Nie ma wątpliwości, że Wielka Brytania jest jedną z przodujących nacji w wyścigach na długich torach. W historii mistrzostw świata reprezentanci tego kraju sięgali po 32 medale - 10 złotych, 12 srebrnych i 10 brązowych. Indywidualnie numerem jeden jest Simon Wigg, który wygrywał światowy czempionat pięciokrotnie.
Ostatnim brytyjskim mistrzem był z kolei Kelvin Tatum, który po to trofeum sięgnął w 1998 roku. Na kolejnego czempiona przyszło Wielkiej Brytanii poczekać do 2025 roku, kiedy to numerem jeden został Zach Wajtknecht. Ponadto Wajtknecht wraz z Chrisem Harrisem, Andrew Appletonem i Cameronem Taylorem pokonali Holendrów oraz Niemców w rywalizacji drużynowej. Co ciekawe - to był dopiero drugi triumf Brytyjczyków w historii.
ZOBACZ WIDEO: Były prezes ma swój pomysł na Falubaz. "Myślę, że sprawdziliby się dobrze"
Mimo wszystko sytuacja longtracku w Wielkiej Brytanii nie jest taka kolorowa. Szczególnie w odmianie trawiastej. - Współpracujemy z federacją, aby promować młodych zawodników, dlatego w składzie jest też Cameron Taylor - chcemy rozwijać go jako część przyszłości naszego sportu. Obecnie mamy dobrą drużynę, ale w składzie byli też dwaj starsi zawodnicy, dlatego teraz staramy się wprowadzać młodszych jeźdźców - przyznał Mitch Godden, menedżer reprezentacji w rozmowie ze speedweek.com.
Godden zauważa, że największym problemem Brytyjczyków jest brak stałych torów. Nie chcą oni organizować zawodów na obiektach do klasycznego żużla, jak to miało miejsce swego czasu w Rzeszowie oraz Ostrowie Wielkopolskim. Wajtknecht podkreśla, że w jego kraju przydałby się owal na wzór holenderskiego Roden. - Byłoby znacznie łatwiej, bo u nas nie ma takich klasycznych owali - dodał.
