Było ciekawie. Nawrocki zadbał o rozrywkę dla wszystkich (tak minął mi rok)

Sebastian Zwiewka 26 Grudnia 2018, 17:30

Newspix / Maciej Goclon / Konferencja Stali: Ireneusz Nawrocki, Aurelia Wach, Marcin Janik, Janusz Stachyra

• Tak minął mi rok. Ekstraliga, Elitserien, Grand Prix? Nie. Najlepsze biegi odbyły się w Anglii

BOHATER. Wybór nie był prosty, ponieważ znalazło się kilku kandydatów. Zdecydowałem się jednak wyróżnić Bartosza Smektałę. 20-letni żużlowiec Fogo Unii Leszno, 28 września pokazał, że niemożliwe w sporcie nie istnieje. Przed ostatnim finałowym turniejem IMŚJ w czeskich Pardubicach, nikt nie dawał mu szans na zdetronizowanie Maksyma Drabika. Smektała wierzył do samego końca i dzięki temu mógł świętować największy sukces w swojej dotychczasowej karierze. Muszę przyznać szczerze, że stawiałem na Drabika jeszcze przed pierwszymi zawodami w Daugavpils. Dwa turnieje tylko mnie upewniły, że Maksym obroni tytuł. Może stało się dobrze? Zobaczyliśmy, że w sporcie żużlowym należy walczyć do samego końca i nigdy nie można przedwcześnie wieszać medali na szyjach. Żużel wciąż jest dla mnie zaskakujący i bardzo się z tego cieszę. Miejmy nadzieję, że w przyszłości Smektała i Drabik będą toczyć równie zażartą walkę o medale, ale już jako seniorzy. Pociechę wtedy będzie miała nasza reprezentacja.

KONTROWERSJA. Widziałem, że kilku redakcyjnych kolegów wskazało na osobę Ireneusza Nawrockiego. Zrobię dokładnie to samo. Sternik Stali Rzeszów to niesamowicie barwna i kontrowersyjna postać. Pojawił się w środowisku żużlowym rok temu jako zbawca rzeszowskiego klubu. Nikt go nie znał, ale szybko się przedstawił. Teraz już wiemy, że wszystkie opowieści tego pana można włożyć między bajki. Mówił, że w dwa sezony awansuje do PGE Ekstraligi. Swój pierwszy cel wykonał - awansował na jej zaplecze. Stworzył silny zespół, ale zapomniał, że za to się płaci. Już po kilku spotkaniach usłyszałem, że w Rzeszowie są duże zaległości. Zdziwiłem się, ponieważ pan Nawrocki mówił, że będzie płacił część pieniędzy jeszcze przed meczem. Później z pracy zwolnił się Mirosław Kowalik i wszystko powoli układało się w logiczną całość. "Grzechów" Nawrockiego nie ma co przypominać. Zostały już opisane na naszym portalu, każdy je doskonale pamięta. Nie było z nim nudno, zapewnił nam "rozrywkę" na wiele tygodni. Szkoda tylko kibiców z Rzeszowa.

AKCJA ROKU. Zazwyczaj najbardziej zapamiętane zostają ułańskie szarże najlepszych zawodników na świecie. Oczywiście, wiele było ciekawych akcji żużlowców z cyklu Grand Prix, ale wielkie wrażenie zrobił na mnie Karol Żupiński i to jego zdecydowałem się docenić. Na początku czerwca skończył 16 lat i natychmiast zadebiutował w spotkaniu ligowym swojej macierzystej drużyny - Zdunek Wybrzeża Gdańsk. Szybko sprawił, że cały stadion eksplodował. Przegrał start, ale na trasie w imponującym stylu wyprzedził dwóch seniorów Car Gwarant Startu Gniezno. Sylwetka i pogoń za prowadzącym Juricą Pavlicem była niesamowita. Karol miał wyraźną stratę, ale szybko zniwelował dystans do Chorwata. Pokazał, że nie ma dla niego straconych pozycji. W tym chłopaku drzemie ogromny potencjał. Przed nim świetlana przyszłość. Musi tylko ciężko pracować.

CYTAT. Podejrzewam, że w tej rubryce też nie będę wyjątkiem. Sebastian Niedźwiedź zabłysnął przed kamerami w trakcie derbów z Cash Broker Stalą Gorzów. Podczas wywiadu dla telewizji wytłumaczył słabszy występ w jednym wyścigu następująco: "Pojechałem jak p**da". Wszyscy byliśmy rozczarowani takimi słowami. Nie była to dobra lekcja wychowania dla oglądających dzieci. Pamiętajmy, że młody żużlowiec był wzburzony i mecz toczył się pod ogromnym napięciem. Nie szukał przynajmniej problemów w sprzęcie. Zawodnicy z reguły nie widzą żadnej winy w sobie, tylko zwalają na sprzęt. Niedźwiedź tak nie postąpił. Wychowankowi Kolejarza Rawicz trzeba też oddać, że potrafił zabłysnąć kilka razy na torze. Poderwał zielonogórskich fanów i pozbierał się po wielu kontuzjach.

LICZBA - 13. Mówi się, że trzynastka jest pechowa, ale na pewno nie w tym przypadku. Dokładnie na tylu zawodach żużlowych byłem w 2018 roku. Zdaję sobie sprawę, że nie jest to imponująca liczba, ale na brak zajęć nie narzekałem. Chciałbym częściej odwiedzać nasze stadiony i jestem przekonany, że w przyszłym sezonie będę miał więcej czasu. Musiałem się zadowolić wyjazdem do Łodzi, Gniezna, Zielonej Góry i Grudziądza. W przewadze oczywiście był domowy obiekt w Gdańsku. Wciąż żużel mnie cieszy i niech trwa to jak najdłużej.