Andrzej Gołota urodził się 5 stycznia 1968 r. w Warszawie. Już w wieku 18 lat wywalczył pierwszy z czterech tytułów mistrza Polski w wadze ciężkiej (startował wówczas w barwach Legii Warszawa). Swój największy sukces w amatorskiej karierze osiągnął jednak w 1988 roku w Seulu, gdzie sięgnął po brązowy medal olimpijski.
W wieku 24 lat Gołota stał się pięściarzem zawodowym. Początek jego kariery był imponujący. W ciągu ponad 4 lat polski bokser wygrał 28 walk z rzędu, a aż 25 z nich kończyło się przed czasem. Z każdym kolejnym zwycięstwem zyskiwał na renomie, jednak w 1996 r. nadeszły pierwsze niepowodzenia. Najpierw Gołota pokonał Danella Nicholsona, lecz znokautował go w sposób nieprzepisowy, wykonując cios głową. Od tego momentu za Polakiem ciągnęła się łatka pięściarza walczącego nie fair. Opinie obserwatorów potwierdziły dwa kolejne pojedynki z Riddickiem Bowe. W obu tych starciach Gołota toczył ze słynnym Amerykaninem wyrównany bój, ale boksował poniżej pasa. Efekt? Dwukrotnie został zdyskwalifikowany.
Kompletną klapą zakończyła się pierwsza szansa zdobycia przez 29-letniego wówczas pięściarza tytułu mistrza świata. W starciu z Lennoxem Lewisem Polak został znokautowany już po 90 sekundach, przyjmując dwie serie potężnych ciosów Brytyjczyka. Tytułu federacji WBC Gołota nie zdobył i, jak się później okazało, marzenia o mistrzowskim pasie pozostały niespełnione do dziś.
Po porażce Lewisem, Polakowi udało się jednak pozbierać i kolejne sześć pojedynków zakończyło się jego zwycięstwem. Pewien niedosyt pozostawiło starcie z Timem Witherspoonem. Doświadczony Amerykanin był zdecydowanie słabszy od Gołoty, a mimo to polskiemu pięściarzowi nie udało się go znokautować i ostatecznie wygrał tylko na punkty.
Kolejna szansa walki o mistrzowski tytuł miała nadejść wraz z pokonaniem Michaela Granta. Tym razem Polak, mimo że boksował całkiem nieźle, pod koniec starcia zaliczył knockdown i musiał pogodzić się z czwartą w karierze porażką.
W pamięci kibiców zapisał się także pojedynek Gołoty z Mike'm Tysonem, ale nie z powodu sukcesu Polaka, lecz dlatego, że w przerwie między drugą a trzecią rundą odmówił on kontynuowania walki i zszedł z ringu. Głodna wrażeń publiczność była wściekła i obrzuciła Gołotę wszystkim, co miała pod ręką. Później wprawdzie, ze względu na obecność w organizmie środków odurzających, Amerykaninowi odebrano zwycięstwo, ale po nieudanym wieczorze w Detroit wielu ekspertów nie wierzyło, że polski pięściarz może jeszcze wyjść na zawodowy ring. Mylili się jednak, bo po kilkuletniej przerwie Gołota wrócił do rywalizacji, a w 2004 r. po raz drugi w karierze stanął przed szansą wywalczenia mistrzowskiego pasa. Stawką było trofeum federacji IBF. Znów nie udało mu się jednak osiągnąć sukcesu. Walka z Chrisem Byrdem zakończyła się remisem. W kolejnym starciu o pas (tym razem organizacji WBA) Gołota przegrał na punkty z Johnem Ruizem i nie wykorzystał trzeciej już szansy.
Definitywny koniec kariery przepowiadano Polakowi po prawdziwej klęsce, jakiej doznał trzy lata temu w starciu z Lamonem Brewsterem. Walka z Amerykaninem trwała zaledwie 53 sekundy, w ciągu których Gołota aż trzy razy był liczony. Po porażce w takim stylu mało kto wróżył Polakowi powrót do boksowania. A jednak... Doświadczony pięściarz raz jeszcze nie dał za wygraną i po ponad dwuletniej przerwie skrzyżował rękawice z kolejnymi rywalami, pokonując Jeremy'ego Batesa, Kevina McBride'a i Mike'a Mollo. W efekcie w piątek zmierzy się z Rayem Austinem i jeśli znów zatriumfuje, być może otrzyma ponowną szansę zdobycia mistrzowskiego tytułu.
W 49 dotychczasowych walkach Gołota odniósł 41 zwycięstw (33 przed czasem) i 6 porażek (3 przed czasem). Jeden pojedynek z jego udziałem zakończył się remisem, natomiast wynik starcia z Mike'm Tysonem został anulowany. Oby 50. zawodowa walka Polaka przyniosła mu zwycięstwo. Być może wówczas podopieczny Sama Collonny skrzyżuje rękawice z Nikołajem Wałujewem i wreszcie po latach zdobędzie upragniony pas mistrza świata.
Przebieg zawodowej kariery Andrzeja Gołoty
Lp | Data | Rywal | Wynik |
---|---|---|---|
1. | 07.02.1992 | Roosevelt Schuler (USA) | zwycięstwo (KO) |
2. | 28.02.1992 | Joe Jones (USA) | zwycięstwo (KO) |
3. | 27.03.1992 | Charles Presswood (USA) | zwycięstwo (KO) |
4. | 20.06.1992 | Joey Christjohn (USA) | zwycięstwo (KO) |
5. | 24.07.1992 | Robert Smith (USA) | zwycięstwo |
6. | 28.08.1992 | James Holly (USA) | zwycięstwo (KO) |
7. | 03.10.1992 | Aaron Brown (USA) | zwycięstwo (KO) |
8. | 05.12.1992 | Young Joe Louis (USA) | zwycięstwo (KO) |
9. | 05.02.1993 | Andre Crowder (USA) | zwycięstwo (KO) |
10. | 26.03.1993 | Bobby Crabtree (USA) | zwycięstwo (KO) |
11. | 15.05.1993 | Kevin P. Porter (USA) | zwycięstwo (KO) |
12. | 22.06.1993 | Carlton West (USA) | zwycięstwo (KO) |
13. | 10.07.1993 | Marion Wilson (USA) | zwycięstwo |
14. | 04.09.1993 | Andre Smith (USA) | zwycięstwo (KO) |
15. | 23.11.1993 | Calvin Jones (USA) | zwycięstwo (KO) |
16. | 14.01.1994 | Donnell Wingfield (USA) | zwycięstwo (KO) |
17. | 16.03.1994 | Larry Davis (USA) | zwycięstwo (KO) |
18. | 06.05.1994 | Terry Davis (USA) | zwycięstwo (KO) |
19. | 18.06.1994 | Jesse Shelby (USA) | zwycięstwo (KO) |
20. | 13.08.1994 | Jeff Lampkin (USA) | zwycięstwo (KO) |
21. | 01.11.1994 | Darren Hayden (USA) | zwycięstwo (KO) |
22. | 26.01.1995 | Dwayne Hall (USA) | zwycięstwo (KO) |
23. | 11.04.1995 | Marion Wilson (USA) | zwycięstwo |
24. | 16.05.1995 | Samson Po'uha (Tonga) | zwycięstwo (KO) |
25. | 26.08.1995 | West Turner (USA) | zwycięstwo (KO) |
26. | 18.11.1995 | Jason Waller (USA) | zwycięstwo (KO) |
27. | 30.01.1996 | Charles Hostetter (USA) | zwycięstwo (KO) |
28. | 15.03.1996 | Danell Nicholson (USA) | zwycięstwo (KO) |
29. | 11.07.1996 | Riddick Bowe (USA) | porażka |
30. | 14.12.1996 | Riddick Bowe (USA) | porażka |
31. | 04.10.1997 | Lennox Lewis (Wlk. Brytania) | porażka (KO) |
32. | 14.04.1998 | Eli Dixon (USA) | zwycięstwo (KO) |
33. | 08.05.1998 | Jack Basting (USA) | zwycięstwo (KO) |
34. | 21.07.1998 | Corey Sanders (USA) | zwycięstwo |
35. | 02.10.1998 | Tim Witherspoon (USA) | zwycięstwo |
36. | 30.01.1999 | Jesse Ferguson (USA) | zwycięstwo |
37. | 26.06.1999 | Quinn Navarre (USA) | zwycięstwo (KO) |
38. | 20.11.1999 | Michael Grant (USA) | porażka (KO) |
39. | 22.04.2000 | Marcus Rhode (USA) | zwycięstwo (KO) |
40. | 16.06.2000 | Orlin Norris (USA) | zwycięstwo |
41. | 20.10.2000 | Mike Tyson (USA) | anulowany |
42. | 14.08.2003 | Brian Nix (USA) | zwycięstwo (KO) |
43. | 14.11.2003 | Terrence Lewis (USA) | zwycięstwo (KO) |
44. | 17.04.2004 | Chris Byrd (USA) | remis |
45. | 13.11.2004 | John Ruiz (USA) | porażka |
46. | 21.05.2005 | Lamon Brewster (USA) | porażka (KO) |
47. | 09.06.2007 | Jeremy Bates (USA) | zwycięstwo (KO) |
48. | 06.10.2007 | Kevin McBride (Irlandia) | zwycięstwo (KO) |
49. | 19.01.2008 | Mike Mollo (USA) | zwycięstwo |