Bartosz Smektała po finale IMŚJ: Spełniło się moje marzenie! To jeden z ważniejszych dni w życiu (wywiad)

Bartłomiej Ruta 29 Września 2018, 14:30

WP SportoweFakty / Arkadiusz Siwek / Na zdjęciu: Bartosz Smektała

Bartłomiej Ruta, dziennikarz WP SportoweFakty: To był cud Smektały w Pardubicach? Analizował pan swoją sytuację w klasyfikacji przed tym turniejem? Strata do Drabika to nie był jeden czy dwa punkty, ale sześć.

• Smektała zdeklasował rywali w obecności matki. To ona dodała mu skrzydeł!

Jakie to uczucie zaliczyć perfekcyjny występ (Smektała wygrał wszystkie 7 wyścigów) i do tego zgarnąć tytuł najlepszego żużlowca globu?

Mistrzostwo świata to było moje marzenie! Cieszę się bardzo, że udało mi się je spełnić. Do tego ostatni turniej z kompletem punktów. Na pewno ten dzień zapisze się w moim życiu, jako jeden z najważniejszych.

Był tam jeden wyścig, w którym wydawał się pan troszeczkę wolniejszy. Jednym z przeciwników był wtedy Dominik Kubera. Leszczyńscy fani twierdzili, że czekał pan na kolegę z pary. Takie przyzwyczajenie? To prawda?

Na co dzień jeździmy w jednym klubie i musimy sobie pomagać. Dziś Dominik poczekał na mnie, jutro ja poczekam na niego. A oprócz tego zawsze z szacunkiem i na wysokim poziomie sportowym.

Sukces jest pełny? Nie czuł pan braku Dominika na podium? Kolega zajął czwarte miejsce w klasyfikacji generalnej.

Cieszę się, że Dominik po takiej kontuzji, tak szybko wsiadł na motocykl i do tego ściga się tak samo dobrze, jak przed nią. To wielka radość, że w ostatnim turnieju stanął na podium, bo na turnieju w Lesznie trochę miał pecha. Myślę, że w przyszłym roku to on będzie ścigał się o złoto.

Przed panem kolejne wyzwanie - finał PGE Ekstraligi. Czy po takim wieczorze nie zabraknie tzw. "pary"? A może forma właśnie tak była przygotowana - na te dwa weekendy? Programowo finał ligi miał się odbyć przed tygodniem.

Wyszło tak, że mam dwie najważniejsze imprezy w sezonie w jeden weekend. Jestem gotowy i chce z moją drużyna sięgnąć po złoto. To czy nie zabraknie pary, będę mógł powiedzieć dopiero po finale.

Z czeskich Pardubic do Leszna daleko nie jest, ale na pewno trudy tego turnieju pan odczuwa?

Na tę chwilę jestem gotowy i nie czuje się zmęczony. Zima była dobrze przepracowana.

Na zakończenie na pewno chciałby pan komuś podziękować.

Dziękuje rodzinie, mamie tacie, sponsorom, mojemu najlepszemu teamowi, mojej dziewczynie, prezesowi i całej ekipie Fogo Unii Leszno, teamowi Hancock Haj. Także wszystkim kibicom. Tym, którzy za mną jeżdżą i tym, co trzymają kciuki w domach. Są wspaniali! Moje złoto to jest sukces naprawdę wielu ludzi.