Michał Kołodziejczyk z Cardiff: Twórca i tworzywo

Michał Kołodziejczyk 04 Czerwca 2017, 14:22

PAP/EPA / PAP/EPA/ANDY RAIN / Zidane dwa razy wygrał Ligę Mistrzów z Realem jako trener

Półtora roku temu wiadomo było, że Zidane blisko jest wzięcia spraw w swoje ręce. Nie dlatego, że widziano go w gabinecie Florentino Pereza, to byłoby zbyt proste. Widziano tam jednak także jego żonę i czwórkę dzieci, a to już oznaczało, że dzieje się coś ważnego - dla Zidane'a zdanie najbliższych było zawsze ważniejsze niż opinia przełożonych. To przecież żona chciała, by po zakończeniu kariery cała rodzina została w Madrycie, a nie wracała do Włoch czy Francji. Być może pod stadionem Santiago Bernabeu powinien stanąć jej pomnik, bo przyczyniła się do napisania nowej historii Realu.

• MSZ potwierdza - Polacy ranni w Turynie

Zidane nie rysował taktyki, a później nie szukał do niej piłkarzy. Rozróżnił twórców od tworzywa i chyba pierwszy w Europie zrozumiał, że we współczesnym futbolu kadra nie przez przypadek ma 23 nazwiska. Ktoś powie: "Bo miał pieniądze na zawodników" i będzie miał rację. Tyle że posiadanie pieniędzy nie jest grzechem, grzechem jest je głupio wydawać. W ostatnich latach Manchester City i Paris Saint-Germain pięknie tłumaczą nawet najmłodszym kibicom, że za pieniądze nie kupisz wszystkiego, a już na pewno nie sukcesu i miłości.

Real Zidane'a to Real korzystający z własnych zasobów. W zakończonym właśnie sezonie aż dwudziestu piłkarzy rozegrało ponad tysiąc minut, bo trener każdemu chciał pokazać, jak jest ważny i potrzebny. W kadrze nie było miejsca na pląsy i dąsy - nawet Cristiano Ronaldo strzelił tylko 42 gole czyniąc z sezonu, w którym wygrał mistrzostwo Hiszpanii i Ligę Mistrzów, jednym z najgorszych dla siebie statystycznie od kiedy trafił do Realu. Bo teraz bardziej pracuje dla drużyny. I jak - mówi Perez - trafia wtedy, kiedy musi, czyli jak w Cardiff - w najważniejszych momentach.

Komunikacja, w której siłę w przypadku Zidane'a tak na początku wątpiono - okazała się jedną z jego najsilniejszych stron. Galaktyczny Real nie dostarcza pożywki dla brukowców. Nie ma kretów w szatni, jak za Mourinho, nie ma syndromu oblężonej twierdzy i poziomu ego, z którego upadek grozi potłuczeniem. Może nie jest to banda kumpli, bo to we współczesnej piłce prawdziwa rzadkość. To banda samców alfa, którzy pogodzili się z tym, że tylko Zidane jest alfą i omegą.