Leigh Adams - niekoronowany król cz. III
Postępy czynione przez urodzonego w Mildurze jeźdźca bacznie obserwował słynny Neil Street, pełniący wówczas funkcję menadżera Poole Pirates - zespołu występującego w lidze brytyjskiej. "Streetie", jak niego wołano, był również teściem Phila Crumpa, a w przeszłości znakomitym żużlowcem. Mężczyzna doskonale znał się na speedwayu. Wiedział, którzy z młodych Australijczyków są materiałami na zawodników wysokiej klasy i potrafił dobrze wybrać moment, w którym dany jeździec powinien spróbować swoich sił na Wyspach. Crump senior już co najwyżej bawił się speedwayem, a Billy Sanders popełnił samobójstwo, więc mieszkańcy Antypodów potrzebowali nowego idola. - Neil powiedział nam, że Leigh jest już gotowy do wyjazdu i może śmiało pakować walizki, jeśli tylko tego chce - mówi John Adams. - Rozmawialiśmy o tym, ale nasz syn odbywał wtedy praktyki jako mechanik.
Street jednak nie odpuszczał. Dzwonił do Leigh i przekonywał, że włodarze Piratów są skłonni opłacić mu lot do Anglii, żeby tylko zobaczyć go w akcji. Dziś Adams zdaje sobie sprawę z tego, że nikt w ciemno nie płaciłby za przelot jakiegoś dzieciaka z Australii. - To normalne, że już w momencie przesiadki na "pięćsetkę" zaczynasz myśleć o wyjeździe na Wyspy - tłumaczy. - Oni nie byli idiotami, więc "chcemy ci się tylko przyjrzeć" oznaczało w ich języku "przyleć, to podpiszemy kontrakt". Wtedy jednak nie potrafiłem w ten sposób połączyć faktów. Nie zastanawiałem się nad papierkologią, nie analizowałem tego. Interesowało mnie tylko to, że mogę wyjechać z kraju i się ścigać.
Piraci z Poole nie byli jedynym brytyjskim klubem, któremu zależało na pozyskaniu utalentowanego "Kangura" z Mildury. Zawodnikowi przypatrywał się również zespół Wimbledon Dons, mający w swoim składzie Todda Wiltshire'a - rodaka Leigh, który w ciągu roku na Wyspach poczynił olbrzymie postępy. Z drugiej jednak strony w szeregach Poole Pirates ścigali się Craig Boyce oraz bracia Tony i Steve Langdonowie, a Londyn jawił się Adamsowi jako miasto ze zbyt dużą ilością pokus czyhających na młodego sportowca. Bijąc się z myślami, chłopak wybrał ostatecznie ofertę Neila Streeta. Lokalny pracodawca Leigh na szczęście okazał się na tyle wyrozumiały, że pozwolił mu wziąć urlop na czas pobytu w Wielkiej Brytanii. Adams przez miesiąc mieszkał u "Streetie'go", a część czasu spędzał również z Philem Crumpem, który został zaproszony na mecz Reszta Świata vs USA. Gdy natomiast starszy kolega odleciał na rewanż do Kalifornii, pieczę nad Leigh sprawowała żona Phila - Carole.
Aklimatyzacja aklimatyzacją, ale w karierze żużlowca nie ma miejsca na bezczynność, więc młody "Kangur" został wzięty w obroty już dwadzieścia cztery godziny po przybyciu na Wyspy. 16 sierpnia 1988 roku, tuż przed meczem National League pomiędzy Poole Pirates a Middlesbrough Bears, młodzieńca z Mildury zaprezentowano kibicom na Wimborne Road. Po spotkaniu Adams wykonał kilka treningowych okrążeń toru, po czym włodarze postanowili wstawić go do składu juniorskiej drużyny na najbliższe wyjazdowe starcie z Areną-Essex. Leigh wykorzystał szansę, wygrał oba swoje wyścigi, a jego team zwyciężył 23:6. Następnie przyszły dwa starcia przeciwko Exeter i mecz z Rye House, kiedy to Adams kontynuował zwycięską passę. Eksperci byli pod wrażeniem umiejętności młodego Australijczyka, który prezentował o wiele dojrzalszy styl jazdy niż jego rówieśnicy.
- Jestem zadowolony z tego, co zaprezentowałem przez ten miesiąc w lidze juniorów. Chciałbym jednak przekonać się jak będę się spisywał w pierwszym zespole. Mój cel na przyszły sezon w Poole to średnia na poziomie 8 lub 9 punktów. Oczywiście moim marzeniem jest zdobywanie średnio 10 "oczek", ale w zasadzie wszystkie tory będą dla mnie zagadką, więc zakładanie sobie takiego celu byłoby mało rozsądne - mówił Leigh tuż przed planowanym powrotem do ojczyzny. Phil Crump miał tymczasem trochę inne plany i zabrał chłopaka ze sobą do Long Beach na finał drużynowych mistrzostw świata, w którym rywalizowały reprezentacje USA, Danii, Szwecji oraz Anglii. Zwyciężyli Duńczycy z dość wyraźną przewagą nad gospodarzami, ale nie to było najciekawsze. Po zawodach odbyła się bowiem suto zakrapiana piwem impreza, na której pojawili się czołowi jeźdźcy globu. - Nigdy tego nie zapomnę, bo mieli tam wielkie kosze wypełnione lodem i Budweiserem - dodaje Adams. - Ja miałem jednak tylko siedemnaście lat i nie mogłem pić. W Ameryce wolno to robić dopiero po ukończeniu dwudziestego pierwszego roku życia.
Nastoletni Leigh Adams miał w sobie trochę naiwności nakazującej mu podpisać kontrakt z Piratami po tym jak klub ten opłacił jego przelot do Anglii, ale jednocześnie był bardzo dojrzałym młodym człowiekiem, który dzielił przez cztery wszystkie pochwały, które na niego spływały. Zdawał sobie sprawę z tego, że jego żużlowa przyszłość wcale nie musi być usłana różami, i że być może nie sprawdzi się w seniorskiej lidze i wróci do ojczyzny miesiąc lub dwa po debiutanckim występie na Wyspach. "Kangur" bacznie obserwował poczynania swoich rodaków i widział, że z jednej strony Craig Boyce, Todd Wiltshire i Craig Hodgson sobie poradzili w lidze brytyjskiej, a z drugiej Nigel Tremelling okazał się zbyt słaby dla włodarzy Poole Pirates. Choć Leigh na zawodach w ojczyźnie potrafił w eleganckim stylu objechać swojego mentora, Phila Crumpa, to w grudniu 1988 roku nie był jeszcze w stu procentach pewien czy parafowanie kontraktu z Piratami to dobry pomysł. Cały czas miał wątpliwości czy jest gotów na opuszczenie Australii, a zawód mechanika gwarantował mu przecież całkiem niezłe pieniądze.
Koniec części trzeciej. Kolejna już w najbliższą niedzielę.
Bibliografia: Sunraysia Daily, Daily Echo, Swindon Advertiser, Leigh Adams i Brian Burford - Leigh Adams: The Book.
Poprzednie części:
Leigh Adams - niekoronowany król cz. I
Leigh Adams - niekoronowany król cz. II
KUP BILET NA 2024 ORLEN FIM Speedway Grand Prix of Poland - Warsaw -->>
sympatyk żu-żla
Zgłoś komentarz
