlazły i Piotr Gruszka, którzy przez to nie polecieli z kadrą na mistrzostwa Europu (jak miało się okazać, zupełnie nieudane dla kadry Polski).

ZOBACZ WIDEO: Wstrząsające statystyki na K2. Janusz Gołąb: Boję się, że ta góra podzieli los Everestu

Cała Polska w cieniu Memoriału

- Mógłbym się uprzeć na zrobienie tego turnieju w Olsztynie. Ale wtedy, za te pieniądze jakie mi obiecano, pewnie byłby to ostatni Memoriał. Za 200 tysięcy złotych, a tylko tyle dałoby się u nas uzbierać, nie da się zrobić wielkiej imprezy dla sześciu drużyn światowego formatu. Ja jednak nie odpuszczę, nawet za cenę przenosin poza Olsztyn. Bo taki turniej Jurkowi Wagnerowi po prostu się należy - tłumaczył Jerzy Mróz decyzję o wyprowadzeniu Memoriału w Polskę. Od 2008 do 2015 roku turniej na cześć Huberta Jerzego Wagnera odwiedził siedem miast, w tym mało kojarzące się z siatkówką Zieloną Górę, Płock czy Toruń.

Szybko okazało się, że miasta słynące bardziej z koszykówki czy piłki ręcznej można skutecznie zarazić siatkówką. Dzięki inicjatywie Jerzego Mroza przed zielonogórskim MOSiR-em stanął siatkarski Bachusik (na wzór rozsianych po mieście figurek boga wina) o twarzy Huberta Jerzego Wagnera, a toruński pomnik Mikołaja Kopernika na czas turnieju zamienił swoje astrolabium na piłkę Mikasę. O gościnności gospodarzy turnieju przekonali się choćby Władimir Alekno, Nikola Grbić czy Giba, którzy głośno chwalili Polskę za tworzenie idealnej atmosfery dla kibiców, jak i siatkarzy. Ci drudzy też nie wstydzili się bawić, kiedy był na to czas: Włosi świętowali triumf w Memoriale HJW z 2011 roku w dyskotece, z której pojechali prosto na samolot do ojczyzny.

W tym czasie kadra Polski wygrywała Memoriał czterokrotnie (2009, 2012, 2013, 2015), choć nie zawsze przekładało się to później na wynik w najważniejszych imprezach sezonu. Krążyło nawet żartobliwe twierdzenie, że im gorzej spisuje się Polska podczas "Wagnera", tym lepiej sobie radzi później. I coś w tym jest, bo przecież nikt się nie spodziewał, że w 2011 po kiepskim występie w Katowicach drużyna Andrei Anastasiego zdobędzie brązowy medal mistrzostw Europy. Albo że głośne wydarzenia podczas krakowskiej edycji z 2014 roku (uraz Mariusza Wlazłego i brak powołania na MŚ dla Bartosza Kurka) okażą się zwiastunem największego sukcesu polskich siatkarzy od mistrzostwa świata z 1974 roku.

Kraków nową "stolicą"

W 2016 roku Memoriał HJW osiadł w Krakowie (wtedy podpisano umowę na organizację turnieju do 2019 roku) i wygląda na to, że w tym mieście znalazł najlepsze warunki do realizacji wszystkich inicjatyw. W 2016 roku nowości było co niemiara: specjalna aplikacja na smartfony do sterowania kilkoma tysiącami lamp błyskowych, wyścigi samochodów na głównym telebimie, kierowanymi przez natężenie hałasu z obu stron hali, bilety z podobiznami siatkarzy... Siatkarze też nie mieli prawa narzekać na trudy turnieju, skoro mogli przejechać spod hotelu do hali w nowoczesnych samochodach. Michał Kubiak z pewnością miło wspominał kierowanie Mercedesem SLS AMG, a Stephane Antiga dojechał na halę rolls-roycem.

Polscy siatkarze wygrali ubiegłoroczną edycję turnieju, ale to nie przełożyło się na wynik w mistrzostwach Europy, które okazały się wielką klęską zespołu dowodzonego przez Ferdinando De Giorgiego. Po kilku latach bez większych sukcesów zainteresowanie meczami polskiej reprezentacji siatkarzy (co zrozumiałe) spada, ale Memoriał Huberta Jerzego Wagnera wyrobił sobie tak silną markę, że trudno się spodziewać innego widoku niż biało-czerwonej, pełnej kibiców Tauron Areny. Fani sportu mają po raz kolejny gwarancję jakości, bo w tegorocznym Memoriale wezmą udział dokładnie te same drużyny, co w 2017 roku: Francja, Rosja (aktualny mistrz Europy) i Kanada z dobrze znanym w naszym kraju Stephane'em Antigą.

Oficjalna strona Fundacji Wagnera i Memoriału

Historia turnieju