O zaproszeniu Ivana Maugera, potrąceniu przez Kużdżała i skradzionym samochodzie - rozmowa z Mirosławem Cierniakiem

Paweł Kwiek 23 Grudnia 2013, 08:38

- Patrząc z perspektywy czasu, to wszystkie decyzje i wybory jakich dokonywałem podczas swojej kariery były przemyślane i w danym momencie słuszne. Na pewno jednak nigdy więcej nie zaparkowałbym samochodu z całym sprzętem pod centrum handlowym Plaza w Krakowie. To właśnie tam zostało mi skradzione auto z całym moim żużlowym dobytkiem. To było dla mnie bardzo przykre przeżycie. Nigdy tego sprzętu nie odzyskałem, a trzeba zdawać sobie sprawę z tego, że kiedyś nie było nas stać na kilka kompletów motocykli.

Jeżeli miałbyś porównać żużel którego byłeś częścią do tego, który jest obecnie, to co twoim zdaniem najbardziej się zmieniło na przestrzeni lat?

 Lubliana (Słowenia) - eliminacje do Grand Prix, rok 1995

- Zdecydowanie tak. To dobrze, że pieniądze są teraz większe. Dzięki nim zawodnicy mogą się rozwijać i rozbudowywać swoje teamy. Środki finansowe w sporcie motorowym są bardzo ważnym elementem. Bez nich nie da się osiągnąć znaczących sukcesów. Tak jak wcześniej wspomniałem, dziesięć czy piętnaście lat temu potrzebna była tylko jedna opona na zawody. Żużlowcy ze światowej czołówki mieli jednego mechanika. Jeśli ktoś miał dwóch, to było coś! Na co dzień zawodnicy krajowi nie zatrudniali natomiast nikogo do pomocy. Starali się większość prac przy motorach wykonywać samemu. Oczywiście na zawody musieli już mieć kogoś, kto im pomoże. W dzisiejszych czasach zawodnik dysponuje minimum dwoma lub trzema mechanikami, którzy są do jego dyspozycji przez dwanaście miesięcy. Do tego dochodzi manager i tak wygląda dzisiejszy team. Trzeba przyznać, że kilkanaście i kilkadziesiąt lat temu zawodnicy jeździli bardziej dla pasji. Generalnie więcej było żużla w żużlu.

Twoja pasja do żużla trwa. Przekazujesz swoją wiedzę młodym adeptom. Pomagałeś także niedawno Jakubowi Jamrogowi.

- Nadal żyję tym sportem i staram się uczestniczyć w różnych jego gałęziach. Sezon 2012 był dla Kuby Jamroga wielkim wyzwaniem, a zarazem być albo nie być w tym sporcie. Miał długą przerwę w startach, która spowodowana była kontuzją. Do tego tarnowski zespół bardzo się wzmocnił i doszło kilku znaczących zawodników. Ja natomiast zostałem zatrudniony w klubie tylko do dyspozycji Kuby. Rok 2012 i nasza współpraca pokazała, że warto w niektórych przypadkach zastosować taki układ. Wspomniany sezon był bardzo udany dla tego zawodnika. No i oczywiście finał ligi, w którym Kuba pokazał klasę. Nasza współpraca po sezonie zakończyła się ponieważ ja w tej chwili cały swój czas poświęcam na prowadzenie UKS Jaskółki i nie ma możliwości na pogodzenie tych dwóch przedsięwzięć. Liczę na to, że Kuba jeszcze w swojej karierze będzie miał taki sezon. Trzymam za niego kciuki.

Gdybyś mógł dzisiaj zmienić coś w speedway’u, to co by to było?

Norwegia (Elgane) - finał MIMŚ, rok 1994