Był nadzieją polskiego żużla. Wszystko przerwał wypadek w sparingu

Mateusz Kmiecik 24 Marca 2024, 13:45

Materiały prasowe / Stanisław Malas - "Tygodnik Żużlowy" nr 29(86), 1992 / wikipedia.org / Na zdjęciu: Andrzej Zarzecki

• Żużel. Pogoda popsuła święto w Częstochowie. O wszystkim zadecydowało... losowanie

Tragiczny wypadek

Świetnie ze startu wyszedł miejscowy duet. Zarzecki spokojnie objechał po szerokiej rywali na pierwszym łuku i dołączył do swojego klubowego kolegi. Niestety już na następnym wirażu Jaworka trochę postawiło, przez co wytracił prędkość. W konsekwencji wprost w niego wjechał Jąder, który wraz z maszyną wystrzelił w górę. Ta uderzyła młodego zawodnika zielonogórzan prosto w głowę. Po chwili Zarzecki wpada w płot, a razem z nim dwa motocykle.

Jak informowała "Gazeta Lubuska", u sportowca stwierdzono złamanie kości łopatki, prawego obojczyka, wystąpienie krwiaka oraz odmy prawego płuca i uszkodzenia klatki piersiowej. Dwa dni po zdarzeniu, stan 22-latka zaczął się pogarszać. Został przewieziony na Oddział Intensywnej Opieki Medycznej z powodu postępującej niewydolności oddechowej. 24 marca środowisko żużlowe ogarnęła żałoba. Zawodnik zmarł, przegrywając walkę o życie.

- To był mój pupil, dokładnie go poznałem podczas wspólnych wyjazdów. Wielokrotnie podkreślał, że oddałby wszystko, żeby jeździć z najlepszymi, od których mógłby się jeszcze uczyć. Dla mnie osobiście był nadzieją na lepszą przyszłość polskiego żużla - mówił Stanisław Bazela, ówczesny kierownik młodzieżowej kadry, w rozmowie z "Gazetą Lubuską".

Ogromny talent

Po przerwie zimowej został już podstawowym zawodnikiem drużyny. Zaliczył 52 gonitwy, w których zdobył 23 punkty i 10 bonusów. To był pierwszy duży przełom w jego karierze. Następny nastąpił w 1991 roku. Znów regularnie pojawiał się na ligowych torach. Wygrał swoją pierwszą gonitwę, a łącznie zainkasował 47 "oczek" i sześć bonusów. Jego Morawski sięgnął za to po tytuł drużynowych mistrzów Polski. Na swoją szyję zawiesił także brązowy medal Młodzieżowych Mistrzostw Polski Par Klubowych.

Występował w reprezentacji Polski, startując w spotkaniach testowych z udziałem młodzieżowców. Sezon 1992 był dla niego ostatnim, ale też najlepszym w karierze. W rozgrywkach najwyższej klasy spisywał się bardzo dobrze. Jako pierwszy przekroczył linię mety 20 razy, a średnio zdobywał ponad 1,75 punktu na jeden bieg. Wywalczył brąz Młodzieżowych Indywidualnych Mistrzostw Polski. Był także dziesiąty w seniorskim finale krajowego czempionatu. Wydawało się, że polski żużel będzie miał kolejną wielką postać. Niestety historia potoczyła się zupełnie inaczej.