Biało-Czerwona inwazja na Włochy. Polak gwarantem jakości za rozsądną cenę. "Jesteśmy mało ryzykowną inwestycją"

Maciej Kmita 22 Sierpnia 2018, 12:16

Getty Images / Paolo Rattini / Na zdjęciu: Arkadiusz Milik (na pierwszym planie)

• Piątek, czyli zapomnijcie o Lewandowskim. Polski napastnik rzucił Genuę na kolana

Nigdy wcześniej w Serie A nie występowało na raz aż tylu polskich piłkarzy, a spośród wszystkich czołowych lig Starego Kontynentu bardziej spolonizowana była tylko Bundesliga, kiedy w sezonach 2000/2001 i 2002/2003 z jej klubami związanych było 18 Polaków. Biało-Czerwona inwazja na Italię jest faktem. Dość powiedzieć, że tylko pięć krajów, nie licząc Włoch, ma w tym sezonie więcej swoich przedstawicieli w Serie A: Argentyna, Brazylia, Chorwacja, Francja i Serbia.

Wszystkie drogi prowadzą do Włoch

Polscy piłkarze dotarli do Serie A różnymi drogami. Bartosz Salamon (Frosinone Calcio) i Piotr Zieliński (SSC Napoli) wyjechali do Italii już jako juniorzy, Arkadiusz Milik (SSC Napoli), Mariusz Stępiński (Chievo Werona), Wojciech Szczęsny (Juventus Turyn) i Łukasz Teodorczyk (Udinese Calcio) trafili do włoskiej ekstraklasy z innych europejskich lig, a wspomniany Cionek (SPAL 2013) przebijał się do niej z Serie B, ale aż połowę z nich Włosi ściągnęli w ostatnich dwóch latach bezpośrednio z Lotto Ekstraklasy, zostawiając w Polsce 21 mln euro. Do tej grupy należą Karol Linetty, Bartosz Bereszyński i Dawid Kownacki (wszyscy Sampdoria Genua), Bartłomiej Drągowski (ACF Fiorentina), Paweł Jaroszyński (Chievo Werona), Krzysztof Piątek (Genoa CFC), Arkadiusz Reca (Atalanta Bergamo) i Łukasz Skorupski (Bologna FC).

Skąd u Włochów ta moda na piłkarzy znad Wisły? Przez długie lata Polaków grających w Italii można było policzyć na palcach obu dłoni i to nawet po wejściu Polski do Unii Europejskiej (2004), kiedy przestały obowiązywać ich limity. Boom na Polaków nastąpił dopiero dziesięć lat później, w połowie trwającej dekady.

- Decyduje o tym stosunek jakości do ceny - mówi nam wiceprezes PZPN, Marek Koźmiński, który w latach 1992-2001 sam występował w Serie A w barwach Udinese Calcio i Brescii Calcio. Dodaje: - Włosi pozyskują w Polsce zawodników młodych, perspektywicznych, ale już z pewnym doświadczeniem. Włosi mogą kupić polskiego piłkarza za rozsądne pieniądze, jeśli chodzi o koszty zakupu i kontraktu. Nie mam na myśli tego, że jesteśmy tani, ale za stosunkowo niewielkie pieniądze gwarantujemy określoną jakość.

Średnia wieku Polaka wyjeżdżającego z Lotto Ekstraklasy do Włoch to 22 lata. Ich wiek w momencie transferu wahał się między 19 (Drągowski) a 25 (Bereszyński). - Włosi wybierają utalentowanych zawodników, których łączy wspólny mianownik: przyszłość. Mogą pomóc już teraz, a jeszcze bardziej w przyszłości. W pełni ukształtowanych polskich piłkarzy, którzy trafili do Włoch, jest mało: Boruc, Błaszczykowski czy Szczęsny. Włosi wybierają piłkarzy z potencjałem rozwojowym, których traktują jako inwestycję obarczoną małym ryzykiem - tłumaczy Koźmiński.

W podobny sposób co Koźmiński sprawę widzi Piotr Czachowski, były gracz Udinese Calcio, a dziś komentator Serie A w stacji "Eleven Sports": - Dla klubów z najlepszych lig Europy wciąż jesteśmy stosunkowo tanim rynkiem. Piłkarze z Europy środkowo-wschodniej zawsze będą w cenie, gdy ich drużyna narodowa spisuje się dobrze, a nasza - nie licząc tych nieszczęsnych mistrzostw świata w Rosji - w ostatnich latach zrobiła reklamą polskiej piłce. Dobrą robotę wykonują też ci, którzy teraz grają na Zachodzie, w tym we Włoszech. Dla klubów Serie A wydanie czterech albo nawet pięciu milionów euro nie jest dużym ryzykiem.

Jak ten polski fenomen tłumaczy Szymon Pacanowski z "Fabryki Futbolu", czyli agencji, która wytransferowała do Włoch Bereszyńskiego, Linettego i Piątka? - Włosi zaufali polskim piłkarzom, ponieważ kilku z naszych zawodników bardzo szybko po transferach wkomponowało się w nowe zespoły. Tak było w przypadku Karola Linettego i Bartka Bereszyńskiego, którzy pokazali, że piłkarz z polskiej ligi nie potrzebuje czasu na aklimatyzację, tylko jest gotowy do gry od razu.

- Ceny za Polaków są stosunkowo niskie, a wartość naszych piłkarzy po jednym, dwóch sezonach w Serie A rośnie w sposób znaczący. Włosi mocniej skupili się na skautingu w Polsce, ponieważ mogą u nas dostać utalentowanych piłkarzy, za których nie trzeba płacić tak dużo jak za Chorwatów czy Serbów - dodaje Pacanowski.

Spośród pięciu najlepszych lig Starego Kontynentu to właśnie Włosi najmocniej drenują polski rynek. W pięciu ostatnich sezonach kluby Serie A zostawiły w Polsce 25 mln euro - więcej niż w tym czasie łącznie przedstawiciele Bundesligi, La Liga, Ligue 1 i Premier League (22,9). Warto wspomnieć, że 80 proc. tej kwoty Włosi wydali na Polaków, podczas gdy w branym pod uwagę okresie bohaterami transferów gotówkowych z Polski do Bundesligi i La Liga byli Słowak Ondrej Duda i Albańczyk Armando Sadiku.

* - kwota, za jaką Rafał Kurzawa przeniósł się z Górnika Zabrze do Amiens SC nie jest znana