ME 2020. Punkt nadziei. Polki będą tylko mocniejsze

Krzysztof Kempski 08 Grudnia 2020, 15:24

Getty Images / Na zdjęciu: Marta Gega

• ME 2020: radość Hiszpanek, łzy Czeszek. Norwegia z kompletem zwycięstw

Nasze panie zostały rzucone na głęboką wodę. I to dosłownie. Nie utonęły. Z żadną z mocniejszych od siebie ekip nie przyniosły wstydu. Owszem, zarówno przeciwko kadrze Norwegii, jak i Rumunii (więcej o tym meczu tutaj) nie udało się osiągnąć niczego wielkiego, ale za to materiału do analizy i korekty jest aż nadto. Nie brakowało komentarzy kibiców, że Polki nie miały pomysłu na finalizowanie akcji i tym podobnych. To wyolbrzymienie. Nie zapominajmy bowiem, przeciwko komu graliśmy. A graliśmy z marszu!

Wnikliwi obserwatorzy z całą pewnością kilka nazwisk, dotąd nieznanych na arenie europejskiej, mogli sobie wpisać do swojego zeszytu. Wystarczy wspomnieć o Natalii Nosek. Ona musiała wejść w buty jednej z liderek kadry, kontuzjowanej Moniki Kobylińskiej. Zdała egzamin. A przecież krakowianka w kwietniu skończyła dopiero 22 lata. O lewe rozegranie możemy być spokojni. To bodajże najmocniejsza broń ekipy Arne Senstada.

Przed tą wielką imprezą wydawało się, że najbardziej powinniśmy liczyć na bramkarki. Adrianna Płaczek broni w mocnej francuskiej lidze. Weronika Gawlik od lat związana jest z lubelskim potentatem. Ta pierwsza trochę zawiodła, ale skreślanie jej byłoby niewybaczalnym błędem norweskich szkoleniowców. Druga zmieściła się w oficjalnych statystykach turnieju. Odbiła 24 rzuty na 86 prób (28 proc. skuteczności i 18. pozycja).

Dużo pozytywnych emocji wyniosła z całą pewnością Aleksandra Rosiak. Jej może czasami brakowało odwagi, ale to już za nią. Widać było, że szczypiornistka potrafi zagrać niekonwencjonalnie i z fantazją. Ostatecznie to ona okazała się naszą najlepszą "strzelbą". Trafiła 14 razy. 61 procent jej celnych rzutów się broni. Tym bardziej, że tyle czasu na regularną grę jeszcze nie otrzymywała.

Jest jedna rzecz, którą można było wykonać zdecydowanie lepiej. Biało-Czerwone trochę za często "pchały się" do środka i nadziewały się na mocną obronę. Często też na blok. Zabrakło rozciągania akcji do skrzydeł. Tutaj można dyskutować o wyborach zawodniczek na tych pozycjach. Być może Daria Zawistowska byłaby lepszym rozwiązaniem. Ta szczypiornistka jeszcze nie powiedziała ostatniego słowa.

ME 2020 zakończyliśmy z punktem. A przy słabościach Niemek czy Rumunek i obecności choćby jednej z pań (Kingi Achruk lub Karoliny Kudłacz-Gloc), postawilibyśmy dużo trudniejsze warunki. Kto wie, może byłby awans. Ale teraz nie ma to już żadnego znaczenia. Duet Senstad - Reidar Moistad jest "po rozgrzewce". Pora na dogrywkę i oby z lepszym końcowym efektem.

Zobacz także:
--> Niemki drżały o awans do kolejnej fazy ME w meczu z Polkami