Maciej Kwiatkowski: Co powinieneś wiedzieć przed Loterią Draftu NBA

Maciej Kwiatkowski 16 Maja 2016, 16:58

Mierzący 208 cm Simmons, Australijczyk, w lipcu skończy 20 lat i jego dwie największe zalety, to multi-pozycyjność i przede wszystkim szósty zmysł do podawania piłki. Wada nr 1 to strach przed oddawaniem rzutów z daleka. W ciągu 1151 minut gry w jedynym swoim sezonie w NCAA (uczelnia LSU) oddał zaledwie trzy rzuty z dystansu. Nie ma wątpliwości, że Simmons jest bardziej ułożonym i doświadczonym graczem z tej dwójki, ale w dzisiejszej NBA brak trójki to ogromny problem. Nie tylko na obwodzie, ale nawet jeśli Simmons już zaraz miałby grać jako silny skrzydłowy.

Ingram jest o rok młodszy - we wrześniu skończy dopiero 19 lat. Były gracz Duke mierzy 206 cm i ma za sobą sezon dużych postępów. Najpierw w oczy rzuca się jednak wada nr 1, niż jego wszystkie zalety - wszechstronność, agresja w grze, coraz lepszy kozioł i rzut - waży tylko ok. 90 kg. Rozwój fizyczny Kevina Duranta pokazał, że Ingram najprawdopodobniej pozostanie właśnie takim chudym graczem, bez rzutowego talentu gwiazdy Thunder. Durant do dziś, z powodu niedostatków wagowych, ma kłopot w znajdowaniu sobie pozycji do rzutu w akcjach pick-and-roll, po zasłonach i tyłem do kosza.

Branżowy portal Draft Express za tą dwójką stawia mierzącego 216 cm Chorwata Dragana Bendera - wszechstronnego skrzydłowego, ale nie strzelca, z Maccabi Tel Awiw, Krisa Dunna - bardzo atletycznego rozgrywającego o wzroście 193 cm, Jaylena Browna - surową i atletyczną trójkę, Jamala Murraya - dobrze kozłującego rzucającego obrońcę z Kentucky, Buddy'ego Hielda - "Stephena Curry'ego" ostatniego sezonu NCAA, Jakoba Poeltla - austriackiego centra z uczelni Utah i Skala Labissiere'a - prognozowanego rok temu na nr 1 tego draftu centra z Haiti.

Najciekawszym graczem z tej grupy jest Hield - rzucający obrońca z Bahamów, który w ostatnim sezonie NCAA trafiał aż 4,0 trójki w meczu na skuteczności 46 procent, wiele z nich oddając z odległości linii za trzy w NBA. Hield mierzy 193 cm wzrostu i w przeciwieństwie do Curry'ego jest po prostu rzucającym obrońcą, bez perspektyw, aby zostać jedynką. Potrafi dostać się i skończyć akcję przy obręczy, ale w gruncie rzeczy to co Curry robił w ostatnim sezonie NBA - Hield robił w NCAA. Trafiał szalone trójki z kozła w kontrataku. Wciąż może jeszcze poprawić kozioł i rzut. Minus - w grudniu skończy już 23 lata.

Na tym etapie ewaluacji młodych graczy każdy "minus" można jednak potraktować jako coś co zawodnicy mogą pokonać w drodze indywidualnego rozwoju. Simmons w meczach juniorskiej kadry Australii rzucał z daleka i nie wahał się, a ci, którzy na żywo widzieli jak rzuca, dziwią się, że nie oddawał trójek w NCAA. Ingram ma czas by wzmocnić się fizycznie i jego budowa ciała nie jest z tej samej bajki co ta Duranta. Z kolei Heald ma "już", ale i "dopiero" 23 lata, a przez ostatni rok zrobił tak ogromne postępy, że z miejsca może być gotowy do tego, żeby rzucać po 17-18 punktów w NBA już w pierwszym sezonie gry. Do tego nie przestać poprawiać tego na czym oparta jest jego gra, czyli kozła i rzutu. Poprawa jednego i drugiego w ciągu ostatniego roku uczyniła z Curry'ego najlepszego gracza NBA i zaskoczyła praktycznie wszystkich.

Duży potencjał wymian

Już kilka minut po Loterii Draftu możemy spodziewać się pierwszych plotek transferowych. To dlatego, że wszystkie trzy drużyny znajdujące się w Top-3 przed loterią mają powody, żeby szybko się poprawić, oddając np swoje wybory w zamian za kilku zawodników, którzy mogą być dostępni w wymianach.

76ers po trzech sezonach "tankowania" Sama Hinkiego, będą latem tego roku aktywni na rynku wolnych agentów (mogą mieć dostępnych nawet 57 mln dolarów) i aby przyspieszyć proces (sic), mogą też być skłonni pozbyć się swojego wyboru. Tym bardziej, jeśli okazałoby się, że wylądują z dwoma wyborami w Top-5.

Właściciel Lakers Jim Buss obiecał swojej siostrze Jeannie, że wiosną 2017 roku Lakers znów będą kandydatem do mistrzostwa. To jest praktycznie niemożliwe, ale to ultimatum jakie Jeannie dała bratu. Inaczej ten ma zrzec się należącego do siebie ostatniego głosu, który dotyczy zmian w składzie. Lakers mogą w środę rano mieć wybór nr 1 draftu, a w lipcu wg Spotrac.com ponad 50 mln dol. na rynku wolnych agentów. Dwaj gracze, których mogą pozyskać - Paul George i DeMar DeRozan - pochodzą z L.A. i marketingowo w jakimś stopniu pomogliby zastąpić Kobiego Bryanta.

Celtics z kolei mają za sobą sezon, w którym wygrali 48 spotkań i mimo kontuzji Avery'ego Bradleya doprowadzili do sześciu meczów w serii I rundy z Atlantą Hawks. Zamiast pozyskiwać 20-letniego gracza, mogą więc spróbować zamienić wybór na jednego z dostępnych All-Starów i zrobić skok już w przyszłym sezonie do drugiej, trzeciej rundy play-offów.

I tu pojawią się nazwiska George'a (którym są zainteresowani Lakers) i Jimmy'ego Butlera (którego pozyskanie w lutym negocjowali Celtics). Choć GM Kings Vlade Divac powiedział już, że nie odda w tym roku DeMarcusa Cousinsa, to nie można też wykluczyć tego, że Celtics lub Lakers spróbują zainteresować Kings potencjalną wymianą z użyciem Top-3 wyboru w drafcie. Niewykluczone też, że to samo zaoferowane zostanie Los Angeles Clippers w zamian za Blake'a Griffina.
Tak naprawdę wystarczy, że jeden z klubów zakocha się w talencie Simmonsa, a to jest możliwe. Simmons z rzutem, to potencjał Top-3 gracza NBA, nowoczesnego "point power-forwarda".

Handlować swoimi wyborami mogą też Pelicans i Bucks, którzy szybko będą chcieli wrócić do play-offów. Będą o tym myśleć też Timberwolves.

Loteria Draftu będzie nieoficjalnym początkiem zmian, za którymi pójdzie tego lata lawina pieniędzy w kontraktach dla graczy, wywołana skokiem "salary-cap" o 20 mln dolarów. Możemy widzieć kilka drużyn, które do 1 lipca spróbują przy użyciu swoich wyborów w drafcie, przejąć kontrakty podpisane jeszcze przed tym skokiem (vide to co zrobili w lutym Detroit Pistons, pozyskując Tobiasa Harrisa), zamiast przepłacać graczy latem na rynku wolnych agentów (popyt przekroczy podaż). Aż 19 z 30 drużyn będzie miało miejsce na zaoferowanie maksymalnego kontraktu dla weterana z 10-letnim stażem. Kilka kolejnych może to miejsce stworzyć.

Z drugiej strony, kontrakty debiutantów podpisane w tym roku wciąż będą takie same, jak jeszcze choćby w 2012 roku. Te umowy stanowiły więc będą świetną wartość w obliczu wzrostu poziomu salary-cap z poziomu 70 do 92 mln dolarów w tym roku i prognozowanych 106 milionów w 2017.

Zobacz więcej publikacji tego autora ->