MŚ 2017: Francuzi w ćwierćfinale. Zadecydował krótki szturm po przerwie

generalnie krajów, gdzie piłka ręczna jest nieznana - ma zawsze wiele kłopotów kadrowych. A pozycją, gdzie jest tych problemów najwięcej, jest oczywiście bramka. Nie wiem, czy ktoś pamięta Gudmundura Hrafnkelssona. Bramkarz ten w latach 1986-2004 skompletował 407 występów w kadrze. Żeby zobrazować ile to jest, przypomnę, ile występów w kadrze zebrał Sławomir Szmal, bez którego przez ponad dekadę nie wyobrażaliśmy sobie naszej reprezentacji. Jeśli podawane w internecie dane są aktualne, to 287, a jeśli nie, to kilka więcej. Mimo 31 lat bardzo wiele, bo blisko 200, meczów w kadrze Islandii ma dziś Bjorgvin Pall Gustavsson. Czy on i Hrafnkelsson to byli jacyś wybitni bramkarze? Na pewno nie! Do czego zmierzam? Jakby byli inni do wyboru, to oni nie pozostawaliby tak długo w reprezentacji. Właśnie bramkarze zdecydowali o tym meczu i nie chodzi, a przynajmniej nie głównie, o różnice skuteczności, bo 11 do 7 w zapisanych obronach dla Omeyera, to nie jest jakaś duża różnica. Gdyby w bramce Francji stał ktoś pokroju Gustavssona, to Islandczycy wciągnęli by ich nosem, jak to się kolokwialnie mówi. Dlaczego? Duża ilość strat wynikała nie tylko z poprawionej obrony Francuzów po bardzo słabym początku i nerwowości, gdy na początku II połowy poczuli, że niespodziewana szansa na awans właśnie się wymyka. Gdyby zamiast legendarnego bramkarza wszechczasów Thierry'ego Omeyer stał tam zwykły bramkarz, to zamiast grać skomplikowane akcje, rzucali by z dystansu, lub jednym podaniem do skrzydłowego, zapewniali sobie łatwe bramki. Francuzi zawsze muszą grać kombinacyjnie, nawet przeciwko komuś takiemu w bramce, jak Gustavsson, dlatego dość rzadko zdobywali łatwe bramki w ataku i może mogli zdobyć o wiele więcej goli. Francuzi zrobili swoje, łatwo nie mieli, ogólnie nieźle wypadł mecz na otwartym stadionie w Lille, gdzie padł francuski rekord frekwencji na meczu piłki ręcznej. Do światowego oczywiście sporo zabrakło, no ale na MŚ też największa widownia. Dlaczego nie grali na paryskim Stade de France, tylko w prowincjonalnym Lille, które jest okolicą mało handballową, tego nie wiem. W stolicy mogłoby przecież przyjść na mecz o wiele więcej fanów. Nie da się ukryć, że Francuzi nie byli równi przez cały mecz, a nie wyglądali, żeby odpuścili w którymkolwiek momencie. Mało tego. Zagrali bardzo dobre spotkanie. Może popełniali parę strat, parę razy rzucili niedokładnie, były momenty, że obrona dawała się wyprowadzić w pole, współpraca bloku z bramkarzem przy rzutach z podłoża zawsze jest trudna, nawet dla nich, ale wiele lepiej zagrać się w praktyce nie da. Są do pokonania. Czy dla Szwedów? Mecz zapowiada się ciekawie.