WTA Montreal: Agnieszka Radwańska gra na otwarcie z ćwierćfinalistką Wimbledonu

Łukasz Iwanek 05 Sierpnia 2014, 14:25

Jej pierwszą rywalką będzie Barbora Zahlavova-Strycova i to nie musi być dla Radwańskiej łatwy mecz. Czeszka miała bardzo dobry sezon na trawie - zaliczyła finał w Birmingham, a na trawiastych kortach Wimbledonu dotarła do pierwszego w karierze wielkoszlemowego ćwierćfinału. Po drodze wyeliminowała Na Li, za 25. podejściem odnosząc pierwsze w karierze zwycięstwo nad zawodniczką z Top 10. - Myślę, że czułam się dzisiaj świetnie mentalnie - powiedziała Záhlavová-Strýcová po meczu z Chinką. - Nie było łatwo. Poprosiła o sprawdzenie śladu, gdy myślałam, że już wygrałam mecz, spojrzałam na sędziego i okazało się, że była linia. Było naprawdę ciężko - tak jakby wygrałam mecz, a potem mogłam to przegrać. Ciągle było daleko i pomyślałam sobie: 'O mój Boże". Ale nie byłam zdenerwowana, wiedziałam co mam robić. Záhlavová-Strýcová swój talent objawiła jako juniorka, gdy triumfowała w Australian Open 2002 i 2003 w turnieju dziewcząt. Poza tym w latach 2001-2003 zdobyła trzy wielkoszlemowe tytuły w deblu. W 2002 roku wdarła się na czoło rankingu juniorek, zarówno w singlu jak i deblu. W juniorskiej karierze pokonała takie tenisistki jak Maria Szarapowa, Anna-Lena Grönefeld, Shahar Peer i Maria Kirilenko. W 2003 roku zadebiutowała w głównym cyklu i od razu był to wielkoszlemowy turniej. W I rundzie Wimbledonu przegrała z Tatianą Pierebijnis (9:11 w III secie). Rok później osiągnęła półfinał w Kantonie, ćwierćfinał w Strasbourgu oraz IV rundę w Indian Wells i zadebiutowała w czołowej 100 rankingu.

Agnieszka Radwańska to dwukrotna półfinalistka turnieju Rogers Cup w Kanadzie

Zanim doszła do ćwierćfinału tegorocznego Wimbledonu, jej najlepszym rezultatem w wielkoszlemowej imprezie była III runda, jaką osiągnęła dwa razy w All England Club (2008, 2010) i raz w Australian Open (2011). Czeszka w ośmiu dotychczasowych startach w Rolandzie Garrosie wygrała jeden mecz. W Rogers Cup w głównej drabince gra po raz drugi. W 2004 roku w I rundzie przegrała z amerykańską kwalifikantką Mashoną Washington, a w latach 2010-2013 nie przeszła w Kanadzie eliminacji.

Czeszka do tej pory lepiej radziła sobie w deblu (17 tytułów). W singlu przez długi czas nie potrafiła w głównym cyklu pokazać pełni swoich możliwości, które są olbrzymie. Ma bardzo dobrą rękę i czucie gry przy siatce i potrafi posyłać zabójcze piłki z głębi kortu, zarówno z forhendu, jak i bekhendu. Jej uderzenia są raczej płaskie, rzadko sięga po zagrania topspinowe. Jej problemem zawsze była głową i nie potrafiła przeskoczyć pewnego szczebla na tej wysokiej drabinie w WTA Tour. Nie wytrzymywała mentalnie trudów rywalizacji na najwyższym poziomie i popełniała katastrofalne wręcz błędy całymi seriami, często oddając wręcz bez walki mecze z przeciętnymi tenisistkami. Świetnie za to radziła sobie w cyklu ITF (dziewięć tytułów w singlu, 10 w deblu). Sezon 2014 na trawie pokazał nowe oblicze Záhlavovej-Strýcovej. W Birmingham pokonała Lucie Safarovą i Kirsten Flipkens, czyli dwie półfinalistki Wimbledonu, odpowiednio z tego i ubiegłego sezonu. W All England Club kontynuowała dobrą grę, imponując regularnością z głębi kortu i wspaniałymi wolejami oraz znakomitą dyspozycją serwisową. W połowie lipca zadebiutowała w Top 30 rankingu.

Jest jedna poważna rysa na tenisowym życiorysie Czeszki. Na początku sezonu 2013 została zdyskwalifikowana na sześć miesięcy za doping, jaki u niej wykryto podczas turnieju w Luksemburgu (odpadła w I rundzie) w październiku 2012 roku. W jej organizmie wykryto środek pobudzający o nazwie sibutramina. Kara rozpoczęła się 16 października 2012, a dobiegła końca 15 kwietnia 2013 roku. Niedługo po wznowieniu kariery Záhlavová-Strýcová wygrała turniej ITF w Trnavie. Pod koniec maja przeszła eliminacje do Rolanda Garrosa, a w Wimbledonie jako kwalifikantka doszła do II rundy. Sezon 2013 zwieńczyła ćwierćfinałem w Osace. W 2014 roku poza Birmingham i Wimbledonem, dwa mecze z rzędu w głównym cyklu wygrała tylko w Shenzhen (ćwierćfinał) i Miami (III runda). W tej drugiej imprezie pokonała Robertę Vinci, od której okazała się również lepsza w poniedziałek w Montrealu.

W 2011 roku w Miami i Stanfordzie Radwańska oddała Záhlavovej-Strýcovej łącznie cztery gemy. Poza tym w 2005 roku pokonała Czeszkę w turnieju ITF w Pradze. W ostatnich miesiącach w grze Radwańskiej brakowało lekkości i swobody poetki kreującej zachwycające swoją formą i treścią elementy tenisowej sztuki. Nie było też pokazu innowacyjnego malarstwa, bo jej głowa została zachwaszczona totalnym taktycznym nieładem, co skutkowało brakiem pomysłów na nowe obrazy. Napisać, że poczynając od Rolanda Garrosa, pasywna gra biła po oczach, to nie napisać nic. To był brzydki tenis, w którym Radwańska nie potrafiła się zdecydować czy chce przebijać czy raczej skracać wymiany i ruszyć do ataku. W efekcie zaczęła psuć całą masę prostych piłek, wcale nie prezentując nadmiernej agresji w grze.

Czy w Montrealu wróci właściwy porządek w grze krakowianki? Na początek trzeba pokonać odblokowaną mentalnie Záhlavovą-Strýcovą, więc by odnieść zwycięstwo Polka od razu musi pokazać więcej niż tylko próbkę bardzo dobrego tenisa. Mecz został zaplanowany jako drugi w kolejności na korcie centralnym (początek gier o godz. 18:00 czasu polskiego), ale krakowianka i Czeszka nie pojawią się na nim wcześniej niż o godz. 20:00.

Rogers Cup, Montreal (Kanada)
WTA Premier 5, kort twardy, pula nagród 2,440 mln dolarów
wtorek, 5 sierpnia

Bilans spotkań pomiędzy Agnieszką Radwańską a Barborą Záhlavová-Strýcovą (główny cykl):

Oglądaj mecze WTA Tour z udziałem Igi Świątek, Magdy Linette i innych topowych zawodniczek w serwisie CANAL+ online. (link sponsorowany)