Stanowcze stanowisko Polskiego Himalaizmu Zimowego ws. wyprawy poszukiwawczej na Nanga Parbat

Bodajże tylko pięciu wyprawom w historii udało się przekroczyć 7000m. Urubko swego czasu dotarł do 6800, a Bielecki skończył poniżej 6000m. Największe trudności rozpoczynają się tam, gdzie maksymalnie może wylądować helikopter. Myślę, że przy bardzo mocno sprzyjających okolicznościach byłaby minimalna szansa, aby dotrzeć do Mackiewicza. Pozostaje jednak pytanie, jak Go potem w przypadku powodzenia sprowadzić na dół?

już za późno ze względu na jego śmierć. Bóg najsprawiedliwiej oceni jego życie, jego dokonania dla rodziny i jego pasję, która zaprowadziła go w Himalaje. Dla mnie jedynym wykładnikiem aktualnej akcji ratunkowej może być tylko pogoda na tej górze i możliwości prowadzenia w danych i aktualnych warunkach poszukiwań Tomka, żywego, czy martwego. Osobiście podziwiam i chylę czoła przed alpinistami ,którzy w nocy i w znanych wszystkim warunkach pogodowych wspinali się na ratunek obojgu. Jednak podobnie jak wielu uważam, że są pasje, które nie powinny kolidować z dobrem i wspólnotą rodziny. Można mieć swoje pasje, ale w określonych sytuacjach powinno się je odłożyć do szuflady, bo rodzina jest najważniejsza,zwłaszcza , gdy są dzieci.Bóg dał człowiekowi życie i powinno ono być na Boga ukierunkowane, Bóg daje rodzinę i dzieci i wtedy rodzina i dzieci powinny stać się jedyną pasją, zapatrzenie w siebie i swoje koncepcje,zachcianki lub jakiekolwiek hobby może prowadzić do stanu pychy i egoizmu, gdy jakieś hobby lub pasja stają się dla człowieka zaślepieniem, zniewoleniem - po prostu swoistym bożkiem w życiu. A przecież pierwsze przykazanie Boże brzmi- "Nie będziesz miał bogów cudzych przede Mną".... Małe dzieci nie zrozumieją pasji matki lub ojca, one myślą innymi kategoriami. Dziecko małe myśli inaczej, dorosłe też myśli inaczej.Każde dziecko,zwłaszcza małe potrzebuje opieki, miłości i obecności ojca i matki,bo taki jest święty zamysł Boży. Ja dla dzieci i rodziny ze swojej pasji lub takiego czy innego hobby bym bez dyskusji zrezygnował, gdyby stanowiła zagrożenie dla rodziny i dzieci, może poszukałbym jakiegoś bezpiecznego hobby....Śmierć może nas spotkać w każdej chwili, ale co innego odejść z tego świata w stanie poświęcenia i służby dla rodziny, niż w oddaniu się osobistej pasji... A jedno jest pewne - dokonania życiowe każdego z nas Bóg w swoim czasie odpowiednio oceni i sprawiedliwie skomentuje. Ogarniam modlitwą rodzinę, a w szczególności trójkę dzieci Tomka nieustającą modlitwą, by jeżeli będzie to zgodne z Wolą Bożą odzyskały ojca żywego cudem Miłosierdzia Bożego, lub w innym przypadku o dar ukojenia w bólu po śmierci Tomka. Napisałem swoje zdanie i zaznaczam,że nie przewiduję polemiki z moim komentarzem, zwłaszcza z powodu braku wolnego czasu.

Francusko-czeski zespół szedł od południa poprzez wierzchołek Roc Noir (in. Khangshar Kang, 7485m). W środę 22 kwietnia, podczas zejścia, Revol poinformowała przez SMS, że “z Martinem jest niedobrze” Dwójka wróciła na Roc Noir i rozpoczęła zejście na północną stronę masywu. Na wysokości 7100m Eli musiała zostawić Martina, który był bardzo wyczerpany i nie mógł poruszać się o własnych siłach. Skrajnie wyczerpanej i odmrożonej Elisabeth Revol udało się dotrzeć do Manangu, skąd w piątek helikopterem została przewieziona do Katmandu. Dwudniowe przeszukiwania helikopterowe nie dały rezultatu i raczej nie ma szans na odnalezienie Minarika żywego. Podobna sytuacja jak z Tomkiem…

tez poprzestali by na tej wysokosci?podobno byli przygotowani na 2-3 dni więc dlaczego odpuscili.Moze od poczatku bylo załozenie ze ratuja tylko ją.Przykre,emocje opadną i pojawia sie pytania-o co tak naprawdę chodziło.

ubezpieczajac jej na kwotę co najmniej 100 tyś dolarów a tutaj jak czytałem chodziło o 50 tyś (wysłanie helikopterów ) POPELNILO WIELKI BŁĄD. Wiem że składka ubezpieczeń sportów ekstremalnych jest bardzo wysoka , lepiej było uważam poczekać jakiś czas na zebranie środków niż tak WIELE RYZYKOWAĆ. Mimo że nie jestem związany z alpinizmem śledziłem całą akcję od początku do końca miałem nadzieję że jednak uda sie uratować Dwójkę alpinistów. Bardzo przeżywalem ten dramat tak jak by byli to ludzie dla mnie bardzo bliscy. CZY ŻYCIE LUDZKIE JEST TAK MAŁO WARTE.