Euro 2016. Hiszpański desant

Michał Kołodziejczyk 09 Lipca 2016, 09:51

Getty Images / Matthias Hangst / Antoine Griezmann

Po dziesięciu latach od ostatniego występu w finale wielkiej piłkarskiej imprezy i po osiemnastu od ostatniego triumfu, w niedzielę Francja znowu zagra o złoto. W ostatnim meczu mistrzostw Europy zmierzy się z Portugalią. Wniósł ją tam na swoich barkach mały-wielki człowiek. - Znowu mamy bohatera - powiedział Thierry Henry, a cały kraj oszalał na punkcie chłopaka, który przywrócił wiarę w to, by osiągnąć sukces we francuskiej piłce, nie trzeba być gladiatorem.

• Michał Probierz: gole Griezmanna są na wagę złota (felieton)

Antoine Griezmann wcale nie rozpoczął turnieju dobrze. W meczu otwarcia z Rumunią został zmieniony po godzinie gry, trudno było się spodziewać, że po trzech tygodniach będzie we Francji bohaterem narodowym. Strzelił jednak gola Albanii, Islandii i po dwa Irlandii i Niemcom. W półfinałowym meczu z mistrzami świata w Marsylii nie bał podejść się do rzutu karnego, mimo że raptem miesiąc wcześniej w Lidze Mistrzów Manuel Neuer potrafił obronić jego uderzenie. Na Euro 2016 jest liderem klasyfikacji strzelców - ma już sześć goli, niewiele mniej niż we wszystkich wcześniejszych meczach kadry.

Droga do Paryża: Francja i Portugalia na placu boju

Jego kariera jest z rodzaju "na przekór". Kiedy w Clairefontaine, francuskim centrum zarządzania piłkarskim światem, stawiano na mięśnie, masę i wzrost, młody chłopak z małego burgundzkiego Macon bezskutecznie szukał swojego miejsca w futbolu. Za mały, za wątły, teraz szukamy innego rodzaju piłkarzy - słyszał po kolejnych testach. Na szczęście, gdy sprawdzano jego umiejętności w Montpellier, był tam skaut Realu Sociedad San Sebastian. Eric Olhats zaproponował 13-latkowi przeprowadzkę do Hiszpanii, później zaprzyjaźnili się do tego stopnia, że Olhats został jego menedżerem.

W San Sebastian przeszedł szkołę życia. Zmuszony do szybkiego dorastania i skazany na samotność co wieczór płakał w poduszkę, po hiszpańsku nie znał nawet słowa. Odrzucony przez francuski system zrozumiał, że sam talent nie wystarczy. W San Sebastian nikt jednak nie hamował jego kreatywności, trafił w dobre ręce. To były czasy, gdy na szczyt europejskiego futbolu wchodziła Barcelona Pepa Guardioli prowadzona na boisku przez piłkarzy korzystających ze swojego niskiego wzrostu do zbudowania przewagi nad mało zwrotnymi atletami - Xaviego, Iniestę i Leo Messiego.

• Euro 2016. Przesunięcie Griezmanna. Kluczowy ruch Deschampsa

Dopiero z Atletico były kapitan młodzieżowej reprezentacji Francji trafił do kadry seniorów. W marcu 2014 roku Didier Deschamps wysłał mu pierwsze powołanie, nigdy nie traktował go jednak, jako jednego z liderów drużyny. Na Euro reprezentację do złotego medalu miał prowadzić Paul Pogba. Griezmann walczył jednak na boisku w trakcie meczów i podczas treningów, poza nim pokazywał pogodną twarz - w mediach społecznościowych pokazywał śmieszne filmy, jako zawodnik środka pola równie dobrze wiązanie poszczególnych formacji wychodziło mu w szatni. Stał się dobrym duchem drużyny. Podobno to sami piłkarze poprosili Deschampsa, by dał zawodnikowi Atletico większą odpowiedzialność podczas turnieju. Teraz uśmiechnięta twarz Griezmanna nie schodzi z pierwszych stron gazet. Stał się liderem - takim jak Michel Platini, który poprowadził Francję do mistrzostwa Europy w 1984 roku i Zinedine Zidane szesnaście lat później.

W niedzielę o 21 początek finału z Portugalią na Saint-Denis. Czas, by zostać legendą.

Michał Kołodziejczyk z Paryża