Robert Noga: Żużlowe podróże w czasie (126): Bydgoszcz (zazwyczaj) szczęśliwa

Robert Noga 02 Sierpnia 2014, 14:30

Udało się, Bydgoszcz w debiucie okazała się więc bardzo szczęśliwa. Awans aż 12 żużlowców z jednego kraju do finału kontynentalnego był wówczas zjawiskiem bez precedensu, nawet Andrzej Martynkin w popularnej książce "Czarny Sport" z początku lat 70-tych poświęcił temu wydarzeniu osobny rozdział zatytułowany "Dwunastką do Ufy". Rok później Bydgoszcz zorganizowała zawody identycznej rangi, tyle, że... bez udziału Polaków (nie licząc jadących jako rezerwa toru Janusza Plewińskiego i Bogdana Krzyżaniaka). Nasi reprezentanci mieli bowiem zapewnione 6 miejsc od razu w finale światowym, który po raz pierwszy rozegrano w Polsce, konkretnie we Wrocławiu. Od tamtej pory mistrzowskie imprezy odbywały się nad Brdą dosyć regularnie, z reguły były to różne szczeble indywidualnych mistrzostw świata, mistrzostw świata par, czy też juniorów. Z cała pewnością wśród nich na wyróżnienie zasługuje - Finał Europejski z 1975 roku.

Był to ostatni szczebel przed Finałem Światowym na Wembley i jak się potem okazało ostatni w historii Finał Europejski, bowiem od kolejnego roku nastąpiła reforma mistrzowskich rozgrywek. - Zainteresowanie turniejem raz jeszcze przeszło najśmielsze oczekiwania. Wielu fanów speedwaya miało kłopoty z nabyciem biletów, mimo iż kosztowały niebywale drogo, bo po 100 złotych.(…) Na wiele dni przed imprezą nabycie biletu było marzeniem ściętej głowy. Wielkie zainteresowanie towarzyszyło już treningowi, na którym zjawiło się… pięć tysięcy osób. 24 sierpnia 1975 roku już na trzy godziny przed zawodami na widowni nie szło wcisnąć przysłowiowej szpilki - pisał w swojej książce Błażejewski. Trudno się dziwić, wielkie ówczesne gwiazdy, takie jak Ole Olsen, Anders Michanek czy Ivan Mauger działały na wyobraźnie, światowej czołówki polscy kibice nie mieli przecież na wyciągnięcie ręki, jak obecnie. W Bydgoszczy zwyciężył Mauger, przed Olsenem i Philem Crumpem - ojcem Jasona. Tak więc Bydgoszcz wyraźnie znaczyła swój ślad w światowym żużlu, ale tak naprawdę imprezy najwyższej rangi pojawiły się tutaj dopiero w latach 90-tycyh minionego wieku.

Pierwszą był finał Drużynowych Mistrzostw Świata w 1995 roku. Sezon wcześniej w Brokstedt biało-czerwoni zdobyli sensacyjnie srebrne medale, więc teraz apetyty kibiców były ostre. Spotkał ich jednak zawód w postaci dopiero szóstego, przedostatniego miejsca. Tomasz Gollob zdobył 12 z 13 punktów uzyskanych przez nasz narodowy team. Wreszcie nadszedł rok 1998 i debiut miasta "Polonii" jako miejsca turnieju serii mistrzostw świata Grand Prix. Premiera miała miejsce 18 września 1998 roku. Tak na łamach „Tygodnika Żużlowego” zapowiadał ją redaktor Adam Jaźwiecki: - Wszystkie drogi prowadzą teraz do Bydgoszczy. Tak. To brzmi banalnie, ale taka jest prawda. To usportowione miasto przeżyje 18 września wielkie święto(…) to duże święto, bo Bydgoszcz zakochana w żużlu jest od dawna (…) Tak sobie myślę, że szkoda, że ten stadion nie jest większy o te dziesięć tysięcy. No cóż, jakoś to trzeba będzie wytrzymać, choć mogą niektóre kordony pęknąć (…) Kto wygra w Bydgoszczy? Nikt nie wątpi, że jest taki jeden zawodnik. Tomasz Gollob - redaktor Jaźwiecki dobrze obstawiał. Tomasz Gollob zwyciężył w swoim mieście, ku olbrzymiej radości 20 tysięcy kibiców.

Ta radość była zwielokrotniona do potęgi 12 lat później, kiedy właśnie w Bydgoszczy Tomasz Gollob odbierał tak długo wyczekiwany przez niego i przez nas wszystkich, ale jakże zasłużony tytuł Indywidualnego Mistrza Świata. Czy teraz kiedy po pewnej przerwie wielkie ściganie wróciło nad Brdę, Bydgoszcz znowu okaże się szczęśliwa? Grand Prix Europy w kwietniu wygrał Krzysztof Kasprzak…

Robert Noga

KUP BILET NA 2024 ORLEN FIM Speedway Grand Prix of Poland - Warsaw -->>