Dariusz Ostafiński. Bez Hamulców 2.0: Obiecałeś mi, że jeszcze napiszę o Tobie wielkie rzeczy (felieton)

Dariusz Ostafiński 26 Kwietnia 2017, 18:45

WP SportoweFakty / Łukasz Łagoda

Bez Hamulców 2.0 to cykl felietonów Dariusza Ostafińskiego.

***

Tomasz Gollob po wypadku na torze motocrossowym w Chełmnie trafił do Wojskowego Szpitala w Bydgoszczy. Lekarze przeprowadzili operację kręgosłupa. Potem poinformowali o urazie uszkodzenia rdzenia i kręgu TH7 oraz braku czucia od linii klatki piersiowej w dół. Te kilka zdań powtarzam od czterech dni w różnych tekstach. Znam je już na pamięć. Najchętniej jednak wyrzuciłbym je z głowy raz na zawsze. Tylko jak to zrobić? Czasu cofnąć się nie da.

• Lekarze pocieszają Tomasza Golloba. W czwartek przyjeżdża profesor Marek Harat

Nie dociera do mnie to, co się stało. Mam też wyrzuty sumienia. Tomasz od kilku lat, przy różnych okazjach, zapraszał mnie na zawody motocrossowe. Mówił: "Przyjedź, zobaczysz, jakie to jest fajne". Zawsze się wykręcałem, bo brakowało mi czasu albo chęci. Dałem się tylko skusić na przyjazd na trening przed mistrzostwami świata w Super Enduro w Łodzi.

To były tylko ćwiczenia, ale widok fruwającego Tomasza wciąż mam przed oczami. Pamiętam, z jaką pasją pokonywał przeszkody. Pamiętam, jak mówił, że zaraz przeleci nad betonowym kręgiem niczym Tadeusz Błażusiak. Przy nawrocie podjechał do mnie i rzucił, że jeśli dotąd tylko jeden człowiek (Błażusiak) potrafił wykonać ewolucję polegającą zasadniczo na odbiciu się od ściany i pokonaniu wysokiej na 2 metry przeszkody, to za chwilę będzie ich dwóch.

Wracając do ostatniej rozmowy, przypominam sobie dwa stwierdzenia Tomasza. Jedno z nich było o miłości do motocykli. Mimo wielkich sukcesów i 46 lat na karku, choć zawsze podkreślał, że nie czuje się aż tak staro, jeździł na żużlu. Robił to właśnie dlatego, że to kochał. Nie myślał już o spektakularnych wynikach w speedway'u. Jego bawiło, że wciąż jest w tym sporcie. To był jego świat, z którego nie chciał wyjść, choć lekarze od dwóch lat namawiali go, żeby dał sobie spokój. Słuchał ich, kiwał głową i robił swoje. W jego przypadku stwierdzenie, że żużel to narkotyk jest jak najbardziej na miejscu.

- Jeszcze napiszesz o mnie wielkie rzeczy - to zdanie usłyszałem na koniec, bo choć zapewniałem go, że już nikomu i niczego nie musi udowadniać, to jego sportowy charakter nie pozwalał mu, żeby zejść ze sceny bez przytupu. Miał już przygotowany cały plan na start w Rajdzie Dakar. Mówił o tym od kilku lat, ale dopiero teraz był na to wyzwanie gotowy. Nie chcę stawiać kropki nad "i" pisząc, że już tego nie zrobi, choć on może chcieć o to zawalczyć. Mnie wystarczy, jak stanie na nogi. Wtedy o tym napiszę i to będzie ta wielka rzecz, którą mi Gollob obiecał. Trzymam go za słowo.

Na koniec taka uwaga na marginesie. Jakim trzeba być człowiekiem, żeby ukrywając się pod nickiem, obrażać lekarzy informujących o stanie zdrowia Tomasza, a robiących to samo dziennikarzy nazywać hienami żerującymi na ludzkim nieszczęściu? Wreszcie, jak można pisać o Gollobie, że nie zasługuje na aż tak wielkie zainteresowanie, bo jest bufonem i damskim bokserem. To chore. Ci, którzy to piszą, powinni się leczyć.

Follow @ostafinski



KUP BILET NA 2024 ORLEN FIM Speedway Grand Prix of Poland - Warsaw -->>