Lubelski żużel wchodzi w drugi wiraż. Czy wyjdzie z niego bez szwanku?

Konrad Mazur 18 Stycznia 2016, 19:00

Przed laty

Dwudziestotysięczna widownia podczas spotkań, dobrze prosperująca młodzież, w składzie pierwszej drużyny obiecujący, młody, australijski gwiazdor oraz wielokrotny mistrz świata na żużlu. Gdzie można znaleźć taki żużel? W Lublinie... na początku lat dziewięćdziesiątych.

Hans Nielsen i Marek Kępa są nadal uważani za najlepszych żużlowców w historii lubelskiego żużla

Były i dobre chwile. W 2002 roku TŻ Sipma Lublin awansował na zaplecze Ekstraligi, by w następnych dwóch sezonach znajdować się w czołowej czwórce ligi, a nawet wziąć udział w barażach przeciwko ŻKŻ Quick-Mix Zielona Góra. Właśnie w 2004 roku klub z Lublina był najbliżej osiągnięcia swojego celu, czyli powrotu do elity. Lublinianie mając czternastopunktową zaliczkę mogli liczyć na happy end w Zielonej Górze, ale nie udało się. Koziołki pogrzebały swoją wielką szansę, chyba największą w tym dwudziestoletnim okresie i przegrały 31:59. Marzenia o Ekstralidze trzeba było odłożyć na kolejne lata.

Rok 2005 o mało nie zakończył się spadkiem do drugiej ligi. Bez wątpienia na życie TŻ Sipmy Lublin miał rok 2006. Kierownictwo klubu uzgodniło, że należy ponownie walczyć o Ekstraligę. Zatrudniono bardzo doświadczonych zawodników takich jak Piotr Świst, Jacek Rempała czy Chris Louis. Funkcję menadżera, jak i dyrektora przejął człowiek z Tarnowa, Bogusław Kasiński, który mając doświadczenie pracy z Tonym Rickardssonem i braćmi Gollobami miał wspomóc lubelski żużel. Eksperymentalny skład nie sprostał wyzwaniu i zaczął szybko ponosić porażki. Zamiast walki o awans, lubelski klub nie dostał się nawet do czołowej czwórki.

TŻ Sipma Lublin utrzymał się w lidze, ale wiadomo było, że bez zmian i lepszego zaplecza finansowego nie będzie faworytem do pozostania w niej na kolejny rok. Powrócono do korzeni. Lublinianie postawili na własnych wychowanków, a więc Dariusza Śledzia, Daniela Jeleniewskiego, Dawida Stachyrę, Tomasza Piszcza oraz Sebastiana Trumińskiego. Wiele osób wróżyło lubelskiemu klubowi pewny spadek. A tymczasem drużyna zbudowana z rodzimych kawałków zaczęła stawiać opór. Co ciekawe to właśnie TŻ Lublin jest ostatnim zespołem, zbudowanym z wychowanków, który wygrał ligowe spotkanie. Podopieczni trenera Janusza Stachyry odnieśli kilka triumfów, ale na wyjazdach doznawali tzw. pięknych porażek. Lublinianie spotkali się w fazie play-off z GTŻ Grudziądz, ale nie potrafili sprostać temu zespołowi i przegrali 2:1 (w trzech spotkaniach). Po zwycięskiej jeździe w kolejnej rundzie ze Startem Gniezno lublinian czekała rywalizacja z Lokomotivem Daugavpils. Wielu uważało, że Łotysze poniosą srogą porażkę w starciu z lubelskim klubem. Ku zaskoczeniu kibiców, na Łotwie ekipa z Lublina była bezradna. Porażka 68:24 spowodowała rozpacz wśród klubu i fanów. Takiej straty nie dało się odrobić, a przecież miało być tak łatwo. To właśnie dzięki TŻ Sipmie do dziś na zapleczu Ekstraligi ściga się Lokomotiv Daugavpils.