30-letni reprezentant Szwecji rozpoczął karierę w 1999 w Malmoe i do tej pory jest to jedyny klub, w którym grał, a nie zdobył żadnego trofeum. Jednak już w wieku 18 lat strzelił w barwach tej drużyny 12 goli, które pomogły jej awansować do ekstraklasy. Dzięki temu rok później ściągnął go Ajax Amsterdam, płacąc rekordową w Szwecji sumę prawie osiem mln euro. Już w pierwszym sezonie wywalczył podwójną koronę, czyli mistrzostwo ligi i Puchar Holandii. Ekstraklasę wygrał ponownie dwa lata później. W 2004 roku trafił do Juventusu Turyn, gdzie spędził dwa sezony. Oba zakończyły się zdobyciem przez "Starą Damę" mistrzostwa ligi, które jednak zostały klubowi odebrane z uwagi na aferę korupcyjną. Juventus został wówczas zdegradowany do Serie B, a z drużyny odeszło wielu znanych piłkarzy, w tym Ibrahimovic. Decyzją o pozostawieniu kolegów i kibiców w tak trudnej chwili zwrócił przeciwko sobie fanów, którzy wcześniej go wielbili. Sytuację pogorszył fakt, że na kolejnego pracodawcę wybrał Inter Mediolan, a więc jednego z największych rywali Juventusu. Z Interem wygrał Serie A trzy razy z rzędu, w latach 2007-2009, w tym dwukrotnie pod wodzą kontrowersyjnego portugalskiego szkoleniowca Jose Mourinho. W rozgrywkach sezonu 2008/09 zdobył 25 goli i został królem strzelców. Po trzech zwycięskich latach w Interze przeniósł się do Barcelony. Bardzo dobrze rozpoczął sezon, strzelając gole w pięciu kolejnych meczach ligowych oraz zdobywając jedyną bramkę w starciu z Realem Madryt. Później jednak przez dłuższy czas nie udawało mu się trafić do siatki rywali. W efekcie media oceniły sezon "Ibry" w Barcelonie jako bardzo słaby i zarzuciły mu, że nie umie się wkomponować w budowany przez trenera Josepa Guardiolę kataloński dream team. Karierę w reprezentacji "Trzech Koron" rozpoczął w 2001 roku, mając do wyboru również Bośnię i Hercegowinę oraz Chorwację. Zdecydował się grać dla Szwecji, w której się urodził.